When Summer Ends (Four Season Series #1)

WSE-Kabanata 32

Kabanata 32

Pakiusap

"You know nothing," he pronounced alarmingly.

Nanggagalaiti siyang nakatitig sa akin, nagbabaga ang mga mata sa galit. Pinawi ko ang mga luha ko at pinakalma ang sarili mula sa pag-iyak.

"I know, Zachary. I know what you really are doing and I want you to stop this because it isn't right!"

Umiling-iling siya para kontrahin ako.

"That's not what I meant."

"Then, tell me. Tell me what I should know, what I need to know rather than just give me hints, I couldn't fathom."

Tinitigan niya lang ako. Kung kanina hindi maipinta sa galit ang mukha niya, ngayon naman ay hindi na ito mabahiran ng kulay dahil sa sobrang seryoso niya. Sinamahan pa nito ang igting na igting na panga niya. Nilabanan ko ang sariling hwag manghina sa harapan niya at tumitig pabalik kahit ang lakas-lakas ng bundol ng puso ko sa takot na hatid niya. Hindi niya ako sinagot, bagkus ay tumalikod siya sa akin. Hawak ang batok at hinahagod iyon ay nagsimula siyang lumakad papalayo.

He's whispering words I couldn't understand so I stepped closer.

"I hate your family. For doing this to you." Tiim bagang niyang saad.

"Come again?"

He didn't speak. For a moment, he was silent. Nakatitig lang ako sa likod niya, naghihintay ng kasagutan. Humalukipkip ako nang biglang humangin at nakaramdam ng lamig. Even in meter distances I can feel his distress. His distress that blown by the wind to reach me that gives me shiver.

He mentioned my family, I'm not deaf. And when he mentioned our family... it is so sure they're connected to this situation. They are part of it. And I hate to admit to myself that they are. Really.

But I am confused and perplexed what's the biggest matter. Iyong post lang naman ang pinunta ko dito para pag-usapan. Bakit napunta ito sa ibang bagay?

"Ano iyon, Zach? Pakiulit nga." Pakiusap ko.

"After all this years, Leighrah, you unknowingly live in lies."

Napaangat ako ng tingin sa kanya, naguguluhan sa sinambit niya.

"What do you mean by that?"

He turned around and face me with his blistering and sweltering eyes. Napaatras ako, napapaso na ngayon sa biglang init na iginagawad ng mga mata niya kahit malayo pa naman ang distansya namin.

"Hindi ko maintindihan ang mga pinagsasabi mo. You hate my family for what, Zachary? You know something secrecy bakit hindi mo na lang sabihin sa akin para matapos na at makauwi na rin ako. Bakit napunta sa pamilya ko ang usaping ito kung gayong yung post mo lang naman ang pinoproblema ko?"

Bumuntong hininga siya at umiling-iling. "Forget it. It's nothing. I''m sorry you hear that."

Nanlilisik ang mata kong tiningnan siya. Umalis siya sa harapan ko at naglakad palapit sa sasakyan upang buksan ang pinto nito.

"Pumasok ka na. Ihahatid na kita," sabi niya nang hindi nakatingin sa akin. Nilapitan ko siya at tumigil sa harapan niya. Nasa paligid pa rin ang mga tingin niya.

"What do you know, Zachary, that I don't know? Bakit hindi mo na lang ako diretsahin at sabihin lahat ng nalalaman mo?"

"Hwag mo nang intindihin iyon. Wala lang yun."

"You're going to lie to me again? Magtatago ka na naman ng sikreto sa akin, Zach? Kung ganun wala ka ring pinagkaiba sa pamilya ko. Sinungaling ka rin."