0.2

783 47 10
                                    

Öğleden sonrasını odamda yaşadıklarımı düşünerek geçirdim.
Neler yapmam gerektiğine karar verip duygularımı arka plana attım. Ailemin yasını tutmaya devam edecektim ama nerde oldugumu ve önümdeki hayatı da unutmamaliydim. Benliğini kaybetmeden yeni bir kimlik kazanmam gerekiyordu. Artık Lawson değildim (olma bi zahmet). Kendi iç sesimle yaptigim konuşma bana enerji verdi. Yataktan kalkıp odama kendi duzenimi getirmekle basayacaktim değişime. Eski odam kadar büyük değildi ama yine de geniş ve ferahtı. Yatağın kapının hemen karşısındaydı. Onun karşısında ise çift kapaklı geniş bir dolap ve yanında bi adet pencere vardi. Banyo kapısının yanından, odanın diğer köşesinde anlam veremediğim bi kapı vardı açtığımda duvarla karşılaştım kapiyi ikinci plana atip kiyafetlerimi yerleştirmek için dolabı açtım ama boş yer bulamadım. Içerisi tamamiyle kıyafet doluydu. Hemen birkaçını alıp inceledim. Bu birbirinden güzel kıyafetler benim bedenine göre ayaralanmıştı. Birisi buraya geleceğimi biliyordu sanki. Masanın üzerinde ise gireceğim derslerin listesi, saatleri ve kitapları dizilmisti. Herşey düzen icersindeydi. Ayakkabilarim, cantalarim,makyaj malzemeleri... (bide geldiği için ağlıyordu sanki daha ne istiyorsa)

Büyük siyah omuz çantanın içerisine bugünkü derslerin kitaplarını yerleştirip,dolabimdan güzel bi elbise seçmek için harekete geçtim. Öncelikle elbiseleri inceledim ama fikrimi pantolon buluzden yana degistirdim. Çünkü elbise,er ilk gün için uygun gorunmuyordu gözüme. İçimde bi ümit yeşerdi birden "Belki" dedim kendi kendime. Yeniden popüler olabilirim. Sonra durup düşündüm. Dişlaninca hiissetiklerimi ve populer oldugumda yaptiklarimi dusununce kendi kendime "ilk gün olay çıkarmak,popüler olmaya çalışmak veya ilgi çekmek yok. Kimsenin fark etmediği yeni kiz olarak başlayacağım güne."

Hizlica hazırlanıp çıktım ilk gunde gec kalıp dikkat çekmek istemiyordum. Koridorlarda ilerlerken gözüm sürekli değişen tabelalardaydi . Benim sınıfımı gosteren tabelayi takip ederken, kendimi bahçeye çıkan koridorda buldum. Sol tarafım duvar, sağ tarafım ise sıra sıra dizilmiş sutunlarla cevriliydi. Yolumu değiştirmeden ilerledim ama önümde büyük bir kalabalık vardı. Muhtemelen birileri kavga ediyordu. Onları umursamayip kalabalığın etrafında dolanirken, boşluktan neler olduğunu gördüm. Sabah karşılaştığım çocuğun kolları alev almıştı. Herkes ondan belli bir mesafe uzakta duruyordu ama çok yakınında olan bir kız vardı. Gözlüklü kız yerdeydi ve çagan'dan olabildigince uzaklasmaya calisiyordu. Gürültüden, söylenenleri net bir şekilde anlayamiyordum. Çağan'a durmasını gerektiren söyleyen sesler birbirine karışıyor ve anlamsız bir gürültü ortaya çıkıyordu.

Olayı daha net görebilmek için kalabalığın arasından geçip en önde durdum. Gözlüklü kız bütün gücüyle felsefe çağan'in alevlerini sondurmek yerine, daha da guclendiriyordu. Sonunda  net bir ses duyabildim. "Sana, bana karismamani söylemiştim. Benimle ugrasmamaliydin. Beni rezil etmeye çalışmanın sonucuna katlanicaksin."

O an neler olduğunu anladım. Bu kesinlikle popüler-ezik kavgasiydi, tıpkı lisede olduğu gibi. Gözümün önünde yaşadığım en acı verici olay belirdi Kızın yerinde ben vardım. Çağan'ın yerinde ise popülerliğimi kaybettigimde beni terk eden sevgilim vardi. O gun sadece onunla konusmak, derdimi paylaşmak istemiştim. O ise bunu yaptigim için bana vurmuştu ve yere itelemisti ve bana "Senin gibi alt sinif birisi benim yakin ima bile yaklasamazken, sen nasıl benimle konuşmaya çalışırsın? Amacın bin rezil edip kendi yanına çekmek mi ? Bunun bedelini ödeyeceksin!" demişti ve ödemişti beni herkesin önünde dört ve ya beş kez tekmelemisti ve şimdiki gibi hiç kimse yardım etmemişti. Çünkü o dokunulmazdi. Bu manzara ve gözümde canlanan ani içimde büyük bir öfke oluşturdu. O ani öfkeyle düşünmeden hareket edip Çağan' in kolunu tuttum ve onu kendime döndürdüm. Belki vuracaktim, bagiracaktim ama hiçbirini yapamadım. Çağan çok güçlü bir çığlık atınca elimi hemen ondan çektim. Etrafımda bütün gözler benim üzerindeydi. Çağan ise kolunu tutuyordu. Ne olduğunu anlamak için koluna baktim. Tam tuttuğum yer kızarmış hatta yara olmuştu. Nasıl olduğunu anlayamadım? Bilerek yapmamistim.

Özel güçler okulu Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin