PALABAN GIRL meets PALABAN BOY - "KimXi"

Chapter 60

Shane's POV

Nanghihina ako pero pilit ko paren magsalita at sinubukan bumangon mula sa kinahihigaan ko sa hospital.

Natutuwa akong makita na hindi nasaktan ang anak ko at asawa ko. Sumusobra na talaga si Cassy at talagang nasakop na ng masamang balak ang buong pagkatao niya.

Honey/Mommy- agad na sabi ng mag-ama ko ng makita nila akong pilit na bumabangon sa folding bed.

Honey. Magpahinga ka lang. Wag ka na muna umupo. - pigil pa sa akin ng asawa ko. Sumunod naman ako at nahiga na lang ulit. Kumikirot ang likuran ko, sa parte kung saan kinuha ang bala na tumama sa akin.

It's Cassy who try's to shot Andrew. Hinarang ko ang sarili ko kasi ayaw ko masaktan ang mag-ama ko. Karga-karga kasi ni Andrew that time ang anak namin, so pagtumama sa kanya ang bala baka pati ang anak ko ay masugatan.

Akala ko nga katapusan ko na kanina pero thank God binalik pa niya ako sa pamilya ko. I really appreciate this second life and I do promise to live like tomorrow's not exist. Wala ng hates puro love na lang sa kapwa.

How do you feel honeyy? - kiniss muna niya ako saka nagtanong.

Ok na ako. Medyo nanghihi-nanghihina per-pero maayos na pakiramdam ko. - sagot ko sa asawa ko na sobrang nababahala sa kalagayan ko.

A-ah. Water? Foods? Anything you wanna eat? Come on tell me? - natataranta pa niyang tanong.

Actually, I'm good. As long as nandito kayo nakikita ko at kasama ko. I'm always be fine. - pilit ko ngumiti pero naramdaman ko talaga ang pagsakit ng sugat ko sa may likuran ko. I think its not a good idea talking like this. Naapektuhan ang sugat ko connected kasi ang vibrate ng voice sa back kaya naapektuhan.

Shane, pahinga ka na muna. Hindi makakabuti kung magsasalita at magsasalita ka pa jan. Paano mauna muna kami. Ikaw na Andrew bahala kay Shane mauuna muna kami babalik ren kami mamaya. Kukuha lang muna kami ng mga gamit. - paalam pa ni Maxine. Isinama nila si Adreana pag-uwi para makapagpahinga na muna.

Suma total kami lang mag-asawa ang natira sa loob ng private room. Hawak-hawak niya ang kanang kamay ko at pinupod-pod ng halik.

Masaya , malungkot at halo-halong emosyon ang nakita ko sa asawa ko. Dahil hindi ako makapagsalita pinilit ko iangat ang kaliwang kamay ko para abutin ang mukha ng asawa ko at mapunasan ang mga luha niya.

Yes! His crying. I know how he feels, somehow sinisisi niya sarili niya dahil sa nangyari sa akin. Nakita ko kasi naka benda ang kaliwang kamay niya, he hurted himself.

Honey. Sorry hindi kita naprotektahan. Muntik ka ng mawala sa akin at sa amin ng anak natin. Hindi ko alam kung kakayanin ko pa mabuhay pag mawala ka ulit sa akin. Ikamamatay ko pag iniwan mo ulit ako. - sabi ng asawa ko habang tumutulo ang mga luha niya. I really want to talk back pero hindi ko magawa kasi ramdam ko ang sakit sa buong katawan ko.

Wag ka na magsalita pa. Just listened to me. Ok? - babala pa niya ng makitang pinipilit ko na naman magsalita. Tumango na lang ako.

Mahal na mahal kita. Thanks for staying with me. Thanks for not leaving me permanently. I promise to be the best husband and a father to our daughter. I do also promise na hindi na kita sasaktan pa, aalagaan kita kayo ng anak natin. - naiiyak naren ako habang sinasabi ito ni Andrew. Now bumalik na si Andrew ang mahal kung Andrew his really really back.

Sorry sa lahat ng nagawa ko. Sorry for always hurting you. Ang tanga ko for not being able to show my real feelings. Natakot ako na baka isang araw iwan mo ulit ako at masasaktan ulit ako. - sabi pa niya sabay halik sa kamay ko ng isang matagal at malalim na halik kasabay ng pagpatak ng mga luha niya.