يقاطعهم صوت ماهر: طيب عشان مزهقش اكتر من كده اتفضلو يلا
مريم بحزن: انت بتطردنا ياماهر وعشان مين
ماهر: مش بطرد حد
مريم: انا زعلانه منك اوى معزمتنيش ولا بتكلمنى خالص ودلوقتى بتطردنى
ماهر: اموت واعرف مين اللى عرفك
مريم: صاحبتى عزمتنى على خطوبتها
نظر ماهر الى ندى منتظرا ردها ولكن ندى لم تنظر اليه واكتفت بالنظر الى الأرض
مريم: انا مش جايه اقعد معاك ولا اعاتبك انا هبارك لصاحبتى وهمشي...... الف مبروك ياندى وعقبال الفرح كان نفسي ابقي انا اللى معاكى بدلها ونظرت الى خديجه التى التزمت الصمت منذ خروجها من الغرفه: كان دايما عندى احساس انها هتخطفك منى
ندى بابتسامه بارده: الله يبارك فيكي وعقبالك انتى كمان
مريم: الظاهر انى مش مرحب بيا هنا انا ماشيه
سهيله: تمشي ايه مفروض تقعدى مع صاحبتك شويه مينفعش
هانى: اه كلنا لازم نكون جمب ندى ف وقت زى ده
انصدم الجميع
ماهر بعصبيه وهو يمسكه مي رقبته: انت بتقول ايه يالا انت مالك انت اطلع بره
أحمد محاولا حل المشكله: اهدى بس ياماهر ثم نظر الى هانى وقال: بعد اذنك متهزأش نفسك اكتر من كده واتفضل اطلع بره
سهيله: هو جاى معانا
احمد: يبقي تتفضلو معاه
سهيله بغيظ: بتطردنا
احمد بنرفزه: انا مش فاهم الوقاحه اللى انتو فيها دى بنقولكو اطلعو بره وانتو مصممين تهزأو نفسكو اكتر من كده ايه معندكوش دم
مريم بدموع وهى تمسك ايد سهيله: يلا ياسهيله يلا نمشي
ثم وقفت امام ماهر وقالت: شكرا انك هزأتنا ف بيتك شكرا لإنك كسرتنى وانا كنت جايه اصالحك وابارك لندى برغم انك معزمتنيش شكرا.
نظر ماهر الى اللا شيء وقال: متروحيش مع الواد ده
مريم بعند: ليه؟ هتيجي انت تروحنى
ماهر: مش هسيب اختى
مريم بابتسامه حزن: تمام وانا مش هسيب ابن عمى
ماهر: براحتك
ـــــــــــــــــــ
بعد مامشيو*
ماجده: انت ازاى يابنى طايقها دى معندهاش دم ولا أدب
أحمد: ماما مش وقته
ماجده محاوله تغيير الموضوع: طب اقعدو واستهدو بالله كده ولا أكن حصل حاجه وتعالو نكمل فرحتنا
خديجه وهى تضع يدها على كتف ندى: ماتزعليش معلشي وانسي اللى حصل وانبسطى بيومك
ندى بابتسامه: هى مريم دايما كده بتكسر فرحتى
خديجه: سيبك منها ولا اكنها موجوده اصلا ماتعبريهاش
ندى بتنهيده: ربنا يسامحها
خديجه: يارب... انا لازم امشي دلوقتى ياندى الوقت اتأخر وانا هنا من بدرى
ندى: طب هتروحى لوحدك
خديجه: لاء هقابل اخويا ونروح سوا
ندى: تمام خدى بالك من نفسك
خديجه: حاضر الف مبروك ياقمرى
ندى بابتسامه: الله يبارك فيكي ياحبيبتى
ـــــــــــــــــ
اليوم انتهى
دخل احمد وماجده بيتهم
احمد: انا داخل انام ياماما
ماجده: مش هتتعشي
احمد: لاء ماحنا لسه واكلين من شويه
ماجده: طب هتنام على طول
احمد: مش عارف
ماجده: طب ماتضايقش يابنى م اللى حصل
احمد: انا مش مضايقنى غير ان ندى فرحتها اتكسرت
