الهروب من الواقع

الحلقه الحاديه عشر

وصل أحمد إلى بيته
ماجده: أهلا اخيرا شرفت
أحمد: انتى لسه صاحيه ياست الكل
ماجده: اتأخرت كده ليه ياأحمد
أحمد: مانتى عارفه ظروف ماهر بعد ماخرجت م الشغل وصلته هو ووالدته البيت وقعدت معاه شويه وجيت اهو
ماجده وهى تقترب منه: طب عملت ايه ف الموضوع اللى كنت قايلى عليه
احمد: والله عارف انك هتفتحى الموضوع ده وافقو مقدما بس العروسه لسه ماتعرفش
ماجده: ماتعرفش ازاى يعنى
احمد: يعنى هى مشغوله بأمها اليومين دول وعليها امتحانات لسه
ماجده: صحيح هى ف سنه كام
احمد: ف سنه رابعه اخر سنه
ماجده: ربنا معاها ويوفقها... انت عارف ياد ياأحمد انا اعرف صاحبك ماهر ده من زمان ودايما بيقف جمبك من صغرك وانت كمان مبتسبوش بعض يارب اخته تبقي زيه
احمد: ياارب... صحيح احنا معزومين على خطوبة ماهر..واهى فرصه تشوفي زوق ابنك احسن من زوقك ١٠٠ مره
ماجده: اما نشوف ياخويا... معزومين امتى بقي
احمد: هما قالو هتبقي يوم الخميس بس لسه مأكدوش
ماجده: ربنا يتملهم على خير
احمد: يارب... انا داخل انام بقي عايزه حاجه
ماجده: مش هتاكل الاول
احمد: لاء كنت واكل ف الشغل ومش جعان
ماجده: ماشي ياحبيبى تصبح على خير
احمد: وانتى من اهله
ــــــــــــــــــــــ
بيخبط ماهر على غرفة ندى
ندى: مين
ماهر: انا ماهر ياندى
ندى: خش
ماهر: لسه صاحيه
ندى: اه مش عارفه انام
ماهر: وياترى ايه اللى شاغل تفكيرك
ندى: مفيش بفكر ف اى حاجه عادى
ماهر: يعنى ماما ماقلتلكيش حاجه كده ولا كده
ندى بشرود: لاء قالتلى
ماهر: وانتى قولتى ايه
ندى: هو انا المفروض اقول ايه
ماهر: انتى بتسألينى انا
ندى: ماما شكلها موافقه ومرحبه بالموضوع ع الآخر وانت اكيد مش هترفض صاحبك عايزنى انا اقول ايه
ماهر: انتى عبيطه يابت...شكل الروايات اللى بتقرئيها لحست دماغك... هو انتى لو قولتيلى لاء مش موافقه هغصبك علشان هو صاحبى
ندى: يعنى مستعد تخسر صاحب عمرك عشانى
ماهر: وليه اخسره هو انتى مفكره ان علاقتى انا وصاحبى ضعيفه لدرجة ان احنا نخسر بعض عشان اختى رفضته
ندى: امال ايه
ماهر: اى نعم هيزعل بس عمره ماهيسيبنى اوى نخسر بعض
ندى: هو انت ليه واثق اوى كده
ماهر: عشان ده مش صاحبى ده اخويا وعشرة عمرى ده هو وانتى وماما اللى طلعت بيكو م الدنيا
لمعت عينى ندى بالدموع وبدأت ف البكاء
ماهر: بادى النيله بتعيطى ليه
ندى: عشان خايفه بسببى تتخانق انت وصاحبك
ماهر: ياستى ربنا مايجيب خناق انتى بتفولى علينا وبعدين انتى مش موافقه ليه
ندى: مش عارفه حاسه انى متلغبطه ومش عايزه افكر ف الموضوع ممكن ماتضغطش عليا وتسيبنى براحتى
ماهر: اه طبعا كده كده مكانش هيبقي فيه حاجه راسميه غير بعد امتحاناتك يعنى خدى راحتك ف التفكير وماتتسرعيش
ندى: حاضر
ماهر: الامتحانات امتى
ندى: الاسبوع الجاى
ماهر: ياخبر وماما عايزه الخطوبه اخر الأسبوع ده
ندى: ايه يعنى اهو يوم
ماهر: خلاص بكره ابقي اتصل بيهم واعرف هما موافقين ولا لاء
ندى: ماهر هو انت مبسوط
ماهر باستغراب: اشمعنى
ندى: عادى بسألك
ماهر بتفكير وشرود: مش عارف تفتكرى مفروض اكون مبسوط
