الهروب من الواقع

الحلقه العاشره

ماهر: يارب ان شاء الله
ويلا ياابله علشان امتحاناتك قربت وانتى مفتحتيش كتاب
الام: ان شاء الله هتلحق متقلقش
ندى: ايوه متقلقش يلا بقي انا فرحانه ان ماما هتخرج وانت تقولى امتحانات يلا قومو
ماهر بضحك: يلا ياستى
يقاطعهم صوت أحمد
احمد: ماما الحلوه عامله ايه النهارده
الام: بخير الحمد لله يابنى والله يابنى مش عارفه اشكرك ازاى على وقفتك جمب ماهر وهو ف اصعب ظروفه كده ربنا يباركلك يارب
أحمد: على ايه بس ربنا يطمنا عليكي يارب
ماهر: حبيبى ياابوحميد تعالى عايزك ف موضوع.... ندى سندى ماما وتعالى ورانا
ندى: حاضر شيل بس الشنط
ماهر: ماشى تعالى ياعم شيل معايا
...
احمد: خير موضوع ايه اللى عايزنى فيه
ماهر: انا كلمت امى ف موضوعك انت وندا ووافقت
احمد بفرحه: بجد
ماهر: ياعم ده فرحتلكو اكتر منى
احمد: ايوه انا برده حسيت انها بتحبنى اكتر منك
ماهر: لاء حيلك حيلك مش كفايه اختى ولا ايه... اتلم
احمد بضحك: ياعم متزوقش بنضحك معاك
ماهر: طب افتح الباب افتح
احمد: يعني هتقول لاختك امتى
ماخر: امتحاناتها قربت هقولها ولو وافقت نعملها بعد الامتحانات
احمد: ياربى ع الفرحه اللى انا فيها ده انا نفسي ابوسك بس معلش بقي انا مرتبط
ماهر بصوت ضحك: ماشى يامرتبط
*وهما ف الطريق*
الأم: إن شاء الله يااحمد يابنى تشرفنا انت ووالدتك يوم الخميس عشان خطوبة ماهر
ماهر: ايه ده هو انا خطوبتى يوم الخميس ومعرفش
أحمد: اسكت انت ايش عرفك... إن شاء الله ياأمى وربنا يتممله على خير يارب
ماهر: ثانيه بس مين قال ان الخطوبه يوم الخميس
الأم: انا اللى قولت وهنكلم اهل العروسه وهما أكيد هيوافقو
ماهر: ومين أكدلك انهم هيوافقو
احمد: يابنى مش حماك لما جالك المستشفى بلغك انهم وافقو
ماهر: اه بس قولنا هنأجل كل حاجه لحد اما ماما تبقي كويسه
الأم: والحمد لله أنا بقيت كويسه هنأجل ليه بقي... عايزه أشوفك مبسوط يابنى
ماهر: ان شاء الله ياماما بس متستعجليش كده
احمد: استعجال ايه يابنى مش انت كان نفسك ف كده من زمان
ماهر: هو انت متحمس أكتر منى ليه ولا كإنك إنت اللى هتخطب
احمد: انا غلطان بمشيلك الامور
ماهر: لاء متمشيهاش يااخويا وركز ف السواقه
الأم بتلميح لأحمد: عقبال مانفرح بيك يابنى وماهر يقف جمبك كده برده
احمد: يارب ان شاء الله
ماهر بابتسامه ماكره: ومالك بتقولها فرحان وشكلك مستعجل كده
الام: انت عمال تجر ف شكله ليه ماتسيبه
احمد متصنع الطيبه: شوفتى هو دايما كده يلا اخويا بقي هعمله ايه
ماهر: اه ياطيب بس لما اروقلك....
اركن على جمب يلا
احمد: حمدالله على سلامتكو
الام: الله يسلمك يابنى
ماهر: هطلع الحاجه واجيلك خليك واقف
احمد: اطلع معاك الشنط ولا حاجه
ماهر: لاء مش مهم خليك
ـــــــــــــــ
دخلت ندى غرفتها لترتاح بعد اسبوع ملىء بالتعب والدموع والخوف جلست على مكتبها وأخرجت دفتر مزكراتها(النوته) ووضعته امامها ووضعت رئسها عليه ف حزن ولمعت عيناها بالدموع وقالت: وحشتنى يابابا بقالى كتير مبحكيلكش حاجه بس متخافش هحكيلك كل حاجه بالتفصيل ثم صمتت لثوانٍ وقالت: هو انا مينفعش أشوفك دقيقه واحده بس يابابا واترمى ف حضنك وأعيط ولمعت عيناها بالدموع وغلبها النوم..
