ေပ်ာက္ဆံုးသြားေသာ

chapter 22

hun ေပ်ာက္ဆံုးျပီး ၁၀ ရက္ေျမာက္ေန့တြင္ ျပင္းထန္လွတဲ့ ဒဏ္ရာေတြနဲ့ ေသြးတစါစက္စက္က်ေနျပီး wolf ေလးတေကာင္ lu ဆီကို ေရာက္လာပါတယ္--

lu;ကေလးရယ္ ဘယ္လိုျဖစ္လို့ ဒဏ္ရာေတြနဲ့-----

wolf ေလးက ေဆးထည့္ေပးေနတဲ့ lu မ်က္နွာေလးကို ေငးျကည့္ေနျပီး---မ်က္ဝန္းအိမ္ထဲမွာလည္း မ်က္ရည္ေလးေတြ ဝဲလို့ေပါ့---

အမွန္ေတာ့ lu ကို စကားေတြအမ်ားျကီးေျပာခ်င္ေပမယ့္လည္း--မေျပာနိုင္တဲ့ အေျခေနမို့---မ်က္ဝန္းေတြနဲ့သာ ခံစားခ်က္ေတြကို ေဖာ္ျပေနရရွာပါတယ္---

lu;wae--?arpar--?နာလို့လား--?ကေလးေလး---?

wolf ေလးက lu ေျပာတဲ့ စကားကို နားလည္တဲ့ ပံုစံနဲ့ lu မ်က္နွာေလးကို ျကည့္ျပီး အြိ---

lu wolf ေလးကို စိုက္ျကည့္ျပီး---

ဒီမ်က္ဝန္းေတြ----ဒီ စူးရွတဲ့ မ်က္ဝန္းေတြ----အဲဒါ hun ရဲ့ မ်က္ဝန္းေတြ အတိုင္းပဲ----

ေမာင္ ရယ္----

hun အေျကာင္းကို နည္းနည္းေလးစဥ္းစားလိုက္ယံုနဲ့တင္ မ်က္ရည္ေတြ မ်က္ဝန္းအိမ္ထဲ ျပည့္နွက္သြားတတ္တဲ့ lu အခုလည္း---မ်က္ဝနိးအိမ္ထဲမွာ မ်က္ရည္စေလးေတြ သန္းလာေတာ့----

wolf ေလးက lu ရင္ခြင္ထဲ တိုးဝင္လာျပီး မငိုပါနဲ့ ဆိုတဲ့ အမူရာေလးနဲ့---

lu ပါးေလးကို လ်ွာေလးနဲ့ လ်က္ေပးေနရွာတယ္---

lu မ်က္ဝန္းက မ်က္ရည္ေတြ မဲေမွာင္အုပ္မွိုင္းေနတဲ့ ရြာလုဆဲဆဲ မိုးသားေတြ ေလေျပတိုက္ခတ္မွုေျကာင့္ မိုးေျပးေလး ျဖစ္သြားသလို---

ခါတိုင္းဆို ရွိုက္ျကီးတငင္ ငိုေနျကေပမယ့္ ဒီေန့ေတာ့---မ်က္ရည္စေတြက

ေျဖးေျဖးေလး မသိမသာနွင့္သာ lu ပါးျပင္ထက္ဆီ စီးဆင္းလာပါတယ္--

lu မ်က္ဝန္းေတြကို လကိနဲ့ အုပ္ျပီး

မ်က္ရည္စေလးကို သုတ္လိုက္ကာ---

မိုးေရေတြ ရြွဲရြွဲစိုေနတဲ့ wolf ေလးကို မ်က္နွာသုတ္ပုဝါေလးနဲ့ ပါတ္ထားေပးျပီး ရင္ခြင္ထဲ ေထြးေပြ့ထားလိုက္ေတာ့---