𝐇𝐢𝐠𝐡𝐬𝐜𝐡𝐨𝐨𝐥 𝐒𝐰𝐞𝐞𝐭𝐡𝐞𝐚𝐫𝐭𝐬 | 𝐘𝐞𝐨𝐧𝐛𝐢𝐧

𝟎.𝟒

🌺𝓞̈𝓷𝓬𝓮𝓴𝓲 𝓫𝓸̈𝓵𝓾̈𝓶𝓾̈ 𝓸𝓴𝓾𝓭𝓾𝓰̆𝓾𝓷𝓾𝔃𝓪 𝓮𝓶𝓲𝓷 𝓸𝓵𝓾𝓷🌺
✨𝓞𝓴𝓾𝔂𝓾𝓹 𝔂𝓸𝓻𝓾𝓶 𝔂𝓪𝓹𝓶𝓪𝔂𝓲 𝓾𝓷𝓾𝓽𝓶𝓪𝔂𝓲𝓷✨

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

*Choi Yeonjun'un anlatımı*

Kafamı telefondan zorlukla kaldırdım. Beom hyungun Soobin hyunga karşı anlayamadığım bir nefreti ve öfkesi vardı. Beom hyung konu ben olunca gerçekten korumacı biri oluyor fakat neden Soobin hyunga kızıyor anlamıyorum.

Mutfaktan elinde bir sürü tabakla Minhyuk hyung çıktı. Yüzü gülüyordu. Az sonra olabileceklerden sonra da gülecek mi emin değilim. Beom hyungun öfkesi mesajlarından bile anlaşılıyordu.
-Hadi bakalım veletler sofraya!
-Bize olan sevgin göz yaşartıcı hyung.
-Sen sus fasulye sırığı! Yeon hadi sofraya!

Telefonumu bırakıp sızlana sızlana masaya geçtim. Oturduğumda ikisininde gözleri bana dönmüştü.
-Yeonjun bir sorun mu var yüzün kireç gibi olmuş?
-Ah hayır Minhyuk hyung ben iyiyim.
-Yüzün pek öyle söylemiyor ama Yeonjun! Neyse söyle bakalım seni kim bu hâle getirdi?
-Şey... Bu konu önemli değil. Boşver hyung.

-Hadi ama Yeonjun! Anlatmazsan bir yere varamazsın ki!
-Hyung! Onu zorlama anlatmak istemiyor işte!
Soobinin derin sesi dişlerinin arasından konuşmasıyla daha da boğuk çıkmıştı. Gerçekten vampir gibi görünüyordu. Ellerini fazlaca sıktığı için eklem yerleri beyazın en açık tonunu almıştı çoktan.
-Tamam sakin ol sırık yemedik arkadaşını! Hem Yeonjun yanlış anlama seni zorlamak istemem sadece konuştukça iyi hissedersin.

-Biliyorum hyung ama tüm bunları anlatamayacak kadar yorgunum. Başka bir konu bulalım.
-Olur bulalım. Bu sefer ki sorum canım kardeşim Soobine! Ulan yarrak başı sen eve gelmek yerine sokak kenarlarında mı geziyon?
-Yarrak deme kendimi küçük hissediyorum.
-İte bak ya! Yeonjun sen bu Soobin ile konuşma bile seni de bozar bu pezo!

Soobin abisinin o kadar dediklerine rağmen hiç bişi dememişti bile. Dediklerini de sakin ve soğuk bir sesle söylemişti. Yemek sakin geçiyordu. Tabi bu sadece onlar için geçerliydi. Ben ise soğuk terler döküyordum. Evde ki saçma ama huzurlu ortam kapının alacaklı gibi çalmasıyla son bulmuştu. Minhyuk ve Soobin hyungun yüzü bir anda değişmişti. Minhyuk hyung sakince gidip kapıyı açtı. Kapı açılır açılmaz gelen bağırış sesleri pekte sakin olmamıştı.

-NEREDE O PİÇ? YEONJUNA NE YAPTI YİNE!
-Choi Beomgyu... İnanmıyorum siz onlarsınız!
-Benimle konuşma bile Minhyuk hyung! Yeonjun en çok sana güveniyordu. Sen ise gidip bu aptal kardeşini destekledin!
-Sözlerine dikkat et Choi Beomgyu! O gün herkes hatalıydı. Yeonjun'un bu durumda olmasının sebebi sadece Soobin değil!

Beomgyu hyung lafını bitirince bende kapının önüne çıktım.
-İnanmıyorum Yeonjun yüzünün bu hali ne böyle?
-Hyung açıklayabilirim...
-O piç yaptı değil mi?! Yetti artık o!
Hepimizi geçip bir sürü olay olmasına rağmen hala sakince yemek yiyen Soobinin yanına gitti. Her ne kadar onu tutmaya çalışsakta biz yetişemeden Beom hyung Soobin hyunga yumruk atmıştı bile.

Soobin hyung öylece durduğu yerde duruyordu. Ellerini sıktığı gibi şimdi de çenesini sıkıyordu. Beom hyungu ne kadar tutsakta ağzı durmuyordu.
-Ona yaptıklarından sonra hala yemek yiyebiliyor musun piç? Sen gerçekten şerefsizsin Choi Soobin!
-Ben... Ona... Bişi... Yapmadım!
Soo hyungun gözyaşları akıp gidiyordu. Konu benim üzerimden dönse de neler olduğunu ve ne yapacağımı bilmiyorum.

Beom hyung durmak bilmiyordu. Hala bir sürü küfür saydırıyordu Soobin hyunga. En sonunda bu kötü ortamdan kurtulmak adına sesimi çıkarmaya karar verdim.
-YETER ARTIK! Yalvarırım dur Beomgyu hyung! Herkes bir sakin olsun! Konu benim ama neler döndüğünü bilmiyorum!
-Ona neler yaptığını söylememi ister misin Choi Soobin? Ondan çocukluğunu nasıl aldığını? Bunların hepsini zamanı gelince söyleyeceğim. Yürü Yeonjun gidiyoruz!