بعد نصف ساعه استيقظت على صوت هاتفها ليعلن عن اتصال من خديجه...
ندى: الو
خديجه: السلام عليكم
ندى: عليكم السلام.... ازيك ياخديجه
خديجه: الحمد لله انتى اخبارك ايه خرجتو م المستشفى ولا لسه
ندى: لاء خرجنا الحمد لله ووصلنا بقالنا شويه
خديجه: الحمد لله.... حمد الله على سلامة والدتك ويلا بقي عايزاكى تفوقى الإمتحانات ع الأبواب
ندى: الله يسلمك ياحبيبتى... هبدأ اذاكر بقي واشوف الملخصات اللى انتى كنتى عملهالى.. انا مش عارفه اشكرك ازاى بجد ياخديجه انتى وقفتى جمبى ف اصعب فتره ليا ودايما تسألى عنى وعن ماما ده غير وقفتك جمبى ف الدراسه
خديجه: مفيش شكر بين الاخوات.. انا بحس ان فيكى شيء لله وبحبك ف الله
ندى: ربنا يحبك يارب بس معقول ممكن تحبينى واحنا مبنشوفش بعض الا قليل اوى ومش بنتواصل غير عن طريق النت
خديجه: هو احنا بنحب الشكل ولا الروح؟ مش لازم نتقابل كتير علشان احبك
ندى: ربنا يعلم غلاوتك عندى واد ايه انا بقدرك وبحبك
خديجه: تسلمى ياحبيبتى يلا بقي معطلكيش.. عايزه حاجه
ندى: لاء سلامتك
خديجه: الله يسلمك... سلام
ندى: سلام
ندى: تعرف يابابا انا ساعات بحس انى غبيه انا عرفت خديجه ومريم ف نفس الوقت ازاى شوفت مريم حلوه وحبيتها اوى لدرجة مبشوفش صحاب غيرها ومحبتش خديجه مع انها كانت دايما على تواصل معايا بس مكنتش بشوفها ف الكليه يعنى معقول تكون بتحبنى يعنى انا فعلا اتحب يقاطعها صوت امها
الام: ندااااا
ندى: نعم ياماماااا جايه اهو
الام: اخوكى لسه مجاش
ندى: لاء لسه
الام: طب تعالى عايزه اقولك حاجه
جلست ندى على السرير بجوارها: نعم
الام: فيه عريس متقدملك
ندى باستغراب: عريس!!!
الام: اه ايه اتخضيتى كده ليه
ندى: لاء مفيش بس انا مبفكرش ف الموضوع ده وبعدين هو انا حد عارفنى
الام: اه عارفك
لمعت الفرحه فى عين ندى وقالت: مين
الام: احمد صاحب اخوكى
قامت ندى معترضه: لاء مش موافقه انا مبفكرش ف الموضوع ده اصلا لما اخلص الكليه
الام: اقعدى بس نتكلم وقفتى ليه
ندى: معلشي ياماما عايزه انام تعبانه منمتش كويس بقالى كتير وخرجت
الام: ندااا
ندى: هنام ياماما
دخلت الغرفه واغلقت عليها الباب وجلست على المكتب وفتحت الدرج اخرجت روايه فتحتها واخرجت منها ورقه وقرئتها وقالت: انا وعدتك بينى وبين نفسي انى هستناك ثم تذكرت قول خديجه"هو احنا بنحب الشكل ولا بنحب الروح؟ "
ندى: يارب انا صدقته ومستنياه هو قالى انه هيدور على شغل ساعده يارب علشان خاطرى ومتخليش حد يتقدملى غيره
دخلت عليها امها ارتبكت ندى ووقعت الورقه من يديها التقطتها من الارض بسرعه ووضعتها ف الكتاب
الام بصوت ضعيف: انا بحسبك نمتى
ندى بارتباك: اااه مااانا هنام اهو.... انتى بس ايه اللى قومك من ع السرير
الام: جايه اشوفك زعلتى ليه
ندى:ل ل لاء مزعلتش من حاجه انا بس مش بفكر ف المواضيع دى ياماما عايزه اخلص الكليه الاول
الأم: وايه الورقه اللى انتى خبتيها دى
ندى: دى ورقه وقعت م الروايه وكنت مسكاها ولما دخلتى اتخضيت ووقعت منى
الأم بحزن: بتكدبى عليا ياندى ومفكره ان انا مش فهماكى
ندى: وانا هكدب ليه بس
الام: انا غلطانه انى مقطعتش  الورقه دى بنفسي وحرقتها لاء من غبائى سلمتهالك
ندى: و و ورقة ايه ياماما
الام: مش انا قولتلك ماتقرئيش الورقه وقطعيها وارميها
ندى:.......
