KORKU | BakuDeku [omegaverse]

1

Tüm hayalleri gerçekleşmişti yeşil saçlının. Mutluydu, one for all'ı kullanmayı öğrenerek bir numaralı kahraman olmuştu, muhteşem bir eşi ve muhteşem bir hayatı vardı.

"Oi! Deku! Uyan artık. Kaldır o tembel kıçını!" Mükemmel demişti eşine, kibar değil.

"Günaydın Kacchan!"

"Kahvaltıda ne istersin?" dedi dolaptan kıyafet seçerken.

"Alfamın zevkine güveniyorum."

"Pekala. Hadi kalk duş al. Bende o zamana kadar kahvaltıyı hazırlarım deku. Parmaklarını yiyeceksin!" Bakugou hala aynı bakugou idi. Dışarıya karşı saldırganken Deku'ya karşı biraz yumuşamıştı.

"Elbette."

Bakugou alt kata, mutfağa, inerken; midoriya banyoya doğru ilerliyordu. Banyodan içeriye girmek üzereyken sendeledi. Her gün oluyordu bu.
'Artık doktora gitmeliyim. Kansızlık olabilir.' Diye düşündü.

Duştan sonra kahvaltıya indi.

"Yine döktürmüşsün. Ellerine sağlık."
Deku tabağına bol bol koyuyordu her şeyden. Bakugou'nun ona olan bakışlarını fark etmişti.

"Ne? Çok güzel görünüyordu."

"Afiyet olsun." Deku gülümsedi ve yemeye devam etti.
"Bugün ne yapacaksın?" Diye sordu deku, bir yandan da ağzını dolduruyordu.

"Akademiye uğrayacağım. Stajyer öğrencilerim var." Yüzüne korkunç bir sırıtma geldi. "Onları kesinlikle iyi eğiteceğim."

"Yüzündeki gülüş öyle demiyor ama. Sanki daha çok şey gibi 'Hayatları kayana kadar acı çektireceğim!' diyormuşsun gibi geldi."

"Kocanı çok iyi tanıyorsun." Bunun üstüne deku kıkırdadı.
"Benim bugünüm boş." dedi Deku.
"İyi oldu. Uzun zamandır ara vermeden çalışıyordun." Aklına bir şey gelince çayını içip Deku'ya döndü.

"Kızışman ne zaman?"

"Neden soruyorsun?" Ağzı dolu dolu cevap verdi.

"Görev gününe denk geliyor mu? İlacın yoksa ilaç alacağım."

"Ha bir dakika... Geçen ay 7 si." Kafasında hesaplama yapıyordu deku.
"Sanırım bir hafta var. İlaçlarıma bakmadım. Çıkarken bakarım. Şimdi şunu yemek istiyorum."

Katsuki gittikten sonra Deku masayı toplamaya başlamıştı. İşi bitince koltuğa oturdu.
"Vay anam ayaklarım. Nasıl ağrıyorlar."

Katsuki'ye hastaneye gideceğini söylemeyi unutmuştu. "Ah lanet kafam!"

Katsuki' dışarıya çıkacağına dair bir mesaj atmıştı. Hastane derse korkabilir ve tüm işini bırakıp gelirdi. Endişelendirmeye gerek yok diye düşündü İzuku.

Üstünü hızlıca giyindi. Tezgahın üstündeki tencereleri yerleştirirken et kokusu ile midesi bulandı.

"Bozuldu mu acaba? Bu kadar iğrenç kokması normal değil." Tencereyi eline alırken midesi ağzına geldi ve hızlıca bırakıp banyoya koştu.

"O yemek kesinlikle bozuk!" Ayakkabılarını giyip dışarıya çıktı. Hastanenin yolunu tuttu.

-----

Sonunda yazmaya başlayabildim. Uzun süredir bunu kurguluyordum ve sonunda başardığğğğmmmm.