ေပ်ာက္ဆံုးသြားေသာ

chapter 10

lu---

တိုးတိတ္ညင္သာေသာ အသံေလးျဖင့္ က်ြန္မအား သူေခါလိုက္သည္---

lu:;ရွင္---

lu---

ေနာက္တစ္ျကိမ္ က်ြန္မ နာမည္ကို သူ ေခါလိုက္ျပန္တယ္။

သူ့ရဲ့ ေလးနက္တဲ့ မ်က္ႏွာ အမူရာနဲ့ ေလသံေလးေတြေျကာင့္ သူ့မွာ ေျပာမျပနိုင္တဲ့ အခက္ခဲတစ္ခု ရွိေနျပီဆိုတာကို က်ြန္မ ရိပ္မိေနခဲံံ့ပါတယ္---

lu---ကိုယ့္ကို ခ်စ္တယ္မလား ဟင္--?

lu:;ေမးမွ ေမးရကါလိုက္တာ hun ရယ္---lu ေလ--ကိုယ့္ကိုကိုယ္ထက္ေတာင္ hun ကို ပိုခ်စ္ရပါတယ္---

hun':;lu---ကိုယ့္ကို ယံုတယ္မလား---?

က်ြန္မ hun ့္အေပါ တစ္ဘဝလံုးေတာင္ ပံုအပ္ခဲ့ျပီးျပီပဲ ယံုတယ္ဆိုတာေတာ့ lu နွုတ္ဖ်ားကေန ေျပာစရာေတာင္ လိုမယ္မထင္ေတာ့ဘူးမလား hun---

hun:;ဒါဆို ကိုယ္ နဲ့ အတူ ဒီေလာကျကီးနဲ့ ေဝးရာကို ထြက္သြားမယ္ဆိုရင္ေကာ ----

lu:;hun ္နဲ့သာဆိုရင္---က်ြနိမ ငရဲကို သြားရမယါဆိုရင္ေတာင္ သြားရဲတယ္ ္--

hun က်ြန္မ လက္ကို တင္းက်ပ္ေနေအာင္ ဆုပ္ကိုင္ထားလိုက္တယ္။

ျပီးေတာ့ က်ြန္မတို့နွစ္ေယာက္ အေဝးေျပးဂိတါကေန express ကားစီးလို့ ခရီးစတင္ ထြက္ခြါလာခဲံပါတယ္

ကားေပါမွာလည္း သူ တစ္လမ္းလံုး စကာမေျပာဘူး---

ေအးစက္စက္ေနတတ္တာ သူ့အက်င့္ဆိုတာ သိျပီးသားမို့ က်ြန္မ အခုေနတတ္ခဲ့ပါျပီ

hun:;ပင္ပန္းေနမယ္ ခဏအိပ္လိုက္ေနာ္---

သူ့လက္ကေလးနဲ့ က်ြန္မ မ်က္နွာေလးကိုုမီေစလ်က္ ု သူ့ပုခံုးထက္၌ ခိုဝင္အိပ္စက္ေစခဲ့တယ္---

သူပုခံုးထကိမွာ က်ြန္မ မ်က္နွာေလးအား မွီလိုက္ရင္း သူ့မ်က္နွာေလးအား ေငးျကည့္လိုက္မိသည္။

အေမြွးစိမ္းေလးမ်ားနွင့္ သြယ္လ်ေနတဲ့ သူ့ေမးဖ်ားေလးကို အရင္ဆံုး ျမင္လိုက္ရတယ္။

ထိုမွ တဆင့္ ပါးလြွာေနေသာ ပန္းေသြးေရာင္ေျပးေနတဲ့ နွုတ္ခမ္းပါးေလး---