وبعد مارجع ماهر من الشغل... دخل البيت
ماهر: مامااااا
الام: ايه ياماهر.. حمد الله ع السلامه
ماهر: الله يسلمك ياامى♡جاهزه؟ عشان نروح
ندى وهى تخرج من غرفتها: وانا كمان جاهزه
ماهر: ايه القمر ده
ندى بابتسامه: بس بقي بتكسف... هتمشي كده ولا هتغير
ماهر: لاء هخش اغير واجى بسرعه
دخل ماهر غرفته ليستعد
يرن الموبيل ليعلن عن اتصال من احمد
ماهر: الو
أحمد:ايوه يابنى هتروح النهارده؟
ماهر:اه مانا كنت قايلك ادعيلى بقي
احمد:ربنا معاك ياصاحبى....طب مش عاوزنى اجى اوصلكو
ماهر:لاء ياخويا شكرا مش عاوزين
أحمد:طب فكر
ماهر:انسي مش هتيجي
احمد بضحك:ياعم اعتبرنى السواق بتاعك
ماهر:لا ياخويا شكرا شوف انت بس شغلك وانا هبقي احكيلك اول اما اجى
أحمد:يعنى ده اخر كلام؟
ماهر بضحك:بص متحاولش انا عارف انت عايز تيجي ليه انسى
احمد:ده انا غلبان والله انت بس اللى فاهمنى غلط
ماهر:انا اكتر واحد بفهمك صح يلا بقي امشي خليني البس هنتأخر
أحمد:ماشي ياغتت سلام
ماهر بضحك:سلام
ندى: ايه ياماما مالك انتى كويسه
الام: مفيش بطنى بس وجعانى شويه
ندى: وجعاكى ازاى مش انتى خدتى المسكن
الام بصوت ضعيف من أثر الألم: اه خدته بس مش عارفه مبقاش يسكن الوجع ولاحاجه
ندى بقلق: طب ايه؟ نروح للدكتور
الام: لاء دكتور ايه دلوقتى انا هستحمل
ندى: لاء انا هقول لماهر ونأجل
الأم: اسكتى قولتلك هستحمل... أخوكى فرحان متكسريش فرحته
ندى: طب استنى اجيبلك كمان حبايه مسكنه علشان تقدرى تخرجى
الام: ماشي
ــــ
ماهر: انا جاهز ايه رئيك ياأمى حلو كده
الأم: اللله أكبر عليك قمر ياحبيبى
ماهر: ربنا يخليكى ليا يارب.... امال فين ندى
ندى: انا هنا اهو.... هدّى لماما الدوا ونخرج
ماهر: طيب...... بالشفا يارب
ــــــــــــــــــــــــ
أخذ ماهر سيارة أجره(تاكسي) لتوصلهم مكان منزل مريم واعطى العنوان للسائق الذى اعطاه له والد مريم.... حتى وصلو الى منزلهم.
رحب والد ووالدة مريم بهم وكان يظهر على وجوههم السعاده وقالت أم مريم لندى: إزيك ياندى عامله ايه
ندى: الحمد لله ياطنط
ام مريم: دى مريم هتفرح خالص انك جيتى تعالى ندخلها
ندى بكسوف: لاء خليها براحتها لحد اما تخرج
ام مريم: انتى مكسوفه ولا ايه
الأم: قومى ياندى مع طنط خشي
نظرت ندى الى امها ثم قالت: حاضر
محمود(ابو مريم): منور ياماهر انت والوالده شرفتونا والله
ماهر:ده نورك ياعمى والله....
ــــــــــــ
دخلت ندى لغرفة مريم بصحبة امها وعندما رأتها مريم اسرعت بضمها
مريم: ندااا وحشتينى اوى... كده ياكلبه متقوليليش ده انتى طلعتى مش سهله
ندى باستغراب: انتى فرحانه!!
مريم: اه طبعا يعنى صاحبتى معايا ف بيتى ومش عايزانى افرح..... بس انا زعلانه منك انتى ازاى متقوليليش ان اخوكى هيتقدملى انا استغربت جدا ثم نظرت اليها بابتسامه ومتوتره جدا جدا
ندى:.....