ماجده: معلش بكره تنسي وهتفرح
احمد: يارب
دخل اوضته وقفل الباب ومسك الموبيل واتصل ب ندى اللى اخد رقمها بعد الخطوبها
ندى: الو سلامو عليكم
احمد: عليكم السلام.... مبروك عليا انتى
ابتسمت ندى فى خجل
احمد: انتى قفلتى ولا ايه
ندى: لاء مقفلتش
احمد: مبترديش ليه
ندى: هرد اقول ايه
أحمد: يعنى... مفروض تقوليلى مبروك عليا انت
اتسعت ابتسامت ندى وقالت: الله يبارك فيك
احمد: لسه زعلانه
ندى: لاء الحمد لله نسيت
احمد: ايوه كده انسي كل حاجه ومتفكريش غير انك النهارده امتلكتى جوهره
ندى باستغراب: جوهرة ايه
احمد: ايه الاحراج ده... الجوهره دى اللى هى انا
ندى: اااه ماشي
احمد: ماشي ايه
ندى: فهمت يعنى
احمد: انا شكلى هتعب معاكى
ندى: مش عاجبك
احمد: لاء طبعا عاجبنى وعلى قلبى زى العسل
ابتسمت ندى: ماشي تصبح على خير بقي
احمد: ايه ده احنا لحقنا
ندى: الوقت اتأخر وعايزه انام
احمد: طب خليكى شويه
ندى: اخلينى هعمل ايه
احمد: قوليلى مثلا هتعملى ايه بكره
ندى: هصحى بدرى وهروح الكليه وبعدين هاجى اشوف ماما اخدت الدوا ولا لاء وبعدين اشوف ماهر اساعده وهو بيحاول يعمل اكل وبعدين ناكل وبعدين هذاكر شويه علشان الامتحانات قربت وبعدين هقرأ شويه ف الروايه الجديده وبعدين انام... بس هو ده يزمى بكره ان شاء الله
احمد: ايه ده
ندى: ايه!
احمد: انا مش موجود ف يومك خالص
ندى بإحراج: لاء موجود
احمد:فين انا ماشوفتنيش خالص
ندى بضحك: بكره تبقي تشوف
احمد: خلاص هستنى بكره
ندى: ماشي تصبح على خير
احمد: وانتى ان شاء الله من أهلى
ابتسمت ندى ابتسامة خجل
احمد: عارف لو استنين لبكره مش هتردى سلام
ندى: سلامرمت ندى هاتفها على السرير وارتمت بعدها وتنهدت تنهيده تدل على الراحه والفرح ونسيت تماما مافعلته مريم وفجأه تذكرت والدتها
ندى: ماما ماخدتش العلاج
ذهبت اليها وبدأت تعطيها الدواء وهى تنظر اليها ف حزن ف والدتها اصبحت غير قادره على التحرك تماما حتى يدها لم تستطع رفعها لأخذ الدواء وفى بعض الاوقات تكون خارجه عن الوعى اصبح المرض متمكن منها
اتطمئنت ندى على والدتها وذهبت الى غرفتها بعد ان وجدت ماهر فى غرفته وقالت:
ندى اكيد متضايق دلوقتى هسيبه براحته...
سمعت ندى صوت رسالة من هاتفها
ندى: ياترى مين باعت دلوقتى.... واسرعت تتناول هاتفها وتفاجئت بجروب الدفعه يعلن عن نزول جدول امتحانات التيرم التانى
ندى: يلاهوى احنا لحقنا هى جايه بدرى كده ده انا حاسه انى كنت بمتحن ف التيرم الاول من يومين.....خبر زى الزفت قبل ماانام
مر اسبوعين تقريبا والأم تتدهور حالتها كالعاده وندى تزداد ف الحزن وخديجه تحاول مساعدتها ف المذاكره بالملخصات والملازم واهم الأسئله..وماهر انفصل عن مريم تماما وعاد الى الشغل لكى يشغل نفسه
تبقي يومين على امتحانات نهاية العام
كانت ندى تقف ف المطبخ وتجهز الغداء ف انتظار ماهر....
