KORKU | BakuDeku [omegaverse]

16 pt2

önceki bölümü okumayı unutmayın.
Bu bölüm deku nun ağzından olacak.
İyi okumalar

Gözlerim ne kadar süredir açık tutuyordum. Bir şey vardı kafamın içinde düşünmemi engelliyordu. Gözlerim penceredeki kuşa takıldı. Kendimi boğuluyormuş gibi hissettim. Gözümün önünden bir şey geçti. Bakışlarımı kuştan çektim.

Gözlerim biraz bulanık görüyordu ama karşımdaki yüzü az çok seçebiliyordum. Katsuki idi. Hatırladığım tek şey ona çok aşık olduğumdu. Güzel yüzüne bakarken gülümsedim. Başka ne yapmalıydım. Başım çatlıyordu. O da bana gülümsedi. Kalbim maratonda gibiydi. Neden böyleydi sahi? Onu ilk defa görmüyordum.

Sağıma döndüm iki kadın vardı. Annelerimdi. kucaklarındaki benim bebeğim miydi? Neden başkası dokunuyordu bebeğime. Ben yapmıştım onu. Herkes benim dokunduğumdan daha çok dokunuyordu ona.

Bir ses duydum. Kulaklarım uğulduyordu. Kacchan'a döndüm. Ağzını oynatıyordu. Konuşuyor muydu? Başıma tekrar ağrı saplandı. Yine uğultular duydum.

Yüzüme yaklaşan bebeğe baktım. Göğsüme yaklaşıyordu. Kollarım uyuşuk gibiydi onu nasıl tutacaktım. Ben neden bu haldeydim. Düşündükçe beynim acıyordu. Toga'nın yüz geldi gözlerimin önüne. Serumuma yaklaşan iğneyi hatırladım.

Bebeğimi emdiremezdim! Canını acıtmak istemiyordum ama o bana yaklaşmamlıydı. Efratımda bir şeyler oluyordu. Anlamıyorum. Hiçbir şey anlamıyorum.

Kötü senaryolar gözümün önünde canlanıyordu. Yine uğultular. Vücudumun daha çok uyuştuğunu hissettim. Gözlerim kapanıyordu. Tanrım sen koru.

--

Göğüslerim acıyordu, midem bulanıyordu.
"Kusacağım."
Uzatılan kovaya kusmaya başladım. En nefret ettiğim şeylerden biriydi bu. Kafamı alfama yasladım. Kokusu rahatlatıyordu beni. Sihirli parmakları başımda gezerken daha iyi hissediyordum.

"Kusmaktan nefret ediyorum."
"Biliyorum. Miden nasıl?"
"Daha iyi."

"Oğlum istediğin bir şey var mı?" dedi annem. Gözlerim bebeğimdeydi. Kollarımı uzattım.

"Bebeğimi istiyorum."

Kucağımdaki kızıma sarıldım. Çok özlemiştim onu. Henüz küçük küçük görünen beyaz, parlak saçlarına yumuşak bir öpücük kondurdum.

"Annesinin bir tanesi acıkmış mı? Acıktın mı sen?" Anlamayacağını biliyordum sadece böyle konuşmak iyi hissettiriyordu.
Sesimi duyduktan sonra yüzünde şapşal bi gülümseme olmuştu.

"Anneye güldün mü sen? Hmm? Isırayım mı seni ben." Yumuşak birkaç öpücük daha kondurdum.

"Kacchan bebek maması alıp gelir misin?"
"Ama sütün var ya?" Dedi annem.
"Hayır. Hastanede içirmeyeceğim."
"Yavrum sağlığı için daha iyi olur anne sütü."
"Anne. Emdirmeyeceğim." Kacchan"a döndüm. "Yeni doğanlar için al."

Kacchan gitmişti. Bebeğim ağlamaya başlamıştı.

"Tamam aşkım geliyor mama. Baba bize mama getirmeye gitti." Elimden geldiğince oyalamaya çalışıyordum. Ama beni kim oyalayacaktı.
Aklım hep ilacın etkisindeki halime gidiyordu. Berbat hissettirmişti. Bir daha kaldırabileceğimi sanmıyorum.

"Deku! Neden ağlıyorsunuz? Annemler nerede?" Odaya ne zaman geldiğini bilmediğim kacchan, endişeyle sormuştu.

"Mama yiyeceğiz." Dedim sadece. Konuşursam daha çok ağlardım.

"Tamam tamam sakin ol sakin ol." Kendisindeki paniği görebiliyordum. Önce o sakinleşmeliydi.
Bebeğimizi kucağına aldı. Hazırladığı mamayı oturup içirmeye başladı.
Bende biraz sakinleşmiştim.