ေပ်ာက္ဆံုးသြားေသာ

chapter 26

lu မိမိလက္ေပါကို လဲက်လာတဲ့ wolf ေလးကို ေထြးေပြ့လိုက္ရင္း---

lu;ေမာင္---ေမာင္---

lu ကိုယ့္မ်က္ဝနါးေတြကိုေတာင္ မယံုျကည္နိုင္----

ျဖစ္ပ်က္ျကံုေတြ့လိုက္ရတဲ့ အျဖစ္ပ်က္ေတြက သိပ္ကို ျမန္ဆန္လြန္းျပီး ယံုျကည္ဖို့ကလည္း ခက္ခဲေနျပန္သည္---

အနားကေန ခြဲခြါေပ်ာက္ဆံုးသြားျပီလို့ ထငိထားတဲ့ hun က အခုလို wolf.ေလးအျဖစ္နဲ့ အနားမွာ ျပန္ေရာက္ေနတယ္ဆိုတဲ့ အျဖစ္က မ်က္ရည္ဆက္လက္က်ေနတဲ့ lu မ်က္ဝန္းေတြက မ်က္ရည္ေတြကို ရပ္တန့္ပစ္ကာ ႏွုတ္ခမ္းပါးေလးေတြကို ပင့္သက္ျပီး ရယ္လိုက္ရမလား---??

့ဒါမွမဟုတ္--ဆန့္က်င္ဘက္အေနနဲ့-----ငိုလက္စမ်က္ရည္စက္ေတြကို ပင္လဟ္ျပင္ေလာက္ထိ က်ယ္ျပန့္သြားေအာင္ ခ်ံဳးမြဲခ် ဆက္ငိုရမလား---??ဆိုျပီး ခ်ီတံုခ်တံု ျဖစ္ေေနေစျပီ---

လူသားစင္စစ္ကေန wolf ေလးအျဖစ္ ေျပာင္းလဲသြားတဲ့ hun ကို ေထြးေပြ့ထားရင္း---

lu မည္သည့္စကားမ်ွေတာင္ မဆိုနိုင္ေတာ့---

lu:ဟင့္ ဟင့္---ေမာင္ရယ္---lu ကို ေနာက္ေနတာလားဟင္ အခု---ဘယ္လိုလုပ္--ဘယ္လိုလုပ္ျပီး ေမာင္က wolf ေလး ျဖစ္သြားရတာလည္းဟင္----ေမာင္---

lu wolf မ်က္နွာေလးကို ပါးနားေလးကပ္လိုက္ျပီး ေပြ့ဖက္ကာ ငိုေနရွာတယ္---

lu လက္ေပါမွာ ေပြ့ဖက္ထားဆဲ wolf ေလးမွာ အသက္ရွုသံတို့ တေျဖးေျဖးတိုးတိတ္ကာ ေလ်ာ့က်လာသည္---

lu;ေမာင္---

wolf ေလးတကိုယ္လံုး ေပ်ာ့သြားကာ ဦးေခါင္းမွာလည္း ဘယါဘက္သို့ အနည္းငယ္ေစာင္းကာ က်လာသျဖင့္----

lu':ေမာင္---ေမာင္ေရ---ေမာင္---လုပ္ျကပါအံုး---

လူတေယာက္ဆို သတိရလာေအာင္ ေဆးရံုပို့ေပးရင္ ရနိုင္ေပမယ့္ အခုလို wolf ေလးသတိေမ့ေမ်ာေနတာကို ဘယ္ကိုပို့ရမွန္းမသိေတာ့---

lu wolf ေလးကို ရင္ခြင္ထဲ ေပြ့ပိုက္ကာ---

lu;အဖိုးေရ---အဖိုး---

အသိက်ြမ္းအားကိုးစရာဆိုလို့ အိမ္ေနာက္ျခံမွ အဖိုးပဲ ရွိပါတာမို့-----