ေပ်ာက္ဆံုးသြားေသာ

chapter 20

ဟိတ္ ကေလးမ---ဟိတ္---ေကာင္မေလး lulu--ဟိတ္---သမီး lulu ေရ---

ဟာ---ဒုကၡေတာ့ ေရာက္ကုန္ျပီနဲ့ တူတယ္---

အိမ္ေနာက္ေဖးျခံက အဖိုးက lu ကို ေခါမရတာနဲ့ အိမ္ေနာက္ေဖးတံခါးကေန အိမ္ထဲကို ဝင္လာျကည့္လိုက္ေတာ့----

အိမ္ေရွ့ခန္းရွိ ဆိုဖာထိုင္ခံုတို့ ယိုယဲေနျကျပီး

--ပစၥည္းတခ်ိဳ့လည္း ျကမ္းျပင္ေပါလဲက်ကြဲအက္ေနကာ---

ထို ကြဲအက္ေနေသာ ပစၥည္းမ်ားရဲ့ နေဘးတြင္ lu လဲေလ်ာင္းလ်က္သားရွိေနေလသည္။

ဟာ---ကေလးမေလး---ဟိတ္ ကေလးမေလး ---ဒုကၡပါပဲ---

နွာေခါင္းေပါက္ ေလရွုသြင္းသည့္နားကို စမ္းလိုက္ေတာ့---

ေအာ္ ---ေတာ္ေသးတာေပါ့---အသက္ရွုေနေသးေပလို့---ေဆးရံုပို့ရမယ္ မျဖစ္ဘူး---

အဖိုးအို ေဘးဘက္ျခံေတြကို အကူညီေတာင္းကာ lu ကိုေဆးရံုကို ပို့ေပးခဲ့ပါတယ္---

ဆရာ---ကေလးမေလးက သတိမရေသးဘူးလား---

doc;nae---ဟုတ္တယ္ဗ်---ျကည့္ရတာ သူ့မွာ ဦးေနွာက္ကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ရိုက္ခတ္မွု ခံစားထားရလို့ အခ်ိန္အေတာ္ျကာ ဦးေနွာက္ေသြးေျကာေတြက မနိုးေသးတာျဖစ္မယ္ အဖိုး---

ဘယ္လို---ဦးေႏွာပ္ကို ျပင္ျပင္းထန္ထန္ ထိခိုက္မွု---?

doc;ဒီလိုပါ အဖိုး---လူနာက စိတ္ထိခိုက္စရာ ျကီးျကီးမားမားကို ေတြ့ျကံုခံစားရလိုက္လို့ ဦးေနွာက္အာရံုေျကာေတြက ရုတ္တရက္ ေရွာ့ခ္ျဖစ္သြားျပီး ခုထိ သတိမရေသးတာပါ ---

ေအးကြယ္---ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဆရာတို့ရယ္---ကေလးမေလးကို ဂရုစိုက္ျကပါေနာိ---သူ့အမ်ိဳးေတြက Seoul မွာဆိုေတာ့ သူတစ္ေယာပ္တည္း---အားကိုးပါတယ္ ဆရာတို့ရယ္--

doc;nae အဖိုး မပူပါနဲ့---Seoul ျမို့က သူ့အမ်ိဳးေတြကိုေကာ ဆက္သြယ္လို့ မရနိုင္ဘူးလား အဖိုး---

ေအး---အဖိုးလည္း မသိဘူး။ဆက္သြယ္ဖို့ ဖုန္းျကျပန္ေတာ့လည္း password ခံထားေတာ့ ဖုန္းက ဖြင့္လို့မရဘူး ျဖစ္ေနလို့-

-----

အေရွ့အရပိမွ ထြက္လာျပီးေသာ ေနမင္းျကီးသည္လည္း အေနာက္အရပိသို့ ျပန္ဝင္သြားသည္မွာ နွစ္ျကိမ္တိုင္တိုင္ရွိေနေလသည္။