"Şu mahalleye gelen adamlar evde çekim yapacaklarmış .Ahmet amcan da bizi resmen kovuyor "
Duyduğum şeylerle gözlerim dolmuştu .
"Ahmet amca bizim gideceğimiz başka bir yer yok "
Çok şey beklemiyordum bu hayattan ama yine de hayal kırıklığına uğruyordum .Karşımda duran adamın bize acımasını beklemiyordum ama boşluk dolu yüreğinin bize verdiği kibarca defolun ültimatomuna dayanamıyordum .Ruhundaki para hırsıyla karşımıza geçen adam kibarca defolun diyordu.Paranın öldürdüğü ruhlardan biriydi bu adam gözü başka bir şeyi görmez vicdanı hiç ses etmezdi söylediklerine.
"Yarın erkenden gitmiş olun"diyerek söylediklerimize kulak asmamıştı.
"Şimdi ne yapacağız Allah'ım."diyen anneme bakıp "Teyzemlerde kalsak olmaz mı "dedim ."Sadece kısa bir süreliğine "
Annem gözlerini irilestirip"evden attılar diye konuşsunlar sonra arkamızdan öyle mi "dedi."Gitsek bile üçüncü günden sonra bizi kapının önüne koyarlar."
"Ne yapacağız peki "
Annem bana bakıp "babana söyleyelim o halletsin bizim elimizden bir şey gelmez "deyince "tamam "diyerek içeri girdim .
Annemle oturmuş babamı bekliyorduk.Bekleyişimiz uzun sürmemiş ve gelmişti .Olanları anlattıktan sonra sinirlense de çözüm odaklı düşünmeye mecbur kalıp "halledeceğim hele bir biraz soluklanayım "deyip biz bir şey anlamadan odasına çekilip uyumaya gitmişti.Annem babamın bu rahat tavırlarına karşı fısıltıyla konuştu .
"Gören de bu adam halleder der "
Annemi duymazdan gelip konuyu değiştirdim .
"Bavulları hazırlayalım mı ?"
Annem kafasını sallayınca odama çıkıp dolabımda bana ait olan küçücük dolabı bile doldurmayan elbiselerimi yatağın altına soktuğum bavulumun içine koydum .Yatağımın kenarında duran ders çalışma masamın üzerindeki kitaplarımı da alıp bavula koydum .Evet bana ait olan şeyler bunlardan ibaretti.Birkaç parça elbise ve üç beş hediye edilen kitap .
Unuttuğum bir şey vardı ki oda penceremin önünde olan kasımpatı çiçeklerimdi. .Pembenin en güzel tonundaki çiçeklerimi koklayıp dışarı doğru baktım.Karavanın yanında birkaç kişi vardı ve bunlardan biri de oydu.Bugün bunlar burda olmasaydı şimdi biz yerimizden olmazdık.Kaşlarımı çatıp bakarken Roda da buraya baktı.Bu sefer ilk bakışında tebessüm etmişti.Bu tebessümü beni sinirlendirince daha kötüsü mümkünmüş gibi bakışlarımı ağırlaştırıp sertçe pencereyi kapattım.
Pencereden çıkan sesle Beyce 'nin sesini duydum .
"Ne oluyor ya "
Beyce 'nin burada olduğunu bile unutmuştum bu kargaşada .
"Kusura bakma uyandırdım"
Beyce ayaklanıp "aşağıdan sesler geliyordu neler oluyor "dedi .
Aldığım nefesi bıkkınlıkla dışarı salıp ağlamaklı konuştum .
"Evin sahibi çıkmamızı istiyor burdan "
"Ne ?gerçekten mi ?"
"Evet,doğru söylüyorum "
Beyce yanıma gelip beni sakinleştirmek için "tamam bizde kalırsınız "dese de gülümseyip "bir gün iki gün sonra ne olacak ?daha fazla kalamayız "dedim.
"Haklısın ama ..."
Amadan sonra cümlenin devamı gelmemişti .
"Şey peki ne zaman gidiyorsunuz ?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Aşka Tutuk
Random"Roda, bizim masalımız böyle bitemez"dedim."Masalların sonu kötü bitmez " "Masal mı ?Hayır ,masallarda aşk ,mutluluk var ve tüm bunlar masallarda kalacak "dedi ."Bizim bir masalımız yok kız çocuğu " sözlerine bana daha da yaklaşarak devam etti. "Eğ...