الام: مبترديش ليه
ندى بدموع: انا قرئتها فضول بس كنت عايزه اعرف مكتوب فيها ايه
الام: ولما عرفتى ايه اللى حصل
ندى: صدقته حسيت انه بيتكلم بجد وبيحبنى وكمان بيحب الروايات زيي ومش بعيد يبقي فيه الصفات اللى انا بتمناها
الام: طب تعالى اقعدى ونتكلم بهدوء علشان مش قادره اقف
ندى: طب تعالى نروح اوضتك وتنامى ومش مهم الكلام دلوقتى
الام: لاء مهم الكلام ولازم نتكلم دلوقتى اقعدى
ندى: نعم
الام: هو مين اللى جايبلك الورقه دى
ندى: مريم هى اللى جابيتها
الام: وانتى اكتشفتى ان مريم مش صاحبه كويسه ومش بتحبك صح ولا لاء
ندى: بس مش معنى ان مريم مش بتحبنى ان هو كمان مش بيحبنى
الام: ومين قالك انتى ناسيه ان هى اتفقت معاه عشان يضايقك وحاول يمسك ايدك؟ مش انتى اللى حكيالى الكلام ده
ندى: بس هو اعتذر ف الورقه وقالى ان هو كان عايز يعرف منى لو اتقدملى هوافق ولا لاء علشان ميحرجش نفسه
الام: يابنتى محدش بيكون عايز يتقدم لبنت ويحاول يكلمها من ورا اهلها ويبعتلها جواب هو كده مش بيحبها هو كده بيأذيها عمرك شوفتى حد بيأذى اللى بيحبه
ندى:......
الأم: اوعى تكونى كلمتيه ياندى
ندى: لاء طبعا انتى وبابا ربتونى احسن تربيه وعمرى ماهخون ثقتك ولا ثقة ماهر فيا بس انا صدقته وقولت هستناه هو قال ان هو هيدور على شغل عشانى
الأم: انتى قبل ماتخافى منى انا وماهر خافى من ربنا
ندى: وهو الحب حرام علشان اخاف
الام: لاء انا مقولتش انه حرام الطرق اللى بنعبر فيه عن الحب ف الزمن ده هي اللى حرام يعنى هو لو بيحبك بجد هيراعى ربنا فيكى ويشتغل ويكون نفسه وييجى يتقدملك ويصلى ويطلبك من ربنا هو ده الحب الحلال. انما يحاول يكلمك ويبعتلك جواب من ورا اهلك كده هو مش خايف عليكى مفكرش ف سمعتك اللى بوظها ادام صاحبتك اللى جبيتلك الجواب، مفكرش لو اخوكى شاف الجواب ممكن يعمل ايه
عرفتى بقي انه مش خايف عليكى وانه مش بيحبك
ندى: الله اعلم مايمكن يكون هو مش عارف ف الدين كويس وميعرفش ان اللى هو عمله حرام
الام: مش انتى بتصلى؟
ندى: اه الحمد لله
الام: وليكي ورد يومى؟
ندى: اه الحمد لله
الام: وبتقرئى ف الدين وعارفه بالأحكام؟
ندى: اه الحمد لله
الأم: ولبسك فضفاض وشرعى
ندى: اه اللهم الثبات
الام: يعني انتى الحمد لله ملتزمه... ليه بقي تقبلى بالأقل منك اللى ميعرفش ف الدين كويس مش انتى برده نفسك ف حد ملتزم
ندى: الله اعلم ياماما علاقته بينه وبين ربنا وبعدين يعنى انا مثلا انتى بتقولى عليا ملتزمه مع انى مش لابسه الخمار والخمار هو الحجاب الشرعى ف الدين مش بالشكل الدين بالقلب والنيه
الام: انتى رديتي على نفسك الدين بالقلب فيه حد قلبه يبقي فيه دين وملتزم ويبعت جواب لبنت ميعرفهاش بحجة انه بيحبها؟!!