ندى: مش عارفه بس انا نفسي نبقي مبسوطين كلنا
ماهر: ان شاء الله هنبقي مبسوطين كلنا... يلا قومى نامى وكفايه تفكير عشان تصحى من بدرى تذاكرى
ندى: ماشي تصبح على خير
ماهر: وانتى من اهله
ندى: اقفل الباب وراك
خرج ماهر من غرفتها وهو يفكر فى السؤال ويقول فيه نفسه: عايزانى ابقي مبسوط ازاى ياندى وماما بتروح مننا
ـــــــــ
"فلاش باك"
ماهر: ازى حضرتك يادكتور
الدكتور: اهلا يااستاذ ماهر اتفضل
ماهر: كنت عايز أسئل حضرتك عن ماما بتتحسن ولا ايه طمنى
الدكتور: والله مش عايز اخبى عليك والدتك فضلت مستحمله الوجع كتير ومبتشتكيش وده خلا حالتها تتأخر والكيماوى بطىء معاها
ماهر: يعنى ايه هتفضل كده على طول
الدكتور: احنا بنحاول وبنعمل اللى نقدر عليه وربنا الشافى
ماهر بدموع: طب يادكتور ماينفعش تيجي معانا البيت
الدكتور: الحركه غلط عليها وحالتها لسه مش مستقره ماينفعش تخرج من المستشفى
ماهر: هى عماله تقول انا بقيت كويسه وعايزه تروح البيت وانا مش عايز ازعلها عايز اريحها
الدكتور: ممكن اكتبلها على خروج بس تفضل تحت الملاحظه وتجيبها ف أيامها تاخد جرعة الكيماوى
ماهر: حاضر ان شاء الله يادكتور
ـــــــــــ
ماهر ببكاء وهو فيه غرفته: يااارب انت عالم بحالى يارب مش هقدر اشوف امى بتروح ادام عنيا مش هقدر اشوف ندى بتنهار تانى يااااارب اشفي أمى يارب
ــــــــــــــــــ
بعد مرور عدة أيام واتفق ماهر مع اهل العروسه على موعد الخطبه كما حددت والدته واخذ مريم لشراء خاتم الخطبه والفستان وكل أغراضها اللى هتحتاجها واخذ ندى معهم كانت مريم تتعمد تجاهلها لأنها لم ترحب بفكرة مجيئها معهم ولكن أصر ماهر وكان يشاركها الرأى عندما لاحظ تجاهل مريم لندى أصر ماهر ان يشترى قميص وبنطلون على زوق ندى لكى وكان يحاول على قدر الإمكان ان لا يدعها تشعر بالغيره كما اشترى لها فستان وكانت مريم تشتعل من الغيره
*واخيرا جه يوم الخميس*
ماهر: خلصتى ياامى انا جهزت
الام: اه خلصت ناقص ندى
ماهر بصوت عالى: سااعه عقبال ماتلبسي ياهانم انجزى هنتأخر
ندى: طيب حاضر هلصت اهو ثم خرجت عليهم: هااا ايه رئيكو
الام: اللهم صلِّ على النب قمر ياحبيبتى
ماهر: ايه الجمال ده
ندى: بس بقي بتكسف
ماهر: لاء مش هتخرجى كده
ندى باستغراب: كده ايه امال هخرج ازاى.. مش ده الفستان اللى احنا جايبينه سوا
ماهر: اه
ندى بضحك: ااااه انت غيران اكمنى هبقي احلى م العروسه
ماهر بضحك: لاء ياستى لاغيران ولا حاجه بس شكلك حلو
ندى بتكبر: مانا عارفه
"كانت لابسه فستان سواريه بسيط لونه نبيتى ف كافيه وطرحه كافيه وبرغم الكعب كانت باينه قصيره"
ماهر بابتسامه:طب يلا عشان مانتأخرش...على مهلك ياماما..احمد طبعا جاي معانا ومستنينا تحت
ندى بتريقه:اهلا بيه
الام بصوت ضعف:ماتكشريش احنا رايحين فرح
ندى:حاضر
بعد مانزلو
ماهر:اهلا ياطنط ازي حضرتك
ماجده:ازيك ياماهر عامل ايه الف مبروح ياحبيبى
ماهر:الله يبارك فيكي يارب
احمد بصوت منخفض وهو ينظر إلى ندى:ايه القمر ده
ماهر:اه ايه رئيك باين عليا عريس صح
احمد:لاء مش بقولك انت
ضربه ماهر بالبوكس ف بطنه
احمد بصوت وجع:ااااااااه
