3018 backs 1870

Ang Tula

3018 backs 1870

Chapter 6

Ang Tula

Marahil sa lakas ng ulan ay mas napili ko na yakapin si rizal and sa totoo lang hindi ko alam na mas napapalapit ang aking kalooban sa kanya at sa trulang ay ganon rin ang kaniyang nararamdaman kaya ang sagot nito ay parehas na kami na nahuhumaling sa isat isa

Habang nilasap ko ang kaniyang matamis na halik sa ulan ay hindi ko mapigilan ang maluha sa aking kinatatayuan at marahil sa aking damdamin parang nasagot na ng Diyos ang aking dalangin.

Sa kalagitnaan ng aming pag kakatitigan ay nakita kami ni mariano na basang basa sa ulan at bakas sa mukha ni mariano ang mga luha na kahit hindi ko ito nakikita ay kita ko ang pag haplit ng kaniyang mga braso sa kaniyang mukha para pahiran ang luhana pumapatak sa kaniyang mga mata at sa isang saglit ay nakita ko ang kaniyang hawak hawak na rosas na nalanta at nabasa sa dahil sa malakas na ulan.

“mariano?” saad ko

“mariano que haces aqui?” sinabi ni rizal na ang ibig sabihin ay Mariano, anong ginagawa mo dito?

“rizal batid ko na kilala mo ang babae na aking nasagip sa kapahamakan” saad  ni mariano na may pag ka galit habang umuulan

“oo ginoo, at batid ko rin na kilala mo ang babae na magiging isang kasintahan ko sa pag sikat ng araw” saad ni rizal

“marahil hindi na sisiskat ang araw rizal at salam ko na matalik tayong mag kaibigan para maisulong ang propaganda at mapalaya ang ating bansa mula sa mga kastila ngunit bigyan mo ako ng damdamin na makaramdam muli” saad ni mariano na umiiyak

“tama na okay? Hirap na ako pumili at pwede ban a sumilong na tayo kase basing basa na tayo at sobrang lamig na huhu” saad ko

“halika binibin-“ sabay na saad ng dalawa na hindi natuloy

“hindi kayak ko na sarili ko” saad ko at dali dali na nag lakad

Nakita ko ang driver ng kabayo at nakasilong ito sa isang bahay palipasan upang ako ay intayin at isinilong din ng dalawa ng kanilang mga kabayo

Napansin ko na napaka tahimik ng dalawa at para bang gusto na mag suntukan ngunit kapag ginawa ito ng dalawa ay batid nila na magagalit ako kaya napipigilan nila ang kanilang mga sarili.

 Sa totoo lang ang kyut nila kase yung mga mukha nila mga naka simangot kasama na yung driver ko HAHAHA

“okay?  So anon a ang gagawin natin? Saad ko

“hintayin natin binibini na tumila ang ulan upang sa ganoon ay makaalis na tayo at sa totoo lamang ay hinihintay na tayo ni ginang mariana” saad ng driver

“hala oo nga pala sorry” saad ko

Bakas sa mukha ng dalawang binata ang selos HAHAHA bakit kase ako pa ang biniyayaan ng kagandahan eh sa future naman kase hindi ko maan lang ito nararanasan kase pa ulit ulit lang naman ang buhay ko doon

Sobrang dilim ng ang aming paligid at halos sa kadiliman ay para kaming walang Makita

Nasa bundok ng camotes parin kami at biglang nag liwanag ang kapaligiran sapagkat may narinig kaming mga pag sabog ng mga tangke at pag papa putok ng mga baril at dahil tumila na rin ang ulan kaya agad na hinila ni rizal at mariano anga king kamay ngunit bumitaw ako sa kanila at sumama ako sa driver at umuwi kami at si mariano at jose ay pumunta sa kanilang tagpuan para kunin ang kanilang mga ginagawang kwento at mga tula laban sa mga espanyol marahil mahal na mahal talaga nila ang kanilang mga inililimbag na tula para ipa abot.

Jose Rizal POV

Marahil sa isang banda iniisip namin ang kapakanan ni Olivia at sa totoo lang habang papalayo ang kanilang kabayo ay agad kami na nag aalala sa kanya.