ေပ်ာက္ဆံုးသြားေသာ

chapter(29)

ျပင္းထန္လွေသာ ရုတ္တရက္ တိုက္ခတ္လာသည့္ ေလေပြတစါခ်က္ေျကာင့္--lu အိမ္ထဲတြင္ ရွိေသာ ပစၥည္းမွန္သမ်ွ ဖရိုဖရဲနွင့္ ကြဲက်ပ်က္ဆီးက်ကုန္သညိ---

တခ်ိဳ့အရာတို့သည္ ေလျပင္းတိုက္ခတိသည့္အတြက္ ေလထဲတြင္ ပလူပ်ံေနကာ--

ထိုအခ်ိန္ lu တေယာက္ကေတာ့ သုူမရင္ခြင္ထဲတြင္ hun ကို ေပြ့ဖက္ထားလ်က္----ယခု အခ်ိန္ ကမၻာေလာကျကီး ျပိုက်ပ်က္ဆီးရင္ေတာင္ သူမ သိနိုင္မယ္ မထင္---

lu မ်က္ဝန္းေတြက hun ကိုသာ စူးစိုက္ျကဘ့္ေနရင္း---

lu ရဲ့ လက္ကေလးေတြကလည္း့ ေအးစက္ေနတဲ့ hun လက္ေခ်ာင္းေလးေတြကိုက်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုုပ္ကိုင္ထားဆဲ---

ခႏၶာကိုယ္ တခုလံုး ေသြးမရွိသကဲ့သို့ ျဖူစြတ္ေနျပီး အားအင္ကုန္ခမ္းေနျပီျဖစ္တဲ့ hun---lu လက္ေလးကို ေျဖေလ်ာ့စြာ ျပန္လည္ ဆုပ္ကိုင္လိုက္တယ္---

hun;lu----

lu';ေမာင္---စကားသိပ္မေျပာနဲ့ အံုးေနာ္--ေမာင္ အခု အားနည္းေနတယ္---lu သိပါတယ္ ေမာင္ ဘာကို ဆိုလိုခ်င္ေနမွန္း---

hun;lu---ေမာင့္ကို---ခြင့္လြွတ္ပါ---

lu;ဘာကိုလည္း---ဘာကို ခြင့္လြွတိဖို့ ေျပာေနတာလည္း---?ေမာင္က ဘာအမွားေတြ လုပ္ခဲဲံ့လို့ lu ကို ခြင့္လြွတ္ဖို့ ေျပာေနရတာလည္း ေမာင္ရယ္---

lu hun နွဖုးေလးကို သူမပါးျပင္နွင့္ ထိကပ္ထားလိုက္ကာ---

hun;lu---ကိုယ္---ကိုယ္ မင္းကို တကယ္ေတာ့---အသံုးခ်ခဲ့တာ---ကိုယ္တို့--

lu;arrar---သိပါတယ္---lu အားလံုးသိျပီးပါျပီ--အဲဒိအတြက္ေတာင္ lu က ေက်းဇူးတင္ေနတာပါ---အဲလို ိ အသံုးခ်ခဲ့လို့လည္း ေမာင္နဲဲံ ဆံုးဆည္းခြင့္ရတာ မလား--?lu ကိုက ေက်ေက်နပ္နပ္ျကီးကို အသံုးခ်ခံလိုက္တာပါ ေမာင္ရယ္---ေက်းဇူးျပုျပီး ဒါေတြကို ေမ့ထားလိုက္ပါေတာ့---
lu hun ကို သုမရင္ခြင္ထဲတြင္ ေပြ့ဖက္ထားလိုက္သည္--

ထိုအခ်ိန္---အိမ္ေရွ့တံခါးမျကီး ရုတ္တရက္ ပြင့္လာတယ္---

က်ြီ---

hun;omm---omma---omawnim'---

lu;ommawnim--!ေမာင့္အေမ လာတာလားဟင္--?ေမာင္--?