𝐇𝐢𝐠𝐡𝐬𝐜𝐡𝐨𝐨𝐥 𝐒𝐰𝐞𝐞𝐭𝐡𝐞𝐚𝐫𝐭𝐬 | 𝐘𝐞𝐨𝐧𝐛𝐢𝐧

𝟏.𝟖

🌺𝓞̈𝓷𝓬𝓮𝓴𝓲 𝓫𝓸̈𝓵𝓾̈𝓶𝓾̈ 𝓸𝓴𝓾𝓭𝓾𝓰̆𝓾𝓷𝓾𝔃𝓪 𝓮𝓶𝓲𝓷 𝓸𝓵𝓾𝓷🌺
✨𝓞𝓴𝓾𝔂𝓾𝓹 𝔂𝓸𝓻𝓾𝓶 𝔂𝓪𝓹𝓶𝓪𝔂𝓲 𝓾𝓷𝓾𝓽𝓶𝓪𝔂𝓲𝓷✨

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

*Choi Yeonjun'un anlatımı*

Soobin'in kolları şarkının sonlarına doğru gevşemişti. Bu da uyuduğunu gösteriyordu. Güzel sevgilim arada dudaklarını kırıştırıp gamzesini ortaya çıkarıyordu. Sadece bir kaç saniyelik ortaya çıkan gamzesine bir sürü öpücük kondurdum. Onu ne kadar öpsemde doyamayacağım bunu biliyorum.

Tekrar çıplak göğsünde ki yerimi aldım ve Soobinin kalp atışlarını dinleyerek uyuyakaldım. Huzurlu bir şekilde uyuduğum uykumdan sıçrayarak uyandım. Gördüğüm rüyanın etkisiyle ağlamaya başladım. Göz yaşlarım Soobinin göğsünü ıslatıyordu.

Yavaşça kollarını kaldırıp önce neler olduğunu anlamaya çalıştı. Ağladığımı fark ettiğinde ise ellerini saçıma attı ve saçlarımı okşayarak beni sakinleştirmeye çalıştı.
-Güzelim neden ağlıyorsun?
-Çok korkunç bir rüya gördüm....
-Ne gördüğünü anlatmak ister misin? Ya da anlatma boşver!

-HAYIR! Yani anlatmak istiyorum çünkü bu rüyada sende varsın.
-Peki ama ne zaman zorlanırsan anlatmayı bırak.
-Annemi gördüm rüyamda. Babam yine o sürtük sevgilisiyle beraber eve geliyordu. Annem her zaman ki gibi sarhoştu. Sarhoşluğun etkisiyle bıçağı alıp ikisini de öldürdü...

Ağlamam gittikçe hızlanmaya başladı. Ne Soobinin sesi ne de başka bişi beni sakinleştirebiliyordu. Babamı ve o kadını kanlar içinde ayrıca üstlerinde kendi kanlarına bulanmış beyaz çarşaflarla görmek psikolojimi darmadağın etti.

-Sesleri duyup onların yanına gittiğimde her ikiside ölmüştü. Annem elindeki mendille burnumu kapatıp beni bayılttı.
-Anneni sevmiyorum Yeon...
-Bende sevmiyorum sevgilim. Her neyse daha sonra bana anlamadığım bir şey içirdi. Ve ben kontrolü kaybettim Soobin!

-Neler oldu sevgilim? Sakince anlat bana...
-Bana verdiği ilacın etkisiyle gelip seni öldürdüm. Sen kanlar içinde yatarken ben hiç bişi yapamadım sevgilim. Çok üzgünüm....
-Geçti güzelim geçti... Sadece bir rüya işte. Bak bana, ben hâlâ yaşıyorum ve sana kocaman sarılabiliyorum.
-Biliyorum Soo ama...
-Şişt yorma kendini daha fazla.

Soobin'in yavaşça saçlarımı okşaması ve tıpkı benim ona dün gece yaptığım gibi bana şarkı söylemesi beni yavaş yavaş sakinleştiriyordu. Nefes alışverişim normale döndü. Ağlamam ise yerini bir kaç iç çekmeye bıraktı.
-Daha iyi misin güzelim? Bu sadece bir rüya. Bu rüyayı görmene bişi neden olmuş olmalı. Son zamanlarda seni rahatsız eden bir olay oldu mu? Ya da ailenle büyük bir kavga ettin mi?

Mrschoi olayını Soobine söylemeli miyim? Eğer söylersem çok fazla panik olur ve ona söylemediğim için kızabilir. Bu yüzden söylememek en mantıklısı.
-Kavga etmedim ya da öyle bir olay yaşamadım. Sanırım sadece tesadüf.
-Emin misin güzelim hatırlamaya çalış.
-Ya Soobin sen bana inanmıyor musun?
-İnanıyorum Yeon sinirlenme hemen!
-Bağırma bana!

-Sana bağırdığım falan yok Choi Yeonjun!
-Sesinin tonunu beğenmedim Choi Soobin!
-Beğenmiyorsan gidebilirsin!
-Ah öyle mi? Peki gidiyorum bir daha gelmemek üzere!
-Şey yani Yeon... Ben öyle demek istemedim.

Sinirle yataktan kalkıp yerde duran kıyafetlerimi alıp giydim. Göz yaşlarım öylece akıyordu işte. Soobin ellerimi tutup her ne kadar beni durdurmaya çalışsa da nafile... En sonunda sertçe kollarımdan tutup hareket edemeyecek kadar sıkıştırdı. O da ağlıyordu.