ماهر:اتلم بدل والله اسيبك هنا ونروح احنا
احمد:لاء انا اسف خلاص والله مش هعمل صوت تانى
ماهر:ايوه كده احترم نفسك
ماجده:انتو بتتودودو ف ايه يلا هنتأخر
احمد:جايين اهو....اركب يااخويا اركب
الأم:اتشرفت بيكى ياأم احمد
ماجده:انا اللى ليا الشرف والله الف سلامه عليكى معلشي معرفتش اجيلك
الام: ولا يهمك الله يسلمك يارب
ماجده:ايه ياندى مابتتكلميش ليه
ندى بإحراج:هتكلم اقول ايه
الام:هى كده بتفضل ساكته تسمع بس
ماجده:ربنا يخليهالك ماشاء الله عليكي قنر ياندى
ندى:تسلمى ياطنط حضرتك اللى قمر
وفضلو يتكلمو لحد اما وصلو
ــــــــــــــــــــ
سهيله:العريس جه العريس جه
مريم بفرحه:بجد طب شكلى حلو
سهيله:اه طبعا زي القمر استنى هخرج اشوفه م البلكونه
مريم:استنى اجى معاكي
سهيله:تيجي معايا ايه خليكي قاعده وانا هشوف واجي اقولك
مريم: ماشي قوليلى جايب مين وكده يالا بسرعه.....
هااااا شوفتيه
سهيله:.....
مريم:ايه يابت متنحه ليه
سهيله:احمد جاى يعمل ايه
مريم:احمد مين
سهيله:احمد خطيبى يابت جاى هو وامه....معقول جاى يصالحنى.. بس جاى ف وقت غير مناسب هتقل عليه
مريم:وهو لو جاى يصالحك هيجيلك هنا ليه المفروض يروح بيتكو وبعدين هو عارف بيتنا اصلا
سهيله:تصدقى عندك حق معقول يكون جاى مع العريس
مريم:مش عارفه
يقاطعهم صوت امها وخالت العروسه:العريس وصل مبروك ياحبيبتى زغرطى يابت ياسهيله
ام مريم: يلا اخرجى عشان تقابلى العريس
مريم: لاء مش هخرج خلى بابا ييجى يخرجنى
الأب: ايه واقفين كده ليه
ام مريم: اهو جالك اهو ياختى يلا خرجها ياحاج
الأب: ايه اللى انتى عملاه ده انتى قلعتى الحجاب ليه
مريم: مانا عروسه بقي يابابا
الأب: ايه يعنى عروسه البسي طرحه ولا حاجه
سهيله: هى كده كده قاعده ف البيت ياعمى عادى يعنى محدش غريب هيشوفها وبعدين الفستان احلى من غير الطرحه
ام مريم: خلاص بقي ياحاج مجاتش من مره
الاب:انتو احرار تعالى يلا نخرج عشان منتأخرش على الناس
ام سهيله: زغرطى يابت ياسهيله
سهيله بفرحه: حاضر... وتزغرط
بمجرد خروج مريم تفاجئ الجميع
الاب: اهلا يابنى اتفضل عروستك
ماهر: شكرا ياعمى.... اعرفك احمد صديق عمرى واخويا ودى الحاجه ماجده والدته
الأب: اه طبعا تشرفنا اتقابلنا قبل كده
ماهر: اتقابلتو!!
اقترب احمد من ماهر وقال بصوت منخفض: الله يخربيتك هتدبس ايه اللى جنب العروسه دى سهيله اللى كانت خطيبتى
ماهر: يااراااجل وايه اللى جابها هنا
احمد: بتسألنى انا
الأب: طب هتفضلو واقفين كده اتفضلو اقعدو علشان تلبسو الدبل
ماهر بصوت منخفض لمريم: ايه اللى انتى عملاه ف نفسك ده
مريم: ايه
ماهر: انتى قلعتى الحجاب ليه وايه كمية المكياج اللى انتى حطاها دى
مريم: هو ده ميكب العروسه وبعدين ايه يعنى مانا قاعده ف البيت هو انا خرجت من غير الحجاب
ماهر: والله؟ انتى شايفه كده
مريم: مش شايفه غير كده... وبعدين ايه هنتخانق يوم خطوبتنا
ماهر: مانتى اللى تنرفزى
مريم محاوله تمالك اعصابها: معلش حقك عليا مش هقلع الحجاب تانى ثم قالت بصوت مرتفع اه نسيت اعرفك دى سهيله بنت خالتى واقرب صاحبه ليا
ماهر:بنت خالتك!!
