When Summer Ends (Four Season Series #1)

WSE-Kabanata 5

Kabanata 5

Fall

I saw the alone Zachary patiently waiting in the waiting shed near the elementary school. My footfall slowed in pace as I quietly walking behind him to startle him.

"Oh my gosh! Ahas!" Kunwari gulat na gulat kong sigaw at mabilis tumayo sa sementong lamesa.

"Oh shit!" Gulantang si Zachary na binalingan ako at mabilis na tumalon din sa lamesa. Di ko napigilang mapahagalpak sa epic na ekspresyon niya.

"Izza prank!" I yelled and slapped his arm, still laughing my ass off.

"Dammit! Leighrah Dawn, your scared the hell out of me!" He roared angrily.

Bumaba na siya at umupo sa dating pwesto kaya bumaba na rin ako para umupo sa tabi niya.

"Gulat ka?" tanong ko kahit obvious naman.

"Not funny." He rolled his eyes grumpily. I pinched his cheek.

"Seryoso mo masyado, eh. Gutom ka na?" tanong ko ulit.

Tanga lang? Syempre gutom! Tanghali na diba?

"Yeah," he simply answered. He was wiping the sweats off on his body and face. Nilagay ko sa cemented table ang lunch box at nag-volunteer na punasan ang likod niya.

"Naghintay ka ba ng matagal? Sorry, ka-a-out lang kasi namin sa kitchen lab."

"Not that long. Ikaw? Kumain ka na?" 

Tumango ako nang sinulyapan niya ako.

Di na siya nagtanong pa at pinagpatuloy ang pagkain. Umupo ako sa tabi niya pagkatapos siyang punasan ngunit nakatalikod, nakaharap sa silangan.

The CBEA was peaceful at noon time here. Walang masyadong ingay sa ngayon hindi gaya ng nagdaang araw na maraming bata na naglalaro at nagtatakbuhan.

"Ayaw ko talaga maglaro pero mapilit si coach." Pagbasag niya sa mahabang katahimikan.

Hanggang ngayon ay nagrereklamo pa rin siya sa pagsali sa SCUAA. Isang linggo na siyang nagsasanay sa basketball pero hanggang ngayon ay nag-aalburoto pa rin siya.

"Ikaw talaga. You have to be glad that you got in. Yung iba na umaasang makapasok, di nakapasok. Samantalang ikaw, inaayawan pa. Sana binigay mo na lang sa iba ang chance mo kung ganun lang din naman pala." Pangangaral ko sa kanya.

Nginisian niya ako, "Wala talaga akong kawala sa pagsermon mo, madam."

"Arte mo kasi," saad ko.

"You never run out of words. You're always full of wisdom."

"Ako pa ba," pagyayabang ko. He grimaced.

"Last na talaga 'to. Ibubuhos ko na ang time ko sa acads next sem."

"Why? Are you aiming to be on the dean's list?"

Siniko niya ako, "Malay mo makapasok diba?" Tinaas taas niya ang kilay. "Bakit ikaw ayaw mo ba?"

It got me silence for a while.

"Gusto... pero bahala na. Ang hirap kaya! Basta makagraduate akong may natutunan, ayos na sa akin. Iyon ang pinakaimportante sa lahat." Tumingin ako sa langit at napangiti sa pumasok sa aking isipan. "Kung palarin man, eh di salamat sa malaking bonus."

Dahan-dahan kong binaba ang tingin na may ngisi at tiningnan siya. May malaking ngiti rin na nakaplaster sa kanyang labi.

"Right. Tama ka. Do not aim for high grades nor to be on the dean's list, aim high for the education. That alone can be your power to succeed in life, your weapon."