Runaway "Bakugou"

Approach

Şu bir kaç haftadır kendime zar zor getirilmiştim, babamı göremiyordum bu iyiydi Bakugou ile yakınlaşmalarımız oluyor ve kalbim yerimden çıkacak gibi oluyordu. Yapamadığım herşeyi yapıyordum ve artık savaşmayı öğreniyordum hala özgünlüğüm yoktu orası başka muamma.

Hepimiz aklam yemeklerimizi yemiş ortak salonda kendi hallerimizde takılıyorduk. Tabi ben Mina, Denki, Kirishima, Bakugou ve Sero ile takııyordum. Onlar video oyunlar ilgili konuşuyorlardı tabi hayatımda hiç oynamadığım için bilmiyorum.

"Sakuro-chan en sevdiğin oyun hangisi?"

"E-e şey... Oyun oynamadım"

"Ha!? Hiç mi?"

"Kız senin gibi işsiz değil pikachu!"

"Oyunlar harika sana bir tane ödünç verebilirim"

Heyecanla gözlerimi daha çok açıldı ve Kirishimanım koluna yapıştım.

"Cidden mi!? Nasıl birşey eğlenceli mi?! Eijirou-kun bana ne olur öğret!"

"Dur sakin ol evet eğlenceli ve tabiki-"

"Katsuki daha iyi oynuyor Dünya"

Sero kolumu çekip Bakugounun yanına ittiğin de kafamı hafifçe yukarıya kaldırıp göz göze geldiğimizde utandığımı hissederek kafamı Seroya çevirdim.

"Lanetli bant ne siki-"

"Bakugou pek kendini övmeyi sevmez alın video oyunlarım sizin olsun. Patlamadan ama"

Onlar bizi yalnız bıraktığında Bakugouya baktığımda yanakları pembe olduğunu gördüğümde bana aniden kaşlarını çatarak baktığında gözlerimi kaçırarak konuşmaya başladım.

"E-e ş-şey ben o-odadayım B-Bakugou"

Cevap vermeden hızlı adımlar ile merdivene kızlar katına çıkıp kendi odama geldiğim zaman odamın içindd sesler vardı. İçeriye girdiğim zaman heryer dağılmıştı. Pencerem açıktı sonra yatağımın yanında ki çekmecem.

Hızla çekmecemin yanına gittiğimde kutum yoktu. Annem yoktu!

Odamım heryerine baktım yoktu. Yere oturup ağlamaya başladım. Kim almıştı, kim benim kutumu almıştı!?

"Sakuro pikachunun oyununu çaldım"

Ayakları kapımın orada durup etrafı süzdü sonra bakışlarını bedenimde hissetim. Yanıma geldiğinde yere oturup eli çeneme gidip kafamı kaldırdığında gözlerimden akan yaşlarımı baktı.

"Sana birşey oldu mu?"

"Bana birşey olsa bu kadar ağlamazdım... Annemi aldı!"

O an cesaretle sarıldım belki de sarılmaya ihtiyacım vardı hıçkırarak ağlamaya başladığımda eli sırtıma gidip destek verircesine ovmaya başladı. Kim olduğunu biliyorum ama o olmasından korkuyorum.

"Beni tekrar buldu mu sence?"

"Bu sefer yaşamak için sebebi olmayacak"

Ayrıldığımda eli yanağıma gidip baş parmaği ile göz yaşlarımı sildiğinde aniden yanağımı öptü. Kalbim gereğinden hızlı atmaya başladı.

"Çok romantik bir an ama bu anı bozmak istemezdim"

Duyduğum ses ile pencerenin oraya baktığımda babam ve bir saniye, kendini mutasyona mı uğrattı?

Arkasında büyük kollar ve kesici aletler çıkıyor.

İkimiz ayağa kalktığımızda beni arkasına almaya yeltendiği an o kolar benim bedenimi tutuğunda Bakugou beni tutamadan camdan çıkmıştık. Tabi Midoriya beni görene kadardı.

"SAKURO!"

"MİDO-AH!"

Canımı yakmıştı.. Midoriya babama saldırıyor, Bakugou babama saldırıyor, herkes babama saldırıyor fakat beni bırakmıyor. Canımı acıtıyordu ondan korkuyorum.

"ONU RAHAT BIRAK BABA OLDUĞUNU MU SANIYORSUN ŞEREFSİZ!"

Mina bağırarak babamın ayaklarına asiti ile saldırdığında Todoroki de alevini babamın yüzüne hedeflediği an bana sırıtarak baktığında ona birşey olmuyordu. Koluma kesici alet ile kestiğinde acıyla bağırdım.

Tabi bağırmam kısa sürdü beni binanın duvarına fırlattığında yere düşüp kendime gelmeye çalışmaya çalışmam bir oldu. Kafamdan kan geliyordu. Bilincim kapanmıştı ama patlamalar, adımın hakırışlarını duyuyordum.

Ne olur size birşey olmasın, babamı öldürün kurtulmak istiyorum!