Bugün Soobini görmeye gideceğim. Onun sesini duymayalı tam 3 ay oldu. Arada bir kollarını belime sarması için her şeyimi verebilir hâle gelmiştim son zamanlarda. Ama bugün tam 3 aylık hasret bitiyordu. Doktorların dediğine göre Soobinin durumu iyi gidiyormuş.
Terapilerde her zaman çok çabaladığını söylediler. Bana verdiği sözü tutmak istiyordu belli ki. O gün hastaneden çıktıktan sonra günlerce ağladım. Okula bile hyunglarımın zorlaması ile gittim. Okulla ilgili sorunum kalmamıştı. Taegyu hyunglar olanları öğrendikten sonra Momo'nun ağzına sıçmışlardı.
Artık bana laf atmıyordu ya da çelme takmaya çalışmıyordu. Tek yaptığı şey kötü bakışlarını üstümde gezdirmekti. Bunu da Taegyu hyunglar etrafta olmadığında yapıyordu. Neyse ki daha fazla zarar görmeden bu işi de halletmiştik.
Aile konusuna gelirsek geçmişte olanları bildiğimi hâlâ bilmiyorlar. Aramız eskisinden bile daha kötü... Babam eve arada bir uğruyor ve annem işe gitmediği sürece sürekli sarhoş. İkiside umrumda değil. Daha beter olsunlar!
Her neyse şimdi hafta sonu ve Soobini görmek için hazırlanıyorum. Moralimi hiç bişi bozamaz. Hızlıca giyinip evden çıktım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bence hoş görünüyorum. Soobine karşı güzel görünmek istiyorum birazcık. Nedeni ise daha geçen haftalarda anca anlayabildiğim duygularım... Kendimi sürekli onu hayal ederken buluyorum. Beyaz tenini, tavşan dudaklarını, güzel yüzünde harika duran burnunu... Kısacası her şeyini özenle ve tek tek hayal ettim.
Bazen onun sesini duyuyorum. Bana sürekli güzelim diyor. Tıpkı onu son gördüğümde dediği gibi... Onun kokusunu rüzgarlar bana taşıyor gibiydi. Özellikle gece geç saatlerde üstüme bir battaniye alıp balkona çıktığımda onun bolca nane ve çok azıcık hanımeli kokusu burnuma doluyordu.
Tüm bunlar ona karşı büyük duygular beslememe sebep oldu. İlk başta küçük bir hoşlantı sansamda olmadığını zaman geçtikçe öğrendim. Gerçekten de Choi Soobine vurulmuştum. Hani şu beni sadece çocukluk aşkı olarak gören Choi Soobin'e... Duygularımı ona açıp açmamak konusunda emin değilim. Önce hastaneden çıkmasını beklemek daha mantıklı.
Tüm bunları düşünürken çoktan hastaneye varmıştım bile. Orada ki sekretere Soobinin odasını sordum. 3.kat 7 numaralı oda... Hızlı hızlı merdivenleri çıkmaya başladım. Kalbim ona kavuşmanın heyecanı ile deli gibi atıyordu. Arada bir ayaklarım birbirine dolanıp tökezliyordum.
