When Summer Ends (Four Season Series #1)

WSE-Kabanata 37

Kabanata 37

Truly

"How did you find this beautiful spot?"

Is it? I always get a full sight of the morning sun here, yet I didn't know this is a beautiful spot for sight-seeing.

Hindi ko iyon naisip, ha.

I turned my head on our east side to look at the morning sun coming to light again behind the green mountains.

"Just passing by here every morning for a morning walk." I answered. Nagpakawala ako ng malalim na hininga ng maramdaman ang pagod sa paglalakad.

I know it's weird to feel unwonted but it is really what I'm feeling right now.

Sa pagmulat ko ng mata pagkagising ko sa panibagong araw ay nakaramdam ako ng kakaiba ngunit nakakalugod na kasiyahan.

Ang pakiramdam na parang... nabinyagan muli ako at naging dalisay.

Therefore, I went out for a morning walk to feel refresh but I was startled when I saw Zachary doing intensive crunches on our patio. It was still dark when I went out of our house pero ngayon ay maliwanag na maliwanag na ang kapaligiran.

Pasado alas singko pa lang ngunit marami ng dumadaan na sasakyan, mga nakabisikleta para mag-tienda at mga nag-jojogging din tulad ko na papunta sa new market.

Tumigil siya sa gitna ng tulay at humarap sa silangan kaya tumigil din ako sa paglakad upang gayahin siya. Sumandal ako sa sementong harang at tumingin sa ilog, sa ibaba nitong tulay.

"Hmm. It's a tranquil scenery it reminds me of my penthouse's view," he muttered.

"Damn rich pilot man," I smirked and nudged his waist.

"And sooner it will be yours, too." Kinindatan niya ako. "Or... I can give it to you for free. Just tell me, love," mayabang niyang saad.

"I'll buy my own loft house."

"No need. You have mine."

"It's solely yours. I want to have my own house, too. Ano ba! Pera ko naman ang gagamitin ko!" Tinampal ko ang braso niya.

"That's too small! Hindi kasya ang buuuin nating pamilya doon! Nagsasayang ka lang ng pera!" bulalas niya. Natigilan ako sa sinabi niya at makahulugang tiningnan siya.

"Don't give me that look. I know what's gyrating in your pretty head, Mendez," sabi niya agad kahit wala pa akong sinasabi. Pinagtaasan ko siya ng kilay. Hindi na ako nagbigay komento pa.

Lumapit ako sa kanya at sumandal sa braso niya, tahimik na pinanood ang pagsikat ng dilaw na araw. Tinanggal niya ang brasong sinasandalan ko at nilipat para ipatong sa kabilang balikat ko.

Nanatili kami doon nakatayo, pinapanood ang araw hanggang sa tuluyan na itong magpakita. Umalis lamang kami ng marami ng sasakyan ang dumadaan at nang maramdaman ang mainit na sinag ng araw na tumatama sa'min.

"Let's visit your house today," suhestyon ko nang tumigil ako sa crosswalk upang harapin si Zach na nasa likod ko lang.

"Tsaka na. Nasa Baguio sina mama at papa, pati si lolo at lola kaya wala tayong madadatnan doon kundi ang tagapangalaga sa bahay lang," sabi niya.

He get my hand to hold and clasped it with his. He pulled me with him to walk across the highway when it's empty.

"Si Nanay Mely?" Tanong ko ng maalala ang mayordoma nila.

"Uh-no... new caretaker. Nanay Mely died in heart attack three years ago..."

Napasinghap ako sa gulat dahil sa sinabi niya. Natigilan ako saglit sa paglakad kaya natigilan din siya. We're still at the median strip of the highway and fast moving cars are approaching. Thus, Zachary dragged me and hurried away in the middle of the road.