دخل ماهر البيت
ماهر: نداااا
ندى: ايوه ياماهر تعالى انا ف المطبخ
ماهر: السلام عليكم
ندى: عليكم السلام... حمدالله على السلامه
ماهر: الله يسلمك... ماما عامله ايه
ندى: كويسه اديتها العلاج وجيت اعمل الأكل عشان ارجع اكمل مذاكره
ماهر: الامتحان امتى
ندى: بعد بكره ادعيلى
ماهر: ان شاء الله خير ماتقلقيش واهو اخيرا هتخلصي م الكليه
ندى: اه والله ده اللى مصبرنى ع الامتحانات انى خلاص هخلص ومش همتحن تانى ف حياتى
ماهر بابتسامه: ان شاء الله مستعجله على ايه بكره تزهقى من قاعدة البيت
ندى بضحك: لاء مش هزهق بس اخلص
ماهر: طب خلصتى؟
ندى: اه خلاص عقبال ماتغير هدومك اكون خلصت
ماهر: ماشي
ـــــــــــــــ
يرن موبايل ماهر ليعلن عن اتصال من احمد
ماهر: تصدق مكنتش هرد عليك
احمد: عليكم السلام ياسطا
ماهر: من غير سلام... بقى هو كده من لقي احبابه نسي اصحابه
احمد: ياعم مالك داخل سخن علينا كده
ماهر: انا بارد خالص اهو
احمد: ماشي يابارد عامل ايه
ماهر: كويس ياصاحبى
احمد: كداب ياصاحبى
ماهر: عايزنى اقولك ايه يعنى
احمد: قولى مالك
ماهر: مش قادر احكى حاجه انا كويس وخلاص
احمد: طب انزل نتقابل
ماهر: لاء
أحمد: يابنى طب فهمنى بقالنا كتير ماتقابلناش
ماهر: مش قادر والله يااحمد انا هنام
احمد: ماهو انا مبخافش غير لما تقولى هنام... طب اجيلك
ماهر: لاء انت هاتعملها حجه بقي
احمد: اخس عليك والله انا هاجى عشانك انت مش عشان حد تانى
ماهر: ياسطا بهزر
احمد: ماشي ياعم هزر براحتك وانا كده كده جايلك مش باخد رئيك يعنى
ماهر: يخليك ليا ياصاحبى
احمد: ويخليك يارب ياحبيبى
ــــــــــ
اتصل احمد بندى
ندى: الو سلام عليكم
احمد:وعليكم السلام يااميرتى
ندى بابتسامه:لاء انا بذاكر مش وقته
احمد:انا كنت بتصل اقولك انى جاى عندكو بدل ماتتفاجئى بالباب بيخبط وأميرك ع الباب
ندى:ايه!!! جاى.....جاى ليه قصدى يعنى جاى مقولتليش ليه وبعدين انا بذاكر
احمد:اهدى بس كده انا جاى عشان صاحبى مش عشانك انتى اصلا
ندى:والله؟
احمد:وطبعا عشان اشوفك برده
ندى:ايوه كده اعدل الكلام بدل ماانكد عليك
احمد: انتى طيبه ف الاول بقيتى مفتريه ليه
ندى بضحك:انا طيبه على طول
احمد:طبعا وعشان كده حبيتك
ندى بابتسامه خجل:يعنى ده وقته انا ورايا امتحانات
احمد:اه توهى ف الكلام
ندى:سلام بقي
احمد بضحك:ماشي سلام
ــــــــــــــــ
أحمد: هنفضل قاعدين كده انطق يابنى احكيلى مالك
ماهر بضيق: ياعم متضايق شويه وخلاص مفيش حاجه هبقي كويس
احمد:لاء انا عايزك تبقي كويس دلوقتى احكيلى
ماهر:قولتلك مش قادر مش قادر اتكلم مش قادر احكى حاجه
أحمد وهو يضع كفه على كتف ماهر:انا حاسس بيك ياصاحبى عارف ان الدنيا ملغبطه معاك بس ربنا كبير ومش هيسيبك كده ادعيله كتير الدعا بيغير القدر وبيعمل المستحيل