مريم:اه
ماهر:اهلا وسهلا
سهيله:اهلا.....على فكره مريم بتحبك اوى خد بالك منها
ماهر ف نفسه: وهى لحقت حبتنى اوى وحكيتلك كمان انها حبيتنى اوى
مريم:نداااااا ندااااااا
ندى: نعم
مريم: واقفه بعيد ليه تعالى اقفى معانا دى سهيله بنت خالتى كنت قولتلك عليها قبل كده
ندى بابتسامه: اه ازيك ياسهيله
سهيله: الله يسلمك مريم بتحكيلى عنك كتير وبتحبك اوى
ندى بابتسامه: شكرا
وقف احمد مخنوق يلتفت حوليه ليتعرب من نظرات سهيله حتى لمح بلكونه مفتوحه ومزينه من ضمن البيت وخرج فيها،، وجدتها سهيله فرصه جيده لتتحدث معه وذهبت خلفه
سهيله: هتفضل تتهرب منى كده كتير
احمد: انا مبتهربش من حد
سهيله: فرحت اوى لما شوفتك تانى كنت بحسبك ف الأول جاى عشانى
احمد بتريقه: وانا هاجى عشانك ليه فيه بينا حاجه؟
سهيله بإحراج: احمم ماتيجي ننسى اللى فات ياأحمد ونبدأ من جديد
احمد: لاء انا مبنساش
سهيله: طيب نفتح صفحه جديده مع بعض
احمد: لو سمحت ياسهيله ماتتكلميش ف الموضوع ده تانى ومتنكديش على نفسك..... عن اذنك
سهيله: رايح فين
احمد بضيق: خاارج فيه حاجه
سهيله: ممكن تقف معايا شويه
........
لاحظت ماجده موقف ابنها
ماجده بتفكير: ندااااااا
ندى: نعم ياطنط
ماجده: معلشي ياحبيبتى أحمد ف البلكونه ممكن تندهيله عايزاه
ندى بإحراج: حاضر
ذهبت ندى الى البلكونه وخبطت على الباب
احمد فى فرحه: تعالى ياندى
ندى: طنط عايزاك
سهيله بزهق: اووففف
أحمد: استنى ياندى انا جاى معاكى
سهياه ف سرها:حربايه زى ما مريم بتقول
احمد: مش عارف اشكرك إزاى
ندى: تشكرنى على ايه
احمد: انقذتيتى منها
ندى:لاء هى والدتك عايزاك بجد هى اللى بعتانى
احمد: صحيح كنت عايز اشكرك على الشيكولاته اللى اديتهالى قبل كده
ندى بإحراج: العفو وانا أسفه لو كنت ازعجتك
احمد: لاء ازعجتينى ايه ده انا من ساعتها كل اما اجى اتعصب افتكرك واكل شوكلاته وارتاح بعدها
ندى بابتسامه تظهر غمازتها وقد تورد خداها: طب كويس
نظر اليهم ماهر ووجدهم يتحدثون وندى تبتسم
ماهر: والله لا اوريك يااحمد الكلب
مريم: ايه!
ماهر: لاء مفيش حاجه..... بقولك ايه مش هنتصور كلنا
مريم: اه يلا نتصور
ماهر: نداااااا
انتبهت ندى الى صوت ماهر
ندى: عن اذنك
احمد ف نفسه: هادم اللذات قاطع اللحظات الرومانسيه انا هوريك حاضر
ندى: نعم
ماهر: يلا نتصور
انتهت الخطوبه على خير واخيرا انتبهت ندى لوجود احمد ونسيت امر هانى والورقه وبدأت تركز مع احمد وتتابع تصرفاته وماهر يلاحظ ويزداد غيره عليها..
