Ep_9

382 71 3
                                    

Uni code

''သားရယ်ဘယ်တွေလျှောက်သွားနေတာလဲဖုန်းဆက်တာလဲမကိုင်ဘူး''

နန်းဂျွန်းဟျောင်းကိုခြံနားထိသာလိုက်ပို့ခိုင်းပြီးအိမ်ထဲသို့ဝင်တော့အိုမကကိုယ့်ကိုစိုးရိမ်တကြီးမေးလာလေသည်

''hope ဘယ်မှမသွားပါဘူး အိမ်စောင့်နေရင်းကဗိုက်ဆာလာလို့လမ်းထိတ်မှာမုန့်ထွက်စားတာပါ''

''ဒါဆိုလည်းဖုန်းတော့က်ိုင်မှပေါ့ ''

''ဖုန်းအသံတိုးထားမိလို့ပါအိုမားရယ့်တောင်းပန်ပါတယ်စိတ်ပူအောင်လုပ်မိပြီနောက်မဖြစ်စေရပါဘူး''

''အင်းပါဒါဆိုလည်းအပေ်ါထပ်သွားရင်မင်းဟျောင်းကိုဆေးထည့်ပေးလိုက်ဦးအိုမားထည့်ပေးတော့သူကအထည့်မခံဘူးလေခြေထောက်ကိုထည့်ပေးရမှာမို့သူကအိုမားကိုမလုပ်စေချင်တာထင်တယ်အဲ့ဒါသားအခန်းထဲမဝင်ခင်မင်းဟျောင်းကိုဆေးသွားထည့်ပြီးပတ်တီးလေးဘာလေးအသစ်လဲပေးလိုက်ဦးနော်''

''ဟုတ်အိုမားသားအခုပဲသွားလိုက်ပါ့မယ်''

''အေး အေး''

အပေါ်ထပ်သို့ခပ်သွက်သွက်သွားကာဟျောင်းအခန်းရှေ့ရပ်ကာတံခါးခေါက်မည်လုပ်တော့ပွင့်နေပြီးသားတံခါးကြောင့်ခွင့်တောင်းပြီအလွယ်တကူသာဝင်ခဲ့လိုက်လေသည်ကုတင်ပေါ်တုံးလုံးလှဲနေတဲ့ဟျောင်းကအခန်းထဲဝင်လာသည်နှင့်အတူ ဖြေးဖြေးချင်းထထိုင်လိုက်လေသည်

''ဟျောင်းရဲ့ဒဏ်ရာဆေးလာထည့်ပေးတာပါ''

''အင်း''

''စောနကဘယ်သွားတာလဲ''

''ဗျာ''

''ဘာလို့လဲဒါလေးမေးတာကိုအလန့်တကြားလာလုပ်နေတယ်ဘယ်တွေသွားခဲ့တာမို့လို့လဲ''

''ဘယ် မှမသွားခဲ့ပါဘူးဒီတိုင်းလမ်းထိတ်မှာမုန့်သွားစားတာ''

''ဒါဆိုလည်းငါတို့ပြန်လာတဲ့အထိတော့စောင့်သင့်တာပေါ့ နောက်ဆိုအပြင်ကိုဒီလိုညဘက်သွားဖ်ို့အကြောင်းဖြစ်လာရင်အိမ်ကိုဖုန်းလှမ်းဆက်ပြီးဘယ်သွားတယ်ဆိုတာပြောကြားလားဖုန်းအသံကိုသေချာချဲ့ထားမဟုတ်ရင်အခုလိုမျိူးအိုမားစိတ်ပူနေရတာမို့လို့ထပ်မလုပ်နဲ့''

"ရင်ခွင်ငယ်မှစေညွှန်ရာ"Where stories live. Discover now