Runaway "Bakugou"

Gone Now

"Ve öldü"

Dabi gülerek önümde ölü bedeni duran kardeşime baktım. Onu canice yakmıştı, onu gözümün önünde öldürmüştü. Ben gözlerim dolu ıslak yanaklarım ile Geceye bakıyordum Dabi de yanıma gelip saçımı okşayıp bir öpücük kondurmuştu.

Kendimden uzaklaştırdığımda sinirle soluyarak bakıyordum.

"Sen.. Sen benim kardeşimi öldürdün!"

"En azından doğru kişi öldü"

"Doğru mu? O benim kardeşim nasıl doğru kişi olabilir!?"

"Çünkü o senin yanında seninle vakit geçiriyor"

Kafayı yemiş gibiydi, sanki yanımda duran herkesi ama herkesi öldğrecek potansiyeldeydi, ki öyle. Kardeşimi öldüren biri bana platonik aşık biri!

Bana adım adım yaklaşırken ben uzaklaşmaya başladığımda elimle sanki onu durdurabilecekmişim gibi kendimi savunuyordu.

"Uzak dur! Sen piskopatsın uzak dur benden Dabi!"

"Benden uzaklaşmaya kalkışma bile"

"Dabi-kun bence fazla üsteleme Sakuro pek iyi gözü-"

"Kapa çeneni Toga! O şimdi benimle gelecek değil mi sevgilim?"

Kafamı hızlıca iki yana salladım. İyi değildi hemde hiç. İstemeden de olsa titriyordum ve bu beni iyiye işaret etmiyordu. Cebimde telefonum çaldığında Dabinin kaşları çatılmış bana adımlarken ben geriye adımlayarak arayana baktığımda Bakugou olduğunu gördüm.

Açamazdım şu an ölebilirdim ya da daha kötüsü!

Hayal ederek görülmez bir duvar yaratığımda gelemediğinde sinirlenmeye başladığı sesinden belliydi. Hızla koşarak ormana koltuğumda tekrar telefonum çaldığında direk açtığımda Bakugounun meraklı sesini duydum.

"Sevgilim-"

"Bakugou bana yardım et!"

"N-ne oluyor?"

"Dabi, Dabi G-Geceyi öldürdü!"

"BURAYA GEL SAKURO!"

"Bakugou ne olur yardım et gücümü ne kadar kullansam da o beni yeniyor!"

Hemen büyük ağacın arkasına geçip yere çömelip sesimi düzeltmeye çalışıyordum aynı zamanda Dabi ormanda bağırıyordu Bakugou ise beni sakinleştirmeye çabalıyordu.

"Tamam güzelim sakin ol şimdi tamam mı? Telefon açık olsun bana yolu tarif edebilir misin?"

"Ş-şey burası orman.. Büyük lunapark var ya sizin geleneksel şeylerin yapıldığı yer orada bir orman var anayola biraz yakını-"

"BULDUM SENİ!-Aa burada değilmiş"

Şu an sesi bana yakındı o kadar korkuyorum ki. Seaimi gereğinden fazla kısmış fısıldayarak konuşuyordum.

"O beni bulacak sevgilim. Lütfen yardım et"

"Neredeyse geldik ama şunu söyleyeyim Aizawa sanırım olayı anladı ve o da bizimle geliyor"

"S-sorun değil ama ne olur çabuk gelin Kat-"

Ensemde nefes sesi hissetiğimde konuşmamı durdurup korku ile nefes alış verişlerim sıklaştığında Bakugou adımı seslendiğinde arkama döndüğümde Dabi koca bir kahkaha attıp üzerime gelmeye başladığımda küçük bir bağırdığımda telefon yanlışlıkla yere düştüğünde koşmaya başladım.

"Oi oi oi kaçmaya başladın mı? Ama çok heveslenme kimse ssni kurtaramaz bebeğim!"

Daha hızlı koşmaya başladığımda yanımdan mavi alevler geldiğinde korkudan nefesim daha da sıklaştığında ayağımda hissettiğim sızı ile hafif topaladığımda Bakugouyu gördüğüm an o da bana koşmaya başladığında kolumdan tutunup kendine çektiğinde korku ile gözlerimi kocaman açtım.

"LAN OROSPU ÇOCUĞU BIRAK SEVGİLİMİ!"

"Hayır Bakugou o benim"

"Gece ışık- bir saniye gece nerede?" Momo

Göz yaşlarım tekrar akmaya başladığımda hıçkırıklarım ağzımdan yanlışlıkla çıktığında babam özgünlüğünü kullansa da boynuma bıçak dayadığında korkuyla gözlerimi sımsıkı kapattım.

Ölmek istemiyorum, ben ölmek istemiyorum!

"Dabi sevmek bu de-"

"Midoriya hayır bunu deme!"

Gözlerimi açıp Midoriyaya baktığımda şaşkınlıkla bakmaya başladı. Onu derse o da ölecek.

"Gece de onu dedi ve o-onu öldürdü"

Boğazımda sızı hissetiğimde acıyla inlediğimde kimsenin bana yardım edemeyişini izliyordum. Ölecek miydim? Ben ölecektim sanırım-

Aniden yerler buzla kaplandığında ve Tokoyaminin Dark Shadowu ile Dabiye saldırması diğerlerin hepisi Dabiye saldırması bir olmuştu. Tenya motorunu kullanarak beni kurtardığında boynumdan yavaş yavaş akan kan elime damlıyordu.

Bakugou bunu gördüğünde o korkunç sırıtış ve elinde büyük patlamalar yarattığında Dabiyr doğru koşarak ona saldırdığında Kirishima bana yardım ederken Denki gücünün tamamını kullandığında aptala bağlamıştı yine.

"Geçti Sakuro.. Güvendesin"

"A-ama Gece yok.. Söz vermiştim ama o öldü onu koruyamadım Eijirou"

"Bu senin suçun değil"

"Kirishima onu yurda götür Kaminari de yapacağı kadar yaptı onu da al"

Babam bana bakarak söylediğinde bu sefer herşey bitti. Sözlerimi tutamayan bir beceriksizin tekiydim. Kirishima Kaminariyi yanına aldı ardından beni de yanına alarak yurda doğru yürümeye başladık.

O an düşünceler içindeydim vr ne ara ortak salona geldiğimizi bile fark etmemiştim.

"Gel sana pansuman yapalım"

"Hayır Kirishima ben iyiyim, odama gidiyorum ben"

Kaminari kendine geldiğinde olayları yeni anlıyordu ve bende ayağımın sızısı ile topalayarak merdivenle kızlar katına gidip odama girdiğimde yatağımın üzerinde Gecenin kıyafetleri ile karşılaştım. Göz yaşlarım tekrar akarken duvardaki anneme baktım.

"Neden anne? Neden tüm değer verdiğim sevdiğim insanlar ölüyor? Sen gittin, Gece gitti bu sefer Bakugou gitmesin anne"