When Summer Ends (Four Season Series #1)

WSE-Kabanata 33

Kabanata 33

Lie

Nanlalaki ang mata kong binalingan siya. And when I turned to see him, his pleading, hopeful brown eyes met my fractioned eyes.

Mahal!? Punyeta! Jusko! Anong mahal? Hibang na ba ang pinsan kong ito!?

"Pardon?"

"Ah- I mean... Leigh. Please, Leighrah. Can we talk? Kahit konting oras lang."

Pagak akong tumawa habang tinititigan siya. "I am inside my workplace and I don't mixed personal issues in my work, Sir." Diniinan ko na ang pagsasabi ng "sir" para matauhan siya at malaman niyang hinding-hindi ako makikipag-usap sa kanya.

Natigilan siya sa minutawi ko at natauhan nga sa kahibangan niya.

"I just want to talk to settle some things with you. This would take just a few minutes. We can talk when you're free. Can we... then?" Nag-iingat niyang tanong.

"We already settled things, aren't we? Ano pa ba ang dapat nating pag-usapan? Kung tungkol ito sa nililihim mo sa akin, forget it and let me be it unknown. Don't let this bother you anymore, Zachary. Just forget it."

"I'm sorry." malamyos ang boses niyang bulong at yumuko. "This bothers me for weeks now. My conscience punished me with sleepless nights and just couldn't let me have in peace kaya dumiretso na agad ako dito after my flight kasi gusto kitang makausap. But... if you really don't want to talk to me. Then, I'll respect it. I'm sorry again, Leighrah."

"It's fine." Wala akong masabi kaya iyon lang ang naging tugon ko. Tipid siyang ngumiti kaya tumango ako. "Aalis na po ako, sir. Ipapahatid ko na rin ang hapunan niyo. Good evening again and have a better stay. " I said lastly and fastly walked out of his room leaving his door wide open.

Pagkalayo sa room niya ay mabilis kong tinakbo ang distansya ng elevator kahit nanginginig ang tuhod ko. Mabilis ang tibok ng puso ko at nanginginig sa kaba.

You're unbelievable, Mr. Marco. Gumamit ka pa talaga ng ibang pangalan para di ko alam na ikaw ang VIP guest namin! Ngwaldas ka pa ng pera para lang personal akong makausap at sa hotel pa talaga! You really are an unbelievable man. Ang galing mo! Hanga ako.

Hawak ang puso ko, nakapikit at nakasandal sa elevator door, napaigtad ako nang magring ang teleponong nasa bulsa ko. Nanginginig ang kamay kong kinuha iyon at sinagot ang tawag na 'di tinitingnan ang caller.

"Hello."

"Anong hello!? Hoy, Ms. Mendez, boss mo ito!"

Natigilan ako at tiningnan ang caller. Napapikit ako sa kahihiyan ng makumpirmang si Mr. Lopez ang kausap ko.

"I'm sorry, sir." Paumanhin ko agad.

"Saan ka? Punta ka dito sa office ko. May ibibilin ako." May awtoridad nitong utos.

"On my way, sir." Pinindot ko ang 2-button. He ended the call.

Kumatok ako ng tatlong beses bago binuksan ang pinto ng opisina ni Raizen. Nabungaran ko siyang nakaupo sa swivel chair niya at may alak sa table niya. Mabilis akong naglakad patungo sa kanyang table at nilagok ang baso niyang hindi pa nangangalahati.

"Hoy, babae! Baso ko iyan!"

Inubos ko ang laman at nirefill ng alak ang baso niya at inilahad sa kanya. Aabutin na niya sana nang binawi ko iyon at nilagok ulit.

"Uy tang ina, Leighrah! Mahal iyan. Bakit mo inubos? Nagtitipid ako, eh! Naman!"

"Marami ka namang pera. Bili ka ulit ng bago. Yung bulk para siguradong di ubos."