مريم: ندى....... نداااا
ندى بانتباه: هممم
مريم: همم ايه انتى مش معايا خالص بقولك متوتره.... هو المفروض اوافق ولا ارفض
ندى بعصبيه: ناااعم؟ ترفضي ده ايه هو انا اخويا يترفض
مريم: ايه يابنتى براحه انا مقصدش انا قصدى يعنى انك كنتى بتحكيلى انه عصبى وكان بيزعقلك
ندى: ده لما يكون مضغوط ف الشغل لكن هو طيب ومش عصبى
مريم: خلاص متزعليش انتى قفوشه اوى انا كنت اقصد اسألك على اساس انك صاحبة العروسه مش اخت العريس
ندى بابتسامة بارده: بس انا دلوقتى اخت العريس
مريم: ماشي يااخت العريس
ندى ف نفسها: ايه اللى انا هببته ده بدل مااكرها ف ماهر دافعت عنه اعمل ايه بس ياربى
مريم: بابا قالى اصلى صلاة استخاره وصليت ومش حاسه باحساس وحش
ندى: يعنى هتوافقى؟
مريم مازحه: ده سؤال من اخت العريس ولا من صاحبة العروسه
ندى: يعنى هتفرق
مريم: اه طبعا هتفرق فيه ناس بتغل من اخت العريس
ندى ف نفسها: على اساس انك مش بتغلى من صاحبتك
مريم: بس طبعا انا عمرى مااغل منك انتى حبيبتى
ابتسمت لها ندى ابتسامه بارده
مريم ف نفسها: يعنى ياربى يوم مايجيلى عريس تبقى اخته البومه دى شكلى هشوف ايام منيله
ثم قالت بصوت مسموع: ندى هو انتى زعلانه منى ف حاجه؟
ندى باستغراب: وليه بتقولى كده.. احنا مش كنا اتصالحنا
مريم: لاء حساكى متضايقه برده... واخر مره لما اتصلت بيكى كلمتينى ناشف اوى وكمان قفلتى السكه وانا بكلمك
ندى بارتباك: م ممش فاكره يمكن ك كنت متضايقه ساعتها
قاطعهم صوت أم مريم: مريم يلا عشان تخرجى تقعدى معاهم
ابتسمت ندى ببرود وقالت: يلا
أبو مريم: هنسيبكو مع بعض شويه تتعرفو على بعض واحنا هنقعد جنبكو ف الصالون جوا
ماهر: ماشي ياعمى
ــــــــــــ
ماهر: اظن عرفانى مش محتاج اعرف نفسي
مريم: وانت كمان عارفنى مش محتاجه اعرف نفسي
ابتسم ماهر وقال: طب تحبى تعرفى ايه عنى او نتكلم ف ايه
مريم: عن حياتك مثلا وعايش ازاى واشمعنى اخترتنى انا
ماهر: هجاوب عليكي م الآخر
اخترتك علشان حبيتك من اول مره شوفتك فيها مقدرتش انساكى ولاحظت بعدها انك الصاحبه الوحيده لندى اعجبت بكلامك ولبسك او اللى كان لبسك
مريم بانفعال بسيط: وماله لبسي دلوقتى
ماهر: انا مقصدش حاجه انا قصدى انك بتبقي احلى ف اللبس الواسع
مريم: بس انا شايفه ان لبس الموضه والبناطيل احسن عليا علشان انا طويله وبعدين انا كده عاجبه نفسي
ماهر: طب ممكن نأجل الكلام ده لبعدين
مريم: بعدين؟
ماهر: اه بعدين نبقي نتناقش والشاطر فينا يقنع التانى
مريم بخجل: طب كمل اخترتنى ليه تانى
ماهر: هى كلمة حبيتك مش كفايه؟ وبعدين قلبى اللى اختارك مش انا
مريم بابتسامه بخجل: وايه كمان
احكيلى عن نفسك
ماهر: بس.... الباقى بقي انتى عرفاه حياتى هى حياة ندى بالظبط
مريم ف نفسها بضيق: ده وقته تجيب سيرة الحربايه ماحنا كنا ماشيين حلو
مريم: هو انا ممكن اسئلك سؤال
ماهر: اه طبعا
مريم: هو انا لو رفضت هتعمل ايه
ماهر باستغراب: هزعل جدا
مريم:بس؟
ماهر بابتسامه: لاء مش بس هزعل بقي واتضايق ومش بعيد اكتئب
مريم بضحكه:ولو قبلت هتفرح
ماهر ببهجه:هفرح جدا
مريم:بشرط
ماهر:ايه هو
مريم:تسمعنى كلامك الحلو ده على طول
ماهر بضحك:بس كده جتيلى ف ملعبى...يعنى افهم من كده انك هتوافقى عليا
مريم:مش عايز تسألنى اى حاجه
ماهر:انا كفايه عندى انى شوفتك واسمع خبر انك هتوافقى عليا وصدقينى لما نتخطب ان شاء الله هتعرفى اد ايه انا بحبك واد ايه انتى مكنتيش بتروحى من تفكيرى ودايما بفكر اشتغل كذا شغلانه علشان اقدر احوش واجيبلك حاجات تليق بيكي
مريم:مبتفكرش ف السفر
ماهر:لاء بفكر وبالفعل جالى سفريه تبع الشغل بس لسه محدش يعرف متقوليش لحد
مريم:وانا هقول لمين
ماهر:وانتى بتكلمى ندى يعنى متقوليش حاجه علشان لسه هدبر نفسي الاول واشوف هعرف اسافر واسيبهم ازاى
مريم:تسيبهم؟
ماهر بابتسامه:قصدى واسيبكو ازاى..حلو كده
مريم:اه حلو
يقاطعهم صوت ندى:الحق ياماهر ماما تعبانه وقعت من طولها
ماهر بخضه وجرى عليها:ماما!
