Bir Şans Daha

Bölüm 7 ...Geri dönüş....

        Hayal annesini gördüğünde sıkı sıkı sarıldı yaşlı kadına, onun huzuru, anne sıcaklığı ile doldurdu kalbini. Eğer gelmese idi annesi, şu anda düşünmek bile istemiyordu bu durumu. Annesi ile hastaneden ayrıldıklarında, arkalarında şaşkın bir doktor bırakmışlardı. Annesi ile geçirmek için kalan bir kaç saati de iyi değerlendirmeliydi Hayal. Akşama buradan ayrılacak ve bir daha da geri dönmeyecekti. Düşüncesi bu yöndeydi. Saatlerce gezdiler annesi ile, genelde annesi anlattı Hayal dinledi. Çok özlemişti annesinin herşeyi anlatmalarını. Kısacık dört saate sığdırmıştı kadın, Hayal gittkten sonra olanları. Ayrılık vakti yaklaştıkça, Hayal'de  olan gerginlik de daha çok artıyordu. Anneside fark etmişti bu gerginliği. '' Ne oldu kuzum? Neden gerginsin.'' diye sordu annesi. '' Anne benim bir saat sonra uçağım var...'' dedi Hayal. Yaşlı kadının içine oturan acıyı anlatmaya gücü yoktu o anda. Yıllar sonra kızını görmüş, kızı yanına gelmişken,  eskiden beraber kaldıkları eve bile gitmiyordu. Eve gitmeye bırak, oralardan birini görmek istemediği herhalinden belliydi. Bu durum kadının içini  parçalasa da bir şey diyemiyordu kızına. Belki ne yaşadığını bilmiyordu kızının ama, yüzünün her zerresinde çektiği acıları okuyabiliyordu. Kendisine kızıyordu en çokta, eğer kızının yanında olsaydı belki bu kadar acı çekmezdi, engel olurdum diye düşünüyordu. Bu düşünce ise yaşlı yüreğine daha fazla ağırlık yüklüyordu. '' Ama kızım daha yeni gelmedin mi?'' '' Daha fazla kalamam annem.. Gitmem gerek..'' ''Tamam kızım, sen nasıl istersen.'' Yüreği ayrı söylese de, kalbi gitme diye yalvarıyordu kızına. Sadece yüreğinden geçenleri diline dökemiyordu. Biliyordu ki kızına ''Gitme'' dese, daha çok üzecekti kızını. Sıkı sıkı sarıldılar birbirlerine. Her kucaklaşmalarında Hayal gitmekten vazgeçecek gibi oluyordu. Fakat kalırsa kendisiiçin herşeyin daha kötü olacağını da biliyordu. Sanki hayatında iyi bir şey varmış gibi. 

        Annesi ile vedalaşan Hayal, uçağa yetişmişti son anda. Kolay değildi yıllar sonra anne kucağından ayrılmak. Anne kucağını bırakıp, tekrar dertelerin, kederlerin arasında kaybolmak. Ne çok istemişti annesini de yanında götürmeyi. Kabul etmemişti yaşlı kadın. Hayır dediğinde içi kan ağlasa da. Oğlunu da düşünmek zorunda idi. Hastaneden çıkmasına az kalmıştı. Öyle bırakamazdı onu. Tabiki de Hayal'e söylememişti bu düşüncelerini. Söylemese de Hayal anlamıştı işte, annesinin demek istediklerini. Vedalaşmaları uzun sürmüştü, işte şimdide uçakta annesini düşünüyordu.

        Hayal kendi deyimiyle cehennemine geri döndüğünde, uçaktan indiği gibi barında almıştı soluğu. Anne kucağından, pislik yuvasına düşmek buna denirdi işte. Hayatı hep böyle olmamışmı idi zaten. Her zaman huzur bulduğunda, iki gün geçmeden pislik den bulurdu kendini.Sigarasını yakıp, kndine bir viski aldığında, ardından gelen kavga seslerine döndürdü kendini. Üç adamın bir köşede kadının birini sıkıştırdığını görünce. O gün aklına bile gelmeyen düşünceler, geçmişi bir anda aklına üşüşmüştü. Huzurunu, anne düşüncesinin yerine, geçmiş dolduran ve bir köşede kadını sıkıştıran bu adamlara karşı siniri ve öfkesi bir anda tavan yapmıştı. Elindeki viski brdağını olanca gücü ile sıkıp, sigarasından bir duman daha çekip, kırılmak üzere olan bardağı adamların olduğu yere doğru fırlattı. Kadını sıkıştıran adamlar önlerinde parçalanan bardağın şoku ve siniri ile arkasını döndüler. Fakat hepsinin karşılaştığı tek şey buz gibi bakışlar ve öfke idi. Hepsine bir anlık ürperti gelse de, hemen kendilerini toparlayıp Hayal'in üzerine doğru yürümeye başladılar. Yüzlerindeki pis sırıtış, Hayal'in daha çok öfkelenmesine, geçmişinde de aynı şeyleri yaşadığı için tiksinmesine neden oluyordu. Sabrının son kırıntılarını da kullanan Hayal, artık kavganın kaçınılmaz olduğunun farkındaydı. Bu adamları kavga etmeden bırakırsa, barın itibarının zedeleneceğinin de farkındaydı. Bu durum ise adamları dövmesi için farklı bir seçenek öne sürdüğünden keyf biraz yerine gelmişti.