𝐇𝐢𝐠𝐡𝐬𝐜𝐡𝐨𝐨𝐥 𝐒𝐰𝐞𝐞𝐭𝐡𝐞𝐚𝐫𝐭𝐬 | 𝐘𝐞𝐨𝐧𝐛𝐢𝐧

𝟐.𝟑

🌺𝓞̈𝓷𝓬𝓮𝓴𝓲 𝓫𝓸̈𝓵𝓾̈𝓶𝓾̈ 𝓸𝓴𝓾𝓭𝓾𝓰̆𝓾𝓷𝓾𝔃𝓪 𝓮𝓶𝓲𝓷 𝓸𝓵𝓾𝓷🌺
✨𝓞𝓴𝓾𝔂𝓾𝓹 𝔂𝓸𝓻𝓾𝓶 𝔂𝓪𝓹𝓶𝓪𝔂𝓲 𝓾𝓷𝓾𝓽𝓶𝓪𝔂𝓲𝓷✨

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

*Choi Yeonjun'un anlatımı*

İğrenç salyası tüm dudaklarıma bulaştı. Bunu bana yapanın kim olduğunu bilmiyorum! Kokusu tanıdık geliyor fakat tam çıkaracak kadar yakın değil. Canım daha doğrusu ruhum acıyordu. Soobin beni kurtaracağını söylediği hâlde hâlâ gelmedi. Benden bu kadar nefret ettiğini ve beni ortada bırakacağını bilmiyordum.

Direnmeye devam ettikçe tenimde bıraktığı acı artıyordu. Zamanında Soobinin izleriyle kaplı olan boynum şimdi daha kim olduğunu bile bilmediğim biri tarafından ele geçiriliyordu. Soobin... Bu durumda bile aklımda o vardı. Lanet olsun o bana değer vermezken ben onu son anımda bile düşünecek kadar sevmiştim.

Tek amacı vücudumdu işte. Her ne kadar çocukken beni sevdiğini söylese de ona inanmamalıydım. İnsanlar değişir. Annemin bana öğrettiği en iyi şey buydu. İnsanlar zamanla değişir derdi. İlk defa haklıydı işte. Ölümüme sebep olan kişiyi haklı bulmak her ne kadar mantıksız gibi görünse de değildi.

Sadece duyuyorum ve acı çekiyorum. Ne ağzımı kullanıp bağırabiliyorum ne de gözlerimle üstümde ki kişinin bana birazcık bile olsa da bana acımasını sağlayabiliyordum. Nereden bilebilirdim ki bana müjdeyi getirecek olanın kulaklarımın olduğunu?

Cam kırılma sesi tüm odamda yankılandı. Buna rağmen üzerimde ki her kimse hâlâ bana dokunmaya devam ediyordu. Dayanmaya ve daha çok kıvranmaya devam ettim. Önce hızlı bir yumruk sesi duydum. Yumruk sesleri arttıkça bir sürü haykırış duydum. Yalvaran sesler... Bu ses çocukluk arkadaşım San'a aitti!

Bir süre sonra sesler durdu. Önce ağzımda ki sonra gözlerimde ki bandaj açıldı. Bunu yapan Soobindi. Bandajları açarken üzerime eğildiği için her zaman aşık olduğum kokusu çoktan burnuma dolmuştu. Gözlerim mi? Onları bir süre açamadım. Tek yaptığım şey ağlamak oldu. Bana sıkıca sarılmıştı.

Kulağıma " Küçük bir işim var güzelim. Sonra seninle ilgileneceğim!" dedi ve kollarını geri çekti. Ağlamam daha da şiddetlendi. Soobin hakkında ne düşünmüştüm!? O beni asla bırakmayacak buna eminim. Her ne olursa olsun.

Gözlerimi hafifçe araladım. Soobin hâlâ yerde yatan San'ı dövüyordu. En sonunda odaya giren polisler San'ı zorla alıp götürmüştü. Tabii benim o halimi gören polisler bana acımış olacak ki giderken hepsi San'a vuruyordu. San giderken dönüp yüzüme baktı. Bana dünyada ki en şeytan gülümseyi sundu ve bağırarak "Bu iş burada bitmedi Choi! Bir gün seni elimden bu aptal sevgilin bile alamayacak!" dedi.

Polis memurunun kafasına attığı tokatla sussada söyledikleri etkisini çoktan göstermişti. Ellerim titremeye başladı. Gözlerim bulanık görüyordu. Yataktan kalkmaya çalışırken ayağım kaydı. Soobin tutmasa çoktan yeri boylamıştım bile.

Bir eliyle elimi tutarken diğer eliyle de belimden tutup düşmememi sağlıyordu. Zorlukla ayakta duruyordum. Her ne kadar beni oturtmak istese de ben istemedim. Oturmak yerine ayakta kalıp soobini hissetmek daha çok hoşuma gidiyordu.

Polislerle beraber bizde alt kata indik.  Evde ki kanlı yerlerin fotoğrafları çekilmişti. Annem suç üstü yakalanmış ve şimdi onu arabaya bindirmeye çalışıyorlardı. Tıpkı San gibi bana ölümcül bir gülümseme ile baktı. 7 mahalle duyacak şekilde bağırmaya başladı.
-Sen tam bir orospusun Choi Yeonjun! Şanslısın ki seni öldüremedim ama her gün rüyalarına girip seni rahatsız edeceğim!