[Unicode]
Renjunတို့ နာရီအနည်းငယ်လောက်လေယာဉ်စီးပြီးနောက် ရှန်ဟိုင်းလေဆိပ်ကိုရောက်လာ၏
"ခနနေရင် NGOအဖွဲ့အစည်းရဲ့ခေါင်းဆောင်နဲ့မင်းကိုတွေ့ပေးမယ်renjun! "
"ဟုတ်! "
"Hyungကနောက်လေယာဉ်အမှီပြန်လာရမှာဆိုတော့ မင်းအတွက်ဟိုတယ်တစ်ခုငှားပေးခဲ့မယ် "
"အင်းပါ "
"တစ်ညလောက်ပဲတည်းရမှာပါ ...နောက်နေ့ကျရင်campဝင်ရလောက်တယ် "
ွ"အင်း! "
"တစ်ယောက်ထဲလုပ်နိုင်တယ်မှတ်လား? "
Hyungကတစ်လမ်းလုံးမှာကြားလာလိုက်တာ အဆောက်အဦးအရှေ့ရောက်သည်အထိပင်
"ကျနော်ကလေးမဟုတ်တော့ပါဘူးhyungရဲ့ "
"အင်းပါ အင်းပါ အဲ့ဒီ့အထဲဝင်သွားလိုက် ခေါင်းဆောင်ရှိတယ် "
"အဲ့ဒါဆို ခနနေမှပြန်တွေ့မယ်နော်hyung! "
ပီတာhyungကိုနှုတ်ဆက်ကာrenjunထိုအခန်းထဲဝင်လာခဲ့လိုက်သည်
အသင့်စောင့်နေသောခေါင်းဆောင်ဆိုသူက သူ့ရေှ့ကခုံကိုညွှန်ပြကာ
"ထိုင်! "
"ဟုတ် "
"နံမည်? "
"ဟွမ်ရမ်ကျွင့်ပါ "
"အသက်က၂၀နော် "
"ဟုတ်! "
"အထူးပြုမေဂျာက စီးပွားရေး? "
"ဟုတ် စီးပွားရေးဆိုပေမဲ့ ဆေးပညာအတန်းရော တိုက်ကွန်ဒိုအတန်းရော တက်ဖူးပါတယ် "
ထိုသူက စာရွက်အချို့ကိုလှန်ေလာလျှက်ဆက်မေးလာ၏
"ဘာလို့ နာယာပြည်နယ်လဲ? အဲ့ဒီ့ကအရမ်းခေါင်တာနော် "
"ကျနော့မေွးရပ်မြေမို့လို့ပါ အရမ်းခေါင်လည်းအဆင်ပြေပါတယ် "
"အင်း အဲ့နေရာဆိုရင်တော့ ကျိန်းသေပေါက်သွားရမှာပါ ဒီနှစ်တွေထဲမှာဘယ်သူမှမသွားချင်ခဲ့တဲ့နေရာဆိုတော့လေ "
"ဟုတ်ကဲ့! "
"အစားအသောက်ကတော့နဲနဲခက်ခဲလိမ့်မယ် .... မြို့နဲ့ကတော်တော်လေးဝေးတာမို့ "
YOU ARE READING
firefly
Fanfictionတံခါးအလုံပိတ်ထားတဲ့အခန်းတစ်ခန်း အမှောင်အတိပြီးနေသောအခန်းငယ် ထိုအခန်းကို အလင်းရောင်ဖျဖျလေးထုတ်လွှတ်ပေးနေတဲ့ပိုးစုန်းကြူးငယ် အလင်းရောင်တင်မဟုတ် မျှော်လင့်ချက်နဲ့ ချစ်ချင်းမေတ္တာတွေကိုပါသယ်ဆောင်လာတဲ့အရာလေးပေါ့