الهروب من الواقع

الحلقه الثانيه

يرن موبايل ماهر ليعلن عن اتصال من صديقه أحمد
أحمد: ايه يامعلم عملت ايه
ماهر: زي مانت قولتلى بالظبط
احمد: طب الحمد لله حاول بقي تعدل معاها
ماهر: بص انا مش عارف اتكلم معاك دلوقتى خلينا نتقابل
أحمد: خلاص هستناك بكره ف مكانا
ماهر: تمام ياباشا سلام......... يانداااا
ندى: نعم
ماهر: يلا خلينا ناكل عايز انزل
الأم: تنزل تروح فين يابنى
ماهر: هاا؟ عادى نازل ياماما شويه افك عن نفسي
الأم: بدل ماترتاح من تعب الشغل يلا براحتك
.................
حسام: متأخر ليه ياسي ماهر من  اولها كده
ماهر: انا اسف والله غصب عنى
حسام: ماشي ياسيدى خد بقي المنتجات والكتالوجات دى وانزل الأماكن اللى ف الورقه دى وسوقهم
ماهر وهو يقرأ الورقه: ايوه بس الاماكن دى بعيده عن بعضها اوى مفيش اماكن قريبه
حسام: ياعم كله بتمنه اهم حاجه البضاعه دى تخلص خلال يومين
ماهر: ربنا يسهل
........
فى مكان آخر يرن جرس الباب لتقوم ماجده بفتحه وتتفاجئ برئيتها لسهيله
ماجده: أهلا وسهلا يابنتى اتفضلى
سهيله: شكرا ياطنط انا بس كنت عايزه أسئل عن أحمد مبيردش عليا وقولت اتطمن
ماجده: هو نايم جوه رجع م الشغل قال انه تعبان وهينام حتى مأكلش
سهيله: شغل مين ياطنط أحمد مراحش العياده النهارده هو انا هقعد الف عليه ولا ايه
ماجده باستغراب: فى ايه يابنتى انتو متخانقين ولا ايه وبعدين ولا تلفى عليه ولا حاجه انتى مفروض تقعدى ف بيتك وهو اللى يجيلك مش العكس
سهيله: قصدك ايه يعنى عايزه تقوليلى مجيش هنا تانى
ماجده: انا مقولتش كده انتى واخده الكلام على اعصابك ليه وبتتكلمى كده ليه... ثم قالت فى نفسها استغفر الله العظيم يارب اللهم اخزيك ياشيطان،، اقعدى ياسهيله يابنتى استريحى وانا هخش اصحيهولك تتكلمو براحتكو وهعملكو حاجه تشربوها تهدى اعصابك
سهيله: انا لاجايه اشرب ولا اكل ولا حتى تصحيه انا غلطانه انى جيت اصلا قال ايه كنت خايفه على زعل الاستاذ وقلقانه عليه وهو مخمود هنا
ماجده: لاء انتى كده زودتيها ميصحش اللى انتى بتعمليه ده وبعدين وطى صوتك هو انتى متعلمتيش تتكلمى بأدب مع اللى أكبر منك
سهيله: بصي ياطنط هما كلمتين محشورين وهقولهملك سيبى ابنك يسافر متربطيهوش جمبك خليه بقي يشوف نفسه وحياته تقدرى تقوليلى هيقدر يفرش باقى شقتنا بالملاليم اللى بياخدها من شغله هنا
ماجده: انا مربطش حد جمبى ابنى اللى أصيل مش هاين عليه يسيب أمه المريضه لوحدها ثم قالت بدموع،، سامحنى يابنى انا السبب
سهيله بصوت أعلى: السبب ف ايه!!
أحمد وهو يفتح باب غرفته: فى ايه!! ايه الصوت العالى ده
سهيله؟ايه اللى جابك هنا وصوتك عالى ليه....مالك ياأمى فى ايه حد يفهمنى
ماجده:انا هخش اعملكو حاجه تشربوها
أحمد:حاجة ايه اللى نشربها فى ايه
سهيله:اه تعيشي دور المسكييي...