ماهر بدموع:تعبت
احمد:استحمل احكيلى وارمى حملك عليا اذا مكنتش انا اسمعك بعد ربنا مين هيسمعك
ماهر:الدكتور قالى انه مش هيدى امى كيماوى تاني وطلب كمان نبطل الدوا وقال هى كده خلاص
احمد:لا حول ولا قوة الا بالله طب اهدى
ماهر:ونظى ماتعرفش حاجه وكل اما تسألنى مروحناش المستشفي ليه عشان جرعة الكيماوى اقولها الدكتور غير المعاد انا عارف انها مش هتستحمل خبر زى ده وانا خلاص حاسس بحمل كبير على قلبى وتعبت والزفته اللى اسمها مريم مبتبطلش تبعت رسايل عمرى ماشوفت حد من غير كرامه كده عملتلها بلوك
أحمد:طب صلى ع النبى كده واهدى
ماهر:عليه الصلاة والسلام
احمد:ندى داخله على امتحانات مينفعش تعرف كل الكلام ده وريح دماغك من مريم مدام عملتلها بلوك خلاص ماتفكرش فيها تانى واما بقي ماما ف مفيش حل غير الدعاء ربنا هيشفيها بإذن الله ياصاحبى وهيتطمنا عليها بس انت قول يارب
ماهر:يارب يارب
يطبطب أحمد على ماهر:ماتحملش نفسك فوق طاقتك انت عملت اللى عليك والباقى على ربنا ربنا مش هيسيبك ويجبر قلبك
ماهر:يارب
ــــــــــــــــــــــ
*ليلة الامتحان*
ندى:ياخبر ازاى راحت عليا نومه كده اكيد م التعب هقوم ابص على ماما وبعدين اناملى شويه وبعدين اصحى اكمل مذاكره
ندى بحنيه: مامااا وقبلت رئسها بكره الامتحان ادعيلى خلاص هخلص بقي م الكليه دى كنت بذاكر وراحت عليا نومه بس تعرفى احلر نومه...عارفه حلمت بمين؟......حلمت بـ بابا وكان فرحان وانتى كمان كنتى كويسه ومبقتيش تعبانه وكنتى فرحانه بس مش عارفه ليه انا زعلت لما انتى روحتى مع بابا...ثم قالت بابتسامه تقريبا غيرت منك لما بابا جه خدك وماخدنيش
ابتسمت الأم
ندى:يلا تصبحي على خير هروح انام شويه واظبط المنبه علشان اصحى اكمل مذاكره،وماهر كمان نام
ــــــــــ
استيقظت ندى على اذان الفجر
ندى بتثائب:عايزه انام كمان شويه....انتبهت لصوت رساله على الواتس من أحمد.."اصحى يلا بطلى كسل ربنا معاكى هدعيلك ف صلاة الفجر وهفضل ادعيلك طول مانتى ف اللجنه عشان تخرجى فرحانه...بحبك"
ابتسمت ندى وتحمست وردت عليه..."انا صحيت هقوم اصلى واكمل مذاكره لحد اما اجى البس وامشي ع الامتحان...اااه ربنا يخليك... على الكلام الحلو ده..ودايما مشجعنى كده"
أحمد:"ربنا يخلينى!!؟"
ندى:"اه ويحفظك"
أحمد:"آاااه يحفظنى...طب الله يسترك"
ندى:"😂😂قوم صلى يلا سلام"
أحمد:سلام ياختى
ـــــــــ بعد شويه (الساعه ٨)ــــــــــ
ذهبت ندى لغرفة ماهر
ندى:ماااهر مااااااهر
ماهر بصوت نوم:ايه فيه ايه
ندى:اصحى يلا الساعه ٨ وانا ماشيه
ماهر:ربنا معاكى يارب طمنينى اول اما تخرجى م اللجنه
ندى:حاضر
ماهر:طمنينى انا الاول
