0.4

713 37 1
                                    

"Asya, asya uyan"

Tenime degen eli hissetigimde ani bir hareketle gözlerimi açtım. Işığa alışana kadar birkaç saniye beklemem gerekti. Gorunusum netlestiginde, beni uyandiranim Carl olduğunu gördüm. Aklıma ilk gelen, Carl'ın neden odamda olduğuydu! "Ne oldu?"

"Küçük bir sarsıntı yaşandı ve kimin sebep olduğunu öğrenmek için butu ögrencileri uyandirildi."

"Ben mi yaptım?"

"Maalesef evet. Gücünü bir an önce kullanmayı ogrenmen gerekiyor, yoksa bu tür sarsıntılar bizi daha sık ziyaret edecek. Gücünü bilmeyenlerde cok sik yasanan bi durum. Sana özel olmadığını bilmelisin. Kendine olan güvenini sakin kaybetme çünkü ona ihtiyacımız olacak. Derslerin bittince yanıma uğra. Gücünü bulmana yardim edecegim." dedi ve benim konuşmama fırsat vermeden odadan çıktı. Kendimi yatağından yere fırlatmak zorunda kaldım kalabilmek için. Moralim çok bozuktu. Buradan atılmak istemiyordum

Banyoma geçip elimi yüzümü yikadım. Bir an önce uyanmam ve kendime gelmem gerekiyordu. Burda kalabilmek için kim oldugumu, gücümü ogrenmeliydim. Aynaya bakip saçımı toplarken, çok garip bir sey ilgimi cekti! Bir kismi alnımda olmasi gereken ameliyat izi yoktu. Nasıl olabilirdi? Bir haftada geçmesi mümkün değildi. Önemli bir konu olsada fazla ustelemedin, sonuçta benim için iyi bir şeydi. O güne dair kötü bi iz taşımak istemiyordum. Iz hakkında düşündükçe ailemi hatırladım. Mutlu günlerimizi, kazayı ve ardından olanları... Hayatım tam bir çıkmazın içerisindeydi. Hangi yöne gitsem bir ayniyla, bir duvarla karşılaşıyor ve her saniye daha çok kapana kısılmış hissediyordum. Göz yaşlarını daha fazla tutamayarak akmasına izin verdim. Banyoda duvarın dibine oturdum ve bütün gücüm tükenen kadar ağladım.

Kendime gelip sakinlesince tekrar aynaya baktım. Anilarimin beni getirdiği hale baktım. Gözlerim kızarmış. Saçık dağıtmıştı. Psikolojik sorunları olan insanlardan pek bi farkım yoktu. Ağlarken ilk dersi kacirmistim hemen ikinci ders için hazirlandim zaten gunluk 3-4 ders isleniyordu. Geriye kalan zaman aktivitelere, spor faaliyetlerine, uygulamalı çalışmalara ve bos gezmek isteyenlere ayrılmıştı. Son 2 derse girebilmek için yavaş adımlarla ilerledim. Dersin bi kısmını kaçırmayı umuyordum. Elimden ders programını incelerken yeniden Sarsildim. Başımı kağıttan kaldırıp bu kez kime carptigima baktim. Yeşil gözleri ürkütücü bir parlaklığı sahipti, siyah saclari ile bütünlüğü tamamlıyordu ve çok yakışıklıydı. Tıpkı benim onu inceledigim gibi o da beni inceliyordu derinlemesine.

"Özür dilerim"

"Önemli değil. Siz iyi misiniz?z" dedi. Bu tanismayi dersi kaçırmak için güzel bi fırsata donusturebilirdim. Zaten dersin bir,eşine az kalmıştı. Ve yeni arkadaşlar edinmek bana iyi gelirdi.

Uzattığı elimi karşılıksız bırakmadı. "Steven Lloyd. Tanıştığımda memnun oldum yeni kiz." Yeni kiz dediğinde yüzüm kızardı. Bu kadar çabuk yayılacağını düşünmemiştim. Sıradan birisi olmamak pek mumkun değil.

"Yaptığın çok cesurcaydi. Çağan sürekli böyle davranır. Özelliklede Defne'yi zor durumda bırakmayı sever. Bazen gücümü kullanıp ona sonsuz acı çektirmek istiyorum ama kurallar hep bana engel oluyor. Bilirsin, gücümle zarar vermenin sonu ağır ceza."

"Acı, düşmanına karşı kullanabileceği güzel bir silah. Maalesef ben gücümü bilmiyorum. Dersten sonra müdürün yardımıyla öğrenmeyi umuyorum." Bir gözüm sürekli saatteydi. Dersin bitmesine az kalmıştı ama maalesef daha fazla burda kalamazdı. Yeni tanıştığım birisiyle yarım sohbet etmek bana tuhaf geliyordu. Saate bakarken gitmek için bir bahane geldi aklıma. "Olamaz derse geç kaldım. Gitmem lazım. Sonra görüşürüz" dedim ve onun konuşmasına fırsat vermeden koşmaya başladım
Inandirici olmam gerekiyordu. Hem steven'a hem de sınıfa karşı. Kostugum için nefes nefese kalmıştım, zaten istediğimde buydu. Kapiyi açıp içeriye girdiğimde herkesin gözü bana döndü, hoca konuşmasını kesip bana doğru baktı. Utanarak içeriye adım atip kapiyi kapattım. Normalde hiç yapmadığım bir şeyi yapma düşüncesi bile beni tiksindiğim bir şeyi yapmaya hazırladım kendimi 0. Derin bi nefes alıp yorgunluğunu belli ederek " Özür dilerim, revire gitmem gerekti"dedim.

Özel güçler okulu Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin