A Gryffindor who's in love with a Slytherin [Dutch Harry Potter fanfiction]

Hoofdstuk 21 | Het plan

HARRY'S POV

Ik liep de trappen van de tribune af en achter Elisabeth aan, die het veld afrende. Ze liep richting het Verboden Bos. Ik wierp een blik op Cho, het meisje dat ik altijd leuk gevonden had, voordat Elisabeth hier kwam tenminste. Nadat ik de gedachte van de dode Cho van me af schudde, rende ik achter Elisabeth aan. Ik wurmde me tussen de mensen die naar het lichaam liepen door en voelde het gras veranderen in bosgrond. 

"Liz!" riep ik. Geen antwoord.

Ik rende verder, de takken ontwijkend. Mijn hand schoot naar mijn middel, om de steken in mijn milt te bedwingen, zonder succes.

Naarmate ik dieper in het bos kwam, begonnen de bomen het licht stilaan af te breken. De begroeiing werd dikker en ik kon de takken die mijn wangen raakten niet meer ontwijken. 

"Elisabeth!" riep ik opnieuw. Waar zou ze zijn? Moest ze nu echt dit verdomde bos in lopen?

Het voelde alsof ik al uren rende en ik begon stilaan buiten adem te geraken, maar ik ging door. Is dat niet wat de prinsen in sprookjes doen? Alles doen om hun prinses te redden?

"Harry?" hoorde ik naast me. "Harry!"

Ik kwam abrupt tot stilstand. "Liz?" Ik keek naast me en zag haar tegen een boom zitten. Ze stond meteen recht en sloeg haar armen rond mijn nek. 

Ze liet me na een minuut weer los. "Harry," fluisterde ze, "wat gebeurt er?" 

"Hoe bedoel je?" Ik nam haar handen vast.

"S-sinds die ene avond dat we die Dooddoeners gezien hebben, loopt alles zo slecht. Er zijn al twee mensen gestorven in mijn buurt. Ik dacht dat dit leuk ging zijn, Zweinstein, maar ik heb hier verdomme alleen nog maar problemen gehad!"

"Elisabeth, dat heeft helemaal niets met jou te maken. Dat Carlo en Cho overleden zijn was puur toeval, daar kan jij helemaal niets aan doen!"

"Ik wil dit niet meer. Heel dit uitverkorenen gedoe. Kunnen we die stomme kaalkop niet gewoon doden. Zelf een oorlog uitlokken? Dit gewoon afsluiten, terug een normaal leven leiden?" vroeg ze.

"Het is niet zo makkelijk, hij is te sterk voor ons. Je zit nog maar in je eerste jaar, pas binnen een paar jaar weet je genoeg. Dan pas heb je de kans om hem te verslaan."

"Oké, Harry, als jij dus vindt dat ik niet genoeg kennis heb, zoek het dan zelf uit. Dan daag ik hem wel uit en versla hem, desnoods alleen. Als jij hier niet aan mee wilt werken, dan doe ik het alleen. Ik zou het nu dus wel appreciëren als je me met rust laat, zodat ik mijn 'domme' plan kan uitwerken." sneerde ze, waarna ze voorbij me liep, terug op weg naar het kasteel.

"Elisabeth! Zo bedoelde ik het niet, ik wilde je alleen maar helpen! Je beschermen!"

"Laat het, Harry, het zal me wel lukken. Je zal nog verschieten van wat ik allemaal weet." riep ze, voordat ze terug rende naar het kasteel. Ik bleef staan, verbaasd.

ELISABETH'S POV

Ik liep het kasteel in, ik zou maar eens bewijzen wat ik kon. In plaats van de vertrouwde weg naar onze kamer te volgen, liep ik naar bibliotheek. Waar zouden de boeken staan die ik nodig heb? Ik liep een willekeurige rij in en bekeek de ruggen van de boeken. Na vijf minuten door dezelfde rij te lopen vond ik eindelijk een boek: De meest memorabele magiërs van de eeuw. 

Nadat ik een paar boeken verzameld had, nam ik ze mee naar mijn leerlingenkamer en legde ze allemaal open over de koffietafel. Eén voor één nam ik ze door en alle informatie die ik vond over Voldemort pende ik neer op een enorm stuk perkament. Ik ging de hele namiddag en avond door.