ندى بضحك:اكيد انت الاول من عنيا...قوم بس صحى ماما كنت بصحيها مش راضيه تصحى وانا مستعجله
ماهر:حاضر هقوم...عايزه فلوس؟
ندى:لاء اخدت م الدرج
ماهر وهو يقوم من ع السرير:طيب يلا بالسلامه وربنا معاكى
ندى:يارب
دخل ماهر غرفة امه
توقفت ندى وهى ع الباب:العلاج!! نسيت أأكد على ماهر
ورجعت ودخلت على ماهر وهو ينادى بقلق على أمهم
ندى بخضه:فيه ايه
ماهر بارتباك:مفيش انتى رجعتى ليه
ندى:كنت هفكرك بمعاد العلاج
ماهر:انا فاكر ماتقلقيش روحى انتى بس
ندى:ماما مبتصحاش ليه.....ماما ماماااااااااااا
ماهر:يابنتى يمكن تعبانه شويه سبيها نايمه
ندى بخضه وهى تهز امها:ماماااااااا ماماا مبتتنفسش ياماهر
ماهر محاولا تهدئتها:متقوليش كده ان شاء الله هى بخير امشي انتى ع الامتحان
ندى:مامااااااا اصحى والنبى
كان ماهر يحاول تمالك نفسه ولكنه فقد السيطره وسرعان مانهار مع ندى وبدأ ينادى عليها معها
ماهر وندى:ماماااااااا
ندى ببكاء:والنبى قومى والنبى ماتسبنيش مامااااااااا علشان خاطرى انتى وعدتينى انك ماتسبنيش إلحق ماما ياماهر والنبى اعمل اى حاجه
ماهر ببكاء: اقترب من اذن أمه وقال:أشهد ان لا أله الا اللهوأشهد ان محمدا رسول الله وبدأ يكررها
ندى بانهيار وصوت عالى:انت بتعمل ايه ابعد عنها ماما كويسه ماماااااااا والنبى قونى قومى وقولى انك كويسه
ماهر ببكاء وهو يمسك بذراعى ندى:اهدى عشان خاطرى اهدى الله يرحمها ادعيلها
ندى:لا ياماهر والله هى وعدتنى انها مش هتسيبنى وعدتنى انها هتفضل جنبى.....ماماااااا اصحى والنبى انتى لسه ماشوفتنيش وانا لابسه الروب الاسود وبحتفل بالتخرج زى مابتتمنى لسه ماشوفتنيش وانا عروسه ياماما ياماما قومى قومى عشان خاطري...ثم ارتمت ف حضن ماهر وقالت بصوت بكاء:ابعد عننا يابابا انت اللى اخدتها انت عايزنى ابقي لوحدي مشيت وسبتنى ورجعت عشان تاخدها منى
ماهر:اهدى ياندى اهدى عشان خاطرى حرام تقولى كده ربنا هو اللى خدها وهى ماتغلاش على ربنا
ندى: اااااااااااه يامامااااااا والنبى يارب لو كان حلم افوق منه بسرعه وغابت عن الوعى
ماهر بخضه: ندى ندااااا لا والنبى مبقاش ليا غيرك عشان خاطرى ماتعمليش فيا كده ثم صرخ بصوت عالى جدا وقال:يااااااااااااااااراااااااااب ارحمنى برحمتك يااااااارب
انا تعبت خلااااااص....نداااااا قومى والنبى..... قومى ياماما مليش غيركو اعمل ايه قومى ياماما انا محتاجلك مش هقدر اعيش من غيرك عملتى فيااا كده ليه...... وضع رأس ندى على الأرض بهدوء وجرى على المطبخ واحضر كوب مياه وبدأ يرش الميا على وجه ندى فوقى ياندى فتحت ندى عينيها
ماهر: الحمد لله اشربى ميا اشربى... ابعدت ندى يد ماهر وقامت فيه هدوء ونامت بجوار امها(فى حضنها) واغمضت عينيها ولم تنطق بكلمه واحده
ــــــــــــــ