مريم بضيق:مالها الف سلامه عليها
ندى:ماهر احنا لازم نروح للدكتور بسرعه
ابو مريم:طب استنو جارنا شغال على تاكسي هندهلو يوصلكو بسرعه
ماهر:بسرعه والنبى ياعمى
ــــــــــــــــــــــــــ
يرن موبيل مريم ليعلن عن اتصال من سهيله
سهيله:ايوه يابنتى طمنيني عملتى ايه
مريم:كنا ماشيين كويس اوى لحد اما الحربايه ندى دخلت علينا وخدته ومشيت
سهيله:ايه خدته ومشيت دى مش فاهمه
مريم:امه ياستى تعبت خدوها وجريو ع المستشفى
سهيله:فقريه من يومك
مريم:لاء حوشى يابت الحظ اللى بينقط منك
سهيله:المهم قالك ايه او اتكلمتو ف ايه
مريم:بت ياسهيله انا بعد كده هسمع كلامك ف كل حاجه
سهيله:عيب عليكى انا كل صحابى بيسمعو كلامى واديهم متجوزين دلوقتى
مريم بضحكه:اشمعنى ياختى انتى معرفتيش توقعى
سهيله:اسكتى متفكرنيش...ده تقيل ودمه اتقل بس على مين مش هسيبه ف حاله شويه كده بس وارجعلو بكام دمعه وهصعب عليه كالعاده...المهم احكيلى قولتو ايه
مريم:قالى انه حبنى من اول مره شافنى فيها...والله انا كنت مفكراكى فاشله.
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
*فلاش باك بقي علشان نفهم حكاية مريم وسهيله*
يرن جرس الباب
سهيله:حاااضر جايه اهو
مريم:تن تن تاااا ايه ساعه عقبال ماتفتحى الباب...امال خالتى فين
سهيله:اهلا ياختى خالتك جوه ف المطبخ
مريم:مالك يابت في ايه
سهيله:هيكون مالى يعنى الزفت خطيبى عماله اقنعه بالسفر مش موافق
مريم:انا اساسا من ساعة ماشوفته ف الخطوبه وانا قولت الواد ده مش لونك سبيه وشوفى غيره
سهيله:هى جزمه بغيرها هو بقي داخل دماغى وبعدين شغلانته فلوسها حلو ولو سافر هتبقي احلى واحلى
مريم:طب بقولك ايه متدخلنيش ف حواراتك دى جيالك بالجديد كله
سهيله:اشجينى
مريم:طول بعرض مسمسم كده ودقن وشعر ايه ياخرابى على جماله
سهيله:اسمه وسنه وعنوانه وانا اوقعهولك
مريم:اسمه ماهر اخو البت ندى صاحبتى
سهيله:بقي اخو الحربايه اللى بتحكيلى عنها يبقي طول بعرض ومسمسم
مريم:شوفتى وله فى ذلك حكم...المهم قوليلى اوقعه ازاى ده شكله تقيل
سهيله:اى راجل مهما كان تقيل لما بيشوف بنت كذا مره وتلفت انتباهه بيقع على طول
مريم:ودى اعملها ازاى
سهيله:ماهو من كلامك مع صاحبتك هتعرفى هو بيشتغل فين وبيروح فين وييجى منين ومواعيده كمان ده كله هنعرفه بس براحه
مريم:وبعدين
سهيله:ولا قبلين هتبدئى تخرجى نفس الاماكن اللى هو بيخرج فيها ومتبقيش لوحدك خلى معاكى كل مره واحده من صحابك وتلفتى انتباهه بأى حركه هتعمليها
مربم:لاء ده شكله مؤدب مش هياخد باله
سهيله:هتلفتى انتباهه بضحكه بصوت عالى شويه او اى حاجه تتصرفى بقي انا اللى هعلمك
مريم:خلاص ابدأ اجرجر البت ندى ف الكلام
عارفه يابت ياسهيله
سهيله:ايه ياختى
مريم:خطتك لو نجحت انا هبقي تحت امرك ف اى حاجه.
