Veronica (Montemayor Series #2)