اتصل ماهر بأحمد وجاء هو وأمه
أحمد: قرايبك اللى ف المنصوره مش هتقولهم
ماهر: مش عارف
أحمد وهو يضع يده على كتف ماهر: اجمد ياصاحبى طب لازم نقولهم فين موبايلك
ماهر: جوا
احمد: هخش اجيبه واجى
بعد شويه
دخل ماهر غرفة امه وقال:
نداااا نداااا قومى الست جت
ندى وهى تمسك يد امها: ست مين
ماهر بعدم تماسك ببكاء: اللى هتغسّل ماما
ندى: لاء لاء والنبى
ماهر: عشان خاطرى ياندى انا مش قادر قومى اقعدى مع حماتك بره
ندى: مش هسيب ماما
ماهر: خلاص خشي مع الست وساعديها
ــــــــــــــــــ
وبعد انتهاء كل الشيء وأصبحت الجثه جاهزه للدفن وجاء وقت الفراق
ماهر لماجده ام أحمد: والنبى ياطنط خلى بالك من ندى وامسكيها كويس واحنا بنخرج ماما
ماجده: حاضر يابنى روحو ومتقلقوش انا معاها ربنا يرحمها يارب ويثبتها عند السؤال
ماهر وأحمد: اللهم آمين
احمد: صحابنا كلهم تحت وفيه شيوخ جت
ماهر:.....
أحمد وهو يضع يده على كتف ماهر: يلااا ياخويا
ماهر وهو ينظر اليه بعيون حمراء ممتلئه بالدموع: يلاا
بدأت ندى بالبكاء ورفضت ف البدايه ان تترك والدتها ولكن اخذتها ماجده واحتضنتها وأبعدتها عنهم وبدأ فيه تهدئتها حتى خرجو وخرجت الام من البيت للمره الأخيره ذهاب بلا عوده
ومر أسبوع على هذا الحال لم تتوقف ندى عن البكاء واستغل ماهر وجود خالته ف المنزل وعاد الى الشغل وذهب الى مدير البنك:
ماهر: الورق خلص ياافندم؟
المدير: ايوه ياماهر وفتح الدرج واعطاه المطلوب
ماهر: انا مش عارفه اشكر حضرتك ازاى بجد عمرى ماهنسي وقفت حضرتك جنبى
المدير: زى ماقولتلك ياماهر قبل كده انت زى ابنى وصديق الغالى ابن الغالى احمد دايما بيوصينى عليك
ماهر بابتسامه: شكرا يافندم
المدير: انا موجود ف اى وقت اى وقت عايز حاجه تعالالى ماتتكسفش
ماهر: ده اكيد متشكر جدا عن اذنك
المدير: اتفضل يابنى
ــــــــــــــــــــــــــــــــ
ندى: انت بتقول ايه
ماهر: زى ماسمعتى وفرصه خالتك هنا عشان تفرح
ندى: هو ايه اللى تفرح انت فاهم انت بتقول ايه ولا انت عاقل ولا فيه حاجه حصلتلك
ماهر بنرفزه: فيه ايه ياندى
ندى: هو ايه اللى فيه ماما لسه ميته بقالها اسبوع وعايزنى اتجوز دى حتى ماجبتش الأربعين
ماهر: ومين قالك انه هيبقي جواز ف قاعه وهيصه هو هتكتبو الكتاب وخلاص
ندى بنرفزه: لاء مش موافقه
ماهر بنرفزه اكبر: وانا قررت خلاص كتب الكتاب كمان اسبوع بالكتير انا تعبت.....
أنت تقرأ
الهروب من الواقع
Roman d'amourشاب يجلس فى المقابر بجانب صاحبه ويوجد اثر دموع على وجهه يبتسم ويقول: احنا جايين ف الدنيا دى عشان نهرب منها كل واحد بيهرب م الواقع اللى هو عايش فيه ندى بتهرب من واقعها وحزنها للقراءه وانت عايز تهرب من واقعك اللى هو الهموم والمشاكل والمسؤوليه وتسيبنا...