وبعد مرور ثلاثة أسابيع انتهت الامتحانات وبدا الفصل الدراسي الثانى مرت الأيام الماضيه وكان أكثر شخص يتعذب هو ماهر حيث كان عليه ان يرتب وقته بين الشغل ومواعيد المستشفى لوالدته وبين ذهابه لمنزل المريم البعيد
ــــــــ
يخبط ماهر على مكتب حسام "مدير البنك"
حسام: اتفضل
ماهر: حضرتك طلبتنى ياحسام بيه
حسام: ايوه اقعد ياماهر
ماعر: خير
حسام: احمد كان كلمنى انك عايز تسافر
ماهر: اه مظبوط
حسام: مش انت بقيت تشتغل هنا. ملهاش لازمه بقي تدهل احمد بينا تانى
ماهر: شكرا ياحسام بيه
حسام: انا واحد زميلى ف إيطاليا لو انت حابب اكلمه ويساعدك اول اما تروحله لحد اما تقف على رجليك هناك
ماهر: انا بشكرك جدا والله وفرحان جدا ان حضرتك بتساعدنى بس انا للأسف عندى ظروف ف البيت مش هقدر اسافر بسببها
حسام: انت زى ابنى وكفايه انك من طرف احمد ابن الغالى ابوه كان صاحبى وحبيبى
ماهر: الله يرحمه
حسام: يارب.. ع العموم انا موجود جمبك لو احتاجتنى ف اى حاجه او لو حبيت تسافر ف اى وقت قولى عشان اساعدك ف اوراق السفر
ماهر: مش عارف اقول لحضرتك ايه والله شكرا جدا
حسام: العفو ياابنى... يلا قوم على شغلك
ماهر: حاضر
ـــــــــــــــ
ف الكليه
خديجه: وافقتى؟
ندى: اه... بصراحه مرتاحه وكمان ماما موافقه وفرحانه اوى وانا مش عايزه اكسر فرحتها
خديجه: ربنا يحفظهالك يارب
ندى: يارب ياحبيبتى
خديجه: طب وقولتى لأخوكى ان انتى وافقتى
ندى: لاء لسه عايزه افرحه بالنتيجه الأول
خديجه بخضه: ايه ده هى النتيجه طلعت
ندى: اه يابنتى قالو ع الجروب امبارح تعالى بقي نروح نشوفها
خديجه: انا خايفه اوى
ندى: انا خايفه اكتر منك.... تعالى بس عشان نتطمن
ــــــــــــــــــــ
ندى: مامااااااااااا ماماااااااااا
ماهر: ايه يابت عامله دوشه ليه ماما نايمه
ندى: فيه مفاجئه
ماهر بفرحه: ايه.....النتيجه طلعت
ندى بفرحه:ايواااا ونجحت
ماهر:جبتى ايه
ندى:جيبت جيد جدا
ماهر بفرحه:الف مبروك ياحبيبتى تعالى نفرح ماما
....
الام بصوت ضعف:الف مبروك ياحبيبتى عقبال يارب الترم التانى وتتخرجى على خير
ندى:يارب يارب...كده انا خريجه الا تيرم
ماهر:صحيح ماتعرفيش مريم عملت ايه
ندى:لاء عارفه
ماهر:وساكته مقولتيش ليه
ندى:عشان تفرح بيا
ماهر:ماهو انا اكيد هفرح بيكي ياحبيبتى هى جابت ايه
ندى:جابت مقبول....بس اكيد يعنى عشان كانت مشغوله ف الخطوبه وكده مركزتش ف الدراسه كويس
ماهر بابتسامه:يلا الحمد لله المهم انها نجحت.
ندى:روح كلمها زمانها زعلانه
ماهر:هبقي اكلمها المهم غيرى هدومك ويلا عشان ناكل
ندى:حاضر
دخلت غرفتها وتفاجئت
وجدت امامها مكتبه منظمه بشكل خاص ولها ومكتوب اعلى المكتبه بالخشب اسم "ندى"وكأنها صنعت خصيصا لها
ندى:الله
ماهر:كنت عارف انك هتذاكرى كويس عشان تفرحينى وتفرحى ماما كلمت النجار وعملك التصميم اللى انا اختارته ايه رئيك ف زوق اخوكى بقي
ندى:دى جميله اوى والله انت اعظم اخ ف العالم
ماهر:يلا اى خدمه المهم تكونى مبسوطه
ندى:مبسوطه اوى دى كبيره وحلوه اوى هحط فيها كل الروايات......اه صحيح
ماهر:ايه
ندى بخجل:اناااا وافقت