Bir Şans Daha

Bölüm 21 Evli...

Artık yeni hayatıma başlamıştım. Yeni bir iş yeri kurmuş, insanlarla yeniden iletişime geçmiştim. Ama içimdeki boşluk bambaşka bir boyuta ulaşmıştı. Ne yapsam eksik hissediyordum. Psikiyatriye gitmeyi bile düşünmüştüm ama, ne anlatabilirdim ki ona. Zamanla düzeleceğine inanıyordum. Her aklıma geldiğinde aklımdan uzaklaştırmaya çalışıyorum.

Ilk defa erken yatmistim. Sabah Serap'in sesi ile uyandım. Telefonda konuşuyordu. Hastanenin açılışı olacaktı bu gün. Onun için heyecanlı olduğunu biliyordum. Onun heyecanını ne kadar paylaşmak istesemde olmuyordu. Içimden sevince gelmiyordu. Beni tek heyecanlandiran şey Taylan'in da orada olacak olması idi. Her şey düzgün giderse, onunla bir geleceğimiz olacağını düşünüyordum. Yataktan kalkıp üzerime gömlek ve pantolon giyerek saçlarımı topladım. Serap'in hediye olarak aldığı ama, benim hiç kullanmadigim makyaj malzemesinden kullanarak, uzun zaman sonra tekrar makyaj yapmıştım. Bu gün güzel görünmek istiyordum.
Serap'la evden çıkıp yeni aldigim araba ile hastaneye yola çıktık. Hastaneye yakın pastaneden poğaça alarak odamizin olduğu üst kata çıktık. Serap otoparktan şifreli bir asansor yaptırarak bizi büyük bir sıkıntıdan kurtarmisti. Hem insanların beni görerek gerilmesini de istemiyordum. Asansöre bindiğimizde suskunluğa daha fazla dayanamayan Serap;

''Ne düşünüyorsun Hayal''
'' Neden heyecanlı olmadığımı.''
''Heyecanlı olmak zorunda değilsin. Hem bu senin ilk patron olarak açtığın yer değil. Ama benim patron vekili olarak çalışacağım ilk yer.''
''Haklısın. Hadi odaya geçip poğaça lari yiyelim. Çok acıktım. Ali geldi mi?
''Sabah konuştuk, gelmiştir o. Konuşurken yoldaydi.''
''Tamam.''

Bir saatlik vaktimiz vardı. Serap'in dediği gibi Ali gelmiş prosedür işlerine başlamıştı bile. Beni yarıya bırakmayacak iki sağlam arkadaşım vardı yanımda. Ali ve Serap. Ikisine de çok şey borçlu idim. Herşeye rağmen yanımda olan iki dost. Kahvaltimizi yaptıktan sonra. Yapılması gereken her düzenlemeyi yapıp, açılış için kapıya çıkmıştik. Serap baglantilarini kullanarak televizyon ve gazetecileri ayarlamisti. Bizim yapmamiz gereken tek şey açılışı yapmak olacaktı. Konuşmaya Serap başlayacak ben bitirecektim. Bu şekilde anlasmistik ama, içimden hiç konuşmak gelmiyordu. Acilin önüne indiğimizde beklediğimizden de fazla insan olması biraz olsun moralimi düzeltmisti. Serap ise heyecandan yerinde duramıyordu.

'' Hayal çok insan gelmiş. Bekledigimin de üstünde. Bu çok güzel.''
''Evet. Zarara girmeden bu işin altından da kalacağa benziyor.''
''Evet. Hayal halen daha inanamiyorum ya. Nasıl tekrar sağlık alanına döneceğim diye düşünüp dururdum. Bir anda kendimi içinde buldum. Çok güzel..''
''Hadi konuşmaya başla. Insanlar sıkılmaya başladı.''
''Tamam.
Hepiniz hoş geldiniz. Açılışımizin olduğu bu günde bizleri yalnız birakmadiginiz için hepinize çok teşekkür ederim. Hastaneyi açma amacımız para kazanmak değil, insanlara daha iyi hizmet vermektir. Herşey sizi düşünülerek iki kat daha iyi yapılmıştır. Her alanda doktorlarımiz olacaktır. Sizlerin daha iyi olması için herşey ayrıntılarına kadar düşünülmüştür. Yanlış tedavi, yanlış ilaç veya fazla ilaç tedavisi olmayacaktır. Memnun olmadığınız herhangi bir durum olursa, Hastanemiz sahibi Hayal hanim la birebir iletisime geçebileceksiniz..........

Sözü Hayal hanima bırakıyorum.''

''Teşekkür ederim Serap hanim. Serap hanımın da dediği gibi bu hastanede yapılan ve yapılacak olan her şey sadece sizin sağlığınız için olacaktır. Benim söyleyebilecegim daha fazla şey yok. Gerekli olan herseyi Serap hanim söylemiştir. Sizlerin sağlığı için tüm hastane ekibimiz hazırdır. Istediginiz her an tüm ekip hizmetinizdeyiz. Sağlıklı bir yaşam için, sağlıklı bir hastane........

Geldiğiniz için hepinize teşekkür ederiz.''

Gazetecilerle de bir kaç görüşme yaptıktan sonra bu işten de alnimizin hakkı ile çıkmıştik. Tüm Birimler hasta olmasa dahi açıktı. Tüm hemşirelerin deneyimli olanlarını almıştık. Gayet başarılı bir ekibimiz vardı.

Her şey yolunda gidiyordu. Bekledigimizden çabuk başlamıştı her şey. Ilk zamanlar olmasına rağmen gayet iyi hasta sayımız vardı. Bir o kadar da memnun kaliyorlardi.

Taylan'la daha fazla yakınlaşmistik. Aramız eskisine göre daha iyiydi. Fakat sürekli telefonda gizli gizli konuşması beni suphenlendirmiyor da değildi. Anlamlandiramadigim bir şeyler oluyordu. Her telefon konuşmasından sonra ise daha sinirli oluyor, fazla vakit geciremiyorduk. Bunlar benim için problem değildi de, telefonda konustuktan sonra hemen kalkıp gitmesi, uzuyordu beni. Aramızda herhangi bir sıkıntı olsun istemiyordum. Tekrar üzülmek, acı çekmek istemiyordum.

Is yerine geldiğimde hemen Ali yi yanıma çağırdım.
''Ali senden bir şey istemiştim.''
'' Evet hatırlıyorum. Bak Hayal senin üzülmeni istemiyorum. Tekrar eskisi gibi olmanı da istemiyorum. Ama bunları bilmen gerektiğini düşünüyorum. Bu dosya da istediğin her şey var.''
'' Tamam Ali. Teşekkür ederim.''

Dosyayı elime aldığımda içimdeki huzursuzluk daha çok artmıştı. Ali'nin konuşmasından benim için üzücü şeyler olacağını anlamıştim ama, dosyayı açtığımda karşılaştığım bu manzarayı hiç beklemiyordum. Tarih dün aksami gösteriyordu. Benim yanımdan ayrıldıktan bir saat sonrasını, bu fotoğraf bizden Bir saat sonra çekilmişti. Bir cafede yanında elini tuttuğu bir kadınla. Resmin altında ki belge ise üç yıl önce imzalanmış aile cüzdanı. Taylan, gizli telefon konuşmaları, bu resim, aile cüzdanı. Yıllar sonra sevebildigim adamda evli çıkmıştı. Evli. Pesimde dolaşan, onu sevmem için ugrasan, beni korumaya çalışan adam, bana evli olduğunu soylememisti..... Evliymis....