ندى: انا عارفه انها حاجه حرام. وعيب وكل حاجه بس احنا بشر وبنغلط وبعدين فلنفترض انه مش ملتزم وانه مش بيصلى مثلا مش يمكن انا اكون سبب ف هدايته واخد ثوابه
الام: هو انتى ينفع يتقدملك واحد بيشرب خمره وسجاير وكل الحاجات الوحشه وتوافقى عليه وتقولى ماهو ممكن يتوب على ايدى وابقي انا سبب ف هدايته
ندى: لاء طبعا الحاجات دى ادمان وممكن يرجعلها ف اى وقت وبعدين الادمان بيجيب خيانه
الام: ازاى بقي دى معصيه ودى معصيه هو ف الحالتين خان عهده مع ربنا وبيرتكب الكبائر الاول مبيصليش وبعيد عن ربنا  والتانى بيشرب المحرمات
ندى بحزن: يعنى هو بيكدب ومش بيحبنى
الام: ممكن يكون بيحبك بس حب مؤقت اللى هو لو سمعت كلامى وكلمتنى هيقول ايه ده دى طلعت قليلة الادب ويروح يحكى لاصحابه عليكى ويبوظ سمعتك خلى بالك مهما كان الشاب قليل الادب بس ف الاخر يوم مايختار واحده علشان يتجوزها هيختار المؤدبه اللى يكون واثق انها مكلمتش شباب قبله عشان يكون واثق انها مش هتخونه فيه بقى بنات بتوافق وبنات بتقول مبتوافقش هما وحظهم
من الآخر ياندى عايزه اقولك محدش هيكون بيحبك وعايز يأذيكى اللى بيحبك بجد هيحافظ عليكى لحد اما ربنا يجمع مابينكو ف الحلال فهمتينى ياحبيبتى
ندى: فهمتك ياماما
أخذتها ف حضنها: ربنا يهديكى لطريقه السليم يارب يابنتى ويبعد عنك شر الناس
ندى: يارب ياماما ماتعرفيش انا ارتحت اد ايه لما اتكلمت مغاكى ياماما انا طول الفتره دى ف صراع ومش عارفه فين الصح والغلط كنت تايهه ربنا يخليكى ليا يارب وميحرمنيش منك ابدا
الام: ولا يحرمنى منك ابدا ياحبيبتى
ندى: برتاح ف حضنك اوى اوعى تحرمينى منه ف يوم اوعى تسبينى ياماما انا ساعات بكون بغرق وانتى اللى بتنقذينى
الام: ياحبيبتى ربنا مايجيب غرق وانا جمبك اهو ومعاكى عمرى ماهسبيك
ندى: وعد؟
الأم بدموع: وعد
يلا قومى نامي وارتاحى شويه عايزاكى لما تقومى متفكريش ف اى حاجه غير مستقبلك والمذاكره
ندى: حاضر
ــــــــــــــــــــــــــــ
وفى نفس وثت نقاش ندى وامها كان يدور نقاش اخر بين احمد وماهر
احمد: مش مرتاح ليه بس
ماهر: مش عارف حاسس لما جيبته سيرة الخطوبه انى متضايق ومش عارف فيه ايه
احمد: اتلاقيك بس مش مصدق انك اخيرا هتخطب البنت اللى بتحبها
ماهر: تفتكر انى بحبها؟
احمد: نعم يااخويا مش دى اللى انت فالقنى بيها وكنت بتشتغل بالشغلانتين والتلاته قبل ماتشتغل ف البنك علشان تقدر تحوش فلوس وتتقدملها
ماهر: مش عارف... حاسس انى لما قعدت معاها انها مبسوطه
احمد: يابنى هو انت معاق ف مشاعرك مادى حاجه حلوه
ماهر: انت مش فاهمنى... يعنى انا قصدى انها كانت بتتكلم كده ومش مكسوفه خدت عليا بسرعه اوى
احمد: مش عارف مش يمكن ارتاحتلك
ماهر: ياعم مش عارف انا تعبت م التفكير انا ماشي
احمد: خد تعالى هنا رايح فين
ماهر: مش عارف
احمد: انا خايف اسألك اسمك ايه تقولى مش عارف
ماهر: يابنى احترم احزانى وبطل تتريق
احمد: ماهو انا مبقتش افهمك بصراحه
ماهر: ولاا هو انت دكتور نفسانى ازاى هو مش مفروض تحل مشاكلى وترتبلى حياتى كده وتضحكنى كده وتروقنى
احمد: مش عايز DVD
ماهر بضحك: لاء عايز شاى بلبن
ياعم انت فايق وعايز تهزر انا مروح.  سلام ياعم الفايق
احمد: سلام ياكئيب