أحمد بصوت عالى:سهيلااا احترمى نفسك انتى بتتكلمى كده ليه هو انتى مش هتبطلى طريقتك دى
سهيله بمسكنه:الحق عليا جايه اتطمن عليك واقنع امك انها تسيبك تسافر
أحمد:ومين قالك ان انا هسافر وبعدين بتقنعيها ولا بتقلى ادبك عليها....لحد هنا وكفايه استحملتك كتير واستحملت عصبيتك لكن تيجى لحد هنا وتعلى صوتك على أمى؟!! لحد أمى وخط أحمر ياسهيله انتى متستاهليش أمى تبقى حماتك
سهيله بدموع تماسيح:أنا آسفه ياأحمد بس كنت متوتره وقلقانه عليك
أحمد وهو يخلع دبلته:انتى اللى نهيتى الموضوع ياسهيله حاولت اراعى ربنا كتير فيكى لكن انتى متستاهليش وخلى الدبله معاكى ابقي بعيها واشترى فستان بتمنها اتفضلى امشي من هنا
سهيله:بالسهوله دى بتبعنى
أحمد:انا بشترى كرامة أمى روحى شوفيلك واحد بيسافر ويجيب فلوس كتير اصل انتى مبتفكريش غير ف الفلوس ثم فتح باب الشقه كفايه عليكى بقي كده اتفضلى بدل ماتهينى كرامتك اكتر من كده
سهيله بدموع:ياريتنى ماعملتلك حساب وجيت
أحمد:انتى لو كنتى بتعمليلى حساب فعلا مكنتيش جيتى
...خطت سهيله خطوه خارج الباب ولم ينتظر أحمد نزولها وأغلق الباب فى وجهها ثم قال بنرفزه وحرقة دم:كلبة فلوس
أحمد بحنيه وهو يقبل يد والدته:أنا آسف سامحينى حقك عليا انا...انا اللى غلطان انى مسيبتهاش م الأول
ماجده: انا اللى غلطانه يابنى انا اللى منقيهالك
أحمد بابتسامه خفيفه:غريبه اول مره زوقك يبقي وحش
ماجده بابتسامه وهى تمسح دموعها:معلش خدت الشر وراحت دى حتى كانت حربايه
احمد بسخريه:ومازالت
ماجده:خلاص يابنى معلش انسي اللى حصل خالص واقعد عقبال مااسخنلك الأكل ولا يهمك أنا هجيبلك ست ستها
أحمد:لاء أبوس ايدك كفايه دور الخاطبه اللى انتى عايشه فيه ده وبعدين ده انا لسه فاسخ خطوبتى ملحقتش الم جرحى
ماجده بسخريه:جرح مين ياولا ده انت مفروض تعمل حفل انك سيبت الحربايه دى
أحمد:الله الله الله ده انتى كنتى كاتمه ف قلبك بقي
ماجده:اه اسكت ولا كنت بطيقها اسكت بقي متشيلناش ذنوب ع المسا انا هسخنلك الأكل واخش اكلم خالتك
أحمد:يبقي كمان نص ساعه مصر كلها هتعرف انى فسخت
ماجده:ياواد اتلم انا هحكي حاجات بسيطه متخافش مش هحكى كل حاجه
أحمد بضحك:اه ياخوفى منكو...خلاص روحى كلميها وانا خارج
ماجده:خارج رايح فين والاكل
أحمد:لاء اكل ايه مليش نفس هخرج ومش هتأخر
ماجده:طب البس الچاكت الجو برد بره
أحمد:ماشي يلا سلام
ماجده:سلام يابنى ربنا يبعد عنك ولاد الحرام يارب
أحمد:يارب....بقولك متنسيش تقولى لخالتى ان الكلور بوظ البوكسر البنى بتاعى
ماجده بصوت ضحك عالى نسبيا:اخص عليك قولتلك مش هحكى كل حاجه
أحمد بضحك:مش متطمن...يلا سلام......
ماجده:ايوه ياهبه شوفتى اللى ماتتسمى عملت ايه
هبه:عملت ايه تانى
يُخرج أحمد هاتفهه ليتصل ب ماهر
ماهر: حبيب قلبى
أحمد: ايه ياسطا انت ف البيت ولا ايه
ماهر: لاء مش انا قايلك انى استلمت شغل جديد
أحمد: اه صحيح طب اشطا انت فين هجيلك
ماهر: ايه مش قادر تستنى لبكره
أحمد: لاء اصلك وحشتنى اوى
ماهر بضحك: أنا ف أكتوبر متتأخرش عليا يابيبى
أحمد بضحك يُنسّي همه: اظبط يلا هتسوء سمعتنا
ماهر:طب ياعم متزوقش تعالى يلا مستنيك هبعتلك المكان بالظبط
أحمد:اشطا
ماهر:ماتركبش مع السواق لواحدك ف الوقت ده انا بخاف عليك
أحمد:لاء متقلقش هجيب محرم...اقفل بقي عشان الناس بدأت تبصلى وتخاف منى
..... بعد حوالى ساعه ونصف
ماهر:ياعم حرام عليك نشفت م السقعه
أحمد:يابنى أعملك ايه انت اللى ف آخر الدنيا...ويسلم عليه:عامل ايه ياصاحبى واحشنى
ماهر:نحمد ربنا بس أخوك متمرمط
أحمد:معلش ربنا يعينك
ماهر:ويعينك يارب....قولى بقي مالك مش حاسك كده بتهزر بالعافيه
أحمد:طب تعالى بقي نجيب حمص الشام نتدفى شويه وبالمره احكيلك
..........