Net toen ik het laatste boek wilde openen, ging de deur open. Ik keek snel op en zag Harry naar binnen lopen. Ik gaf hem een neutrale blik en richtte me opnieuw op mijn onderzoek. Wanneer ik de deur van zijn kamer hoorde dicht gaan, stond ik op en ruimde mijn spullen op.

~

De volgende ochtend werd ik wakker en zag ik twee blauwe ogen boven me hangen. Ik schrok meteen recht en nam mijn toverstok van mijn nachtkastje.

"Hemel Loena, moest je me echt zo laten schrikken?" lachte ik. 

"Sorry," zei ze, "ik moest gewoon vragen van Ginny als je zin had om vandaag iets te doen."

Nu pas zag ik dat ze volledig zwart gekleed was, dit was geen gewoonte van Loena. "Ja, euh, graag. Maar waarom zo zwart?"

"Daarnet was de begrafenis van Cho, we dachten dat we je beter niet zouden lastig vallen, je hebt waarschijnlijk al genoeg aan je hoofd."

En dan, in één milliseconde, besliste ik dat ik hen zou betrekken in mijn plan, Harry had gelijk, ik kan dit niet alleen, ik heb hen nodig.

"Loena, kan je iets doen voor me?" Ze knikte. "Breng Ginny, Ron, Draco, Hermelien, Astoria, Marcel, Daan, Patty en Benno hierheen. Zo snel mogelijk. En zorg dat Harry er niet is."

Ze knikte en liep de kamer uit. Ik trok snel een bordeaux Dreuzelkleedje aan en kamde mijn haar. Na tien minuten kwamen tien mensen de kamer binnen. 

Draco stapte naar voren. "Waarom moesten we komen? Is er iets?"

"Ga zitten." zei ik. Iedereen zocht een plaatsje, sommigen gingen wat onwennig naast elkaar zitten, zoals Ginny en Daan, wat te begrijpen was, of Astoria en Ron, geen idee wat hen bezielde. "Eerst en vooral moet ik weten aan welke kant jullie staan, Voldemort of ik?" 

Iedereen zei snel 'jij' of 'Liz', behalve Patty, die leek te twijfelen. "Patty?" begon ik, "Alstublieft, we hebben alle hulp nodig. Ik weet dat je ouders aan zijn kant staan, maar dat betekent toch niet dat jij dat ook moet?" smeekte ik haar. Ze leek nog even te twijfelen, maar knikte dan overtuigd. "Ik sta aan de jouwe."

Ik glimlachte naar haar. Dan richtte ik mij weer tot iedereen. "We moeten actie ondernemen. Er zijn Dooddoeners gezien, hier op het terrein. Als wij deze oorlog niet starten, doet hij het, en dan moeten we klaar zijn. Daarom dat wij het dus gaan uitlokken, zodat we voorbereid zijn op de slag."

Iedereen knikte lichtjes. "En hoe gaan we dat doen dan?" vroeg Hermelien.

"We beginnen morgen. Morgen hebben de Dooddoeners een vergadering, niet waar, Astoria, Patty, Benno?" Ze knikten. "Zij gaan er morgen ook heen, en zij zullen zoveel mogelijk informatie verzamelen en ze doorgeven aan ons. Dan zullen we ons plan baseren op hun plannen. Vanaf dat we meer weten plannen we verder. Astoria, Patty, Benno, willen jullie vanaf jullie wat weten de informatie doorgeven?" 

"Wat als ze ons doorhebben, of als we verraden worden?" vroeg Marcel.

Ik schudde mijn hoofd. "Doe voorzichtig, en ik hoop dat er geen verrader in ons midden is."

"Wanneer komen we opnieuw samen?" vroeg Daan.

"Binnen twee dagen, woensdag. Jullie mogen gaan als jullie willen." Iedereen knikte en liep de kamer uit. 

Voordat Draco naar buiten liep, draaide hij zich tot mij. "Ik weet niet wat je precies allemaal van plan bent, maar doe voorzichtig."

Ik knikte. "Volgens mij wordt het nog niet zo moeilijk."

"Geloof me, dat wordt het wel." zei hij, licht bezorgd.

Ik fronsde mijn wenkbrauwen. "Hoezo?"

"Laat maar, je ziet wel eens het zo ver is." Dat was het laatste dat hij zei voordat ook hij de kamer uit liep.