PALABAN GIRL meets PALABAN BOY - "KimXi"

Chapter 26 '' Broken ''

Roxane P.O.V

Akala ko ok lang ang lahat para sa amin ni Andrew . Nagmamahalan kami at tunay nga ang pagmamahalan na yun . 

Kaya lang may mga bagay talaga na di inaasahan . 

Mapaglaro nga naman ang tadhana . 

Maraming mga bagay na ang nabago at nag-iba . 

Mga bagay na dati rati ay puno ng kasiyahan at kaligayahan . Tulad na lamang ang sa amin ni Andrew. I'd never thought we ended up like that. 

I loved him so much but I have to give him up . For his own good . For him to be safe. Siguro tama ang grandma niya I'm not good enough for her grandson . Napahamak siya because of me . 

FLASHBACK ...

I'm on my way to our meeting place . I choose to drive on my own . I also secreted my date with Andrew to my bestfriend . Tumakas lang ako sa bahay para i meet si Andrew . Hindi ko naman alam na may lihim na sumusunod sa akin . 

Hindi ako sigurado na ako ang pakay nila , inikala ko na syempre nasa daanan kami hindi ko naman maaalis sa ibang tao na dumaan rito . Nang mapansin kung didikit dikit siya sa kotse ko ay nagtaka na ako . 

Kaya I called Andrew para sabihin ang nangyayari sa akin . Sinabi niyang pupuntahan niya ako . At ganun nga ang nangyari . Agad niyang pinaharurut ang sasakyan niya . Dinig ko pa mabilis niyang pagtakbo kasi hindi niya pinababa ang cellphone . Samantala ang kotseng nakasunod sa akin ay pilit niya idinidikit ang sasakyan niya sa kotse ko .

Babe , malapit na ako . Wag kang matakot . Huh ? Dinig ko pa sa kabilang linya ng telepono  . Ilang sandali pa ay nakita ko sa kabilang lane ang kotse ni Andrew . Mabilis ang pagpapatakbo niya kaya hindi na niya napansin ang kotse na mabubunggo niya .

Bahagya akong napapikit ng makita kung magsalpukan ang kotse ni Andrew at ang kotse ng humahabol sa akin .  Ang tanging narinig ko ay ang tunog ng pagkabagsak ng mga kotse sa paligid ko . Uniti-unti kong dinilat ang aking mga mata tumambad sa akin ang dalawang kotse ang kay Andrew at yung humahabol sa akin . 

Nanghihina akong lumabas sa kotse ko . Sobrang lakas ang kaba ko sa dibdib . AT ang mga paa ko pilit ko inaangat papalapit sa kotse ni Andrew . Hindi ko alam kung anong mararamdaman ko sa mga oras na iyon . 

May mga narinig akong tunog ng ambulansya papalapit sa amin . Nang makarating ako sa kotse ni Andrew nakita ko ang duguan kong boyfriend . 

Nanghihina ko pang tinatawag ang pangalan niya . 

A-a-Andrew ? 

A-andrew ... 

Wag mo ako iwan ... Wag mo ako iiwan . 

Please stay alive . Wag ka mamamatay . HOHOHO :'( 

Umiiyak kung sabi ... Humihinga pa naman si Andrew kaya lang duguan siya at sobrang nabugbog ang katawan niya . Unti-unti niyang inangat ang kanang kamay niya para abutin ang pisngi ko at para punasin ang mga luha ko . 

B-b-Babe . H-hi-hindi ka naman nasaktan d-diba ? - utal utal niyang tanong . Ako pa ang inaalala niya , siya naman itong nasaktan hindi ako . 

O-Ok lang ako . Ikaw . Ikaw ang nasaktan anjan na ang ambulansya papunta na sila kaya wag ka matutulog hah ! Wag mo ako iiwan . Hindi ko kakayanin na mawala ka . - umiiyak ko pang sabi . Paano ba naman nakikita kong unti-unting nanghihina ang boyfriend ko . 

Mabuti at hindi ka na-nasak...- hindi pa niya natatapos ang sasabihin ay napa-idlip siya . Hindi ko alam kung anong gagawin ko ng mga panahon na iyon . Sumisigaw ako ng tulong . Hanggang lumapit na sa amin ang mga rescuer team . Isinakay siya folding bed at sinikay sa ambulance .