ندى:الو يامريم
مريم:ايه يابنتى لسه منمتيش
ندى:لاء كنت بخلص الروايه الأول
مريم:يادى الروايات اللى واكله عقلك
ندى:ملكيش فيه.....المهم عماله ابعتلك ع الواتس مبترديش ليه
مريم:ماااماكنتش مشغوله
ندى:مكنتيش مشغوله!!!!انتى نايمه يابنتى ولا ايه
مريم بضحكه خفيفه:قصدى كنت مشغوله معلشي بقي....كنتى عايزه ايه
ندى:كنت هقولك مش هاجى بكره الجامعه هقعد كده هشوف هعرف اذاكر ولا حاجه
مريم بلهفه:لاء متجيش ايه متهزريس وبعدين مذاكرة ايه انتى سخنه يابت انتى ف ايه ولا ايه مش لما تلاقي حل لمشاكل اخوكي دي تبقي تفوقى للمذاكره
ندى بابتسامه:لاء ياختى ماهو صالحنى وقالى ان هو مضغوط شويه عشان كده زعقلى
مريم بزعل:وهو بيبقى مضغوط كل يوم
ندى باستغراب:اااه ماهو بيبقي مضغوط بسبب الشغل وعادي يعني لازم استحمله هو شايل هم كبير برده
مريم:طب ياختى دافعى عنه براحتك..المهم مفيش غياب بكره
ندى:يابنتى مش قادره اخرج عايزه اقعد ف البيت بكره
مريم بمسكنه:انتى عارفه ياندوشه انى مبعرفش اقعد لوحدى يرضيكي ابقي وحيده هشان سياتك عايزه تقعدي تذاكرى
ندى:يااسلاااام!مانتى ايام كتير بتسبينى لوحدي ومبقولكيش حاجه
مريم:ماهو انتى لو بتقوليلى لاء لازم تيجي عشان المحاضرات متضعش عليا لكن اعمل تيه بقي الاهتمام مبيتطلبش
ندى:يعني انا اللى غلطانه ف الاخر
مريم:على فكره محاضرات بكره مهمه وانا مش هسجلها يكون ف علمك عشان انتى عارفه معنديش مساحه
ندى:والله انتى ندله انتى صاحبه انتى
مريم:اه واحلى صاحبه كمان هااااا؟هتيجي ولا هتكسفينى
ندى:اكسفك؟
مريم بقلق:آاااه مانا عماله اتحايل عليكي يبقي هتكسفيني لو موافقتيش تيجي
ندى:خلاص ياختى هاجى جتك نيله
مريم بضحكة نصر:ايوه كده احبك ياندوشه
ندى:ماشي ياختى سلام نامى بقي عشان تعرفي تصحى
مريم:ماشي يلا سلام
ثم قامت مريم بفتح الواتس آب وارسلت رساله:
شات واتس:
مريم: عيب عليك ياسطا خططت لكل حاجه الاقيك ادام الكليه الساعه ٨ الصبح
هانى:تمانيه!!!ليه هبيع لبن
مريم:لاء اسمع الكلام بقي من اولها كده عشان اعرف اظبطك
هانى:والنبى مش خايف غير منك البت دى تقيله وهتتعبني
مريم:هى دايماكده.تقيله مش عليك انت بس...انا بس عايزاها تشوفك كل يوم ادام الكليه واول اما نخرج تمشي ورانا عشان تاخد بالها انك معجب بيها
هانى: مش متطمن
مريم:عيب عليك ده انا مريم
هانى:هى البت دي مش صاحبتك يعني مفروض بتحبيها بتجريها للطريق ده ليه
مريم:طريق ايه يااخويا مانا عشان بحبها مش عايزه اسيبها خايبه كده وبعدين طول ماهى معايا عمر ماحد هيأذيها انا عايزاها تفرفش بس شويه
هانى:ماشي ياست الفرفوشه
مريم:امشي بقي
هانى:الله يسهله...الكراش بعت ولا ايه
مريم:انت تعرف عنى كده...هو معنى انى اديتك رقمى يبقي انا وحشه انا عايزه تساعد صاحبتى وبعدين صعبت عليا وانت عمال تحفى ومش عارف حتى تقولها سلامو عليكو
هانى:مايصعبش عليكي غالى ياختى ع العموم انا مش ندل جميلك هاشيله فوق راسي