ေပ်ာက္ဆံုးသြားေသာ

chapter 15

မနက္ျဖန္ လျပည့္ေန့ေရာကိေတာ့မွာျဖစ္တဲ့အတြက္ ေကာင္းကင္ျကီး ဝိုင္းစက္ေအာင္ သာေနေသာ လမင္းရဲ့ အလင္းေရာင္ေျကာင့္ ေျမျပင္ထက္တြင္ ရွိသမ်ွ အရာအားလံုးတို့ကို မီးေရာင္မလို အထင္းသားေတြ့ျမင္ေနရသည္--

အာဝူး---ဝူး---

hun;က်ြန္ေတာ္ မလိုက္ခ်င္ဘူး---oma--omawnim--jwesonengaeyo!oma---ေတာင္းပန္ပါတယ္အေမရယ္ သားျပန္မလိုက္ပါရေစနဲ့---!

သား ---ဒါ အေမတစ္ေယာက္တည္း ဆံုးျဖတ္ေပးလို့ရတာမဟုတ္ဘူး---အေမလဘ္း သားအေဖကို မလြန္ဆန္နိုင္တာကို သားသိပါတယ္ သားရယ္--!ျပန္လိုက္ခဲ့ပါ---

hun;ေကာင္းပါျပီ--- ဒါေပမယ့္ ေနာက္ဆံုးအေနနဲ့ သူ့မ်က္နွာေလးကိုေတာ့ သားကိုျကည့္ခြင့္ေပးပါအေမ---!putakhae!

!

lu အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ အခန္းထဲကို hun တံခါးေလးကို ေျဖးညင္းစြာဖြင့္ကာ---တိုးတိတိေသာ ေျခလွန္းတို့ျဖင့္---

အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ lu အနားကို တေျဖးေျဖးနဲ့ ကပ္လာသည္--

hun စိတ္ထဲမွာ lu နဲ့ေတြ့ကာစ မဂၤလာဦးညေလးကို ျပန္ျမင္ေယာင္လာသည္။

hun မ်က္နွာမွာ မဲ့ျပံုးေလး တစ္ခ်က္ျပံုးလိုက္ကာ---

hun;lu မင္းသိလား--!ကိုယ္ေလ lu ကို စေတြ့တဲ့ မဂၤလာဦးညတည္းက သေဘာက်မိခဲ့တာ---အဲဒိတုန္းက lu က အနက္ေရာင္ ဂါဝန္ေလးကို ဝတ္ထားျပီး ရွက္ကိုးရွက္ကန္းေလးနဲွ့ ---ကိုယ္အခုလို အခန္းထဲဝင္လာတာကို မျကည့္ရဲခဲ့ဘူးမလား--!ကိုယ္က ဒီလိုအေျခေနေတြျဖစ္လာမယ္ဆိုတာ သိေနခဲ့လို့ lu ကို မခ်စ္မိေအာင္ ျကိုးစားေပမယ့္---ေနာက္ဆံုးမွာ ကိုယ္ lu ကို ခ်စ္မိသြားခဲါတယိ---lu---saranhe lu yar---

ပါးစပ္နဲ့ ေဖာ္ျပလို့မရေအာင္ကို lu ကိုခ်စ္တယ္---

hun lu နွဖူးျပင္ေလးကို အနမ္းေလးတစ္ခ်က္ ေပးလိုက္တယ္။ဒါေပမယ့္ lu နွဖူးျပင္နဲ့ ထိကပ္ျပီးသား hun နွုတ္ခမ္းတစ္စံုက lu နွဖုးျပင္က ေနာက္ျပန္ဆုတ္ဖို့ကို ျငင္းဆန္ေနေလတယိ။

hun အားတင္းထားကာ---

hun;lu---မိန္းမ--ေမာင့္ရဲ့ ခ်စ္ဇနီးေလး---အခု lu ကို ေမာင္ခြဲရေတာ့မယ္---lu ကို ေမာင္ ထားခဲ့ရေတာ့မယ္---lu ရယါ--ေမာင့္လို အသံုးမက်တဲ့ လူကို ေမ့ပစ္လိုက္ပါ။ဘဝသစ္ကို တည္ေဆာက္ျပီး ေပ်ာ္ေအာင္ေနပစ္လိုက္ပါ။