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
ف المستشفى
قابل ماهر الدكتور
ماهر:انا اسف يادكتور ع التأخير بس انا كنت هاجى لحضرتك بكره
الدكتور:انا قولتلك عايزين ننقذ الموضوع ف اسرع وقت
ماهر بقلق:يعنى حضرتك شوفت التحاليل والاشاعات
الدكتور:اه
ماهر وقلقه بيزيد اكتر:خـ خير يادكتور
الدكتور: زى ماتوقعت ورم ف المعده وللأسف ملحقناهوش ف الاول بس انا عايزك تجمد كده احنا لسه قدامنا فرصه نعالجه
كانت ندى تبحث عن ماهر ف المستشفى حتى قابلت ممرضه
ندى: لو سمحت.. هو انتى مشوفتيش شاب طويل كده كان خارج مع الدكتور كان بيكشف على والدتى ف الاوضه دى
الممرضه: اااه... دخل مع الدكتور مكتبه هتلاقيه اخر اوضه ع الشمال
ندى: شكرا جدا ليكي
الممرضه: العفو
سمعت ندى ماهر والدكتور يتحدثون ففضلت ان تقف ع الباب وتستمع لكلامهم
ماهر: طب هنبتدى من امتى
الدكتور: ياريت لو بكره نبدأ بكره بأول جرعة كيماوى
اتسعت عيناى ندى من الصدمه ولمعت بالدموع ودخلت عليهم
ندى: كيماوى ايه ومين اللى هياخدو
ماهر: انتى مش مع ماما ليه
ندى: ماهر مين هياخد كيماوى؟ اكيد الدكتور مش بيتكلم على ماما صح؟ قولى والنبى رد
الدكتور: انا عايزك تهدى احنا الحمد لله لحقناه ف الاول ونقدر نعالجه
ندى ببكاء: يعنى ايه قول ياماهر والنبى انتو بتتكلمو عن ماما؟
ماهر بدموع: ايوه ياندى عن ماما بس متخافيش هتتعالج وتخف ان شاء الله وتقوم بالسلامه كمان......هى تقدر تروح معانا يادكتور
الدكتور:هى دلوقتى معلقه محاليل وحالتها لسه مستقرتش مينفعش تخرج
ــــــــــــــــــــــــــــ
مر أسبوع والام محجوزه ف المستشفى كان أصعب اسبوع مر عليهم فكانت ندى دائما تبكى واصبح كلامها قليل جدا......لاتتحدث مع احد على غير عادتها فى هذا الاسبوع قامت خديجه بزيارتها ف المستشفى واخرجت ندى من صمتها نوعا ما بينما مريم لم يسمع لها احد صوت
........
ماهر:انتى بتقولى ايه ياماما خطوبة ايه اللى نعملها مش وقته طبعا
الام:اسمع اللى بقولك عليه عايزه اشوفك مبسوط قبل مااموت ياماهر
ماهر بدموع:بعد الشر عليكى ليه بس بتقولى كده
الام:عايزه اسيبكو وانا متطمنه عليك انت وندى.
ماهر:ان شاء الله مش هتسيبينا وبطلى تقولى الكلام ده
ندى:انا جيت...ايه اروح اشترى شيكولاته ارجع الاقيكو بتعيطو يلا قومو انا زهقت م المكان ده
ماهر:اه يلا نمشي
ندى:البيت هينور تانى ياماما يارب مانيجى هنا تانى
أنت تقرأ
الهروب من الواقع
Romanceشاب يجلس فى المقابر بجانب صاحبه ويوجد اثر دموع على وجهه يبتسم ويقول: احنا جايين ف الدنيا دى عشان نهرب منها كل واحد بيهرب م الواقع اللى هو عايش فيه ندى بتهرب من واقعها وحزنها للقراءه وانت عايز تهرب من واقعك اللى هو الهموم والمشاكل والمسؤوليه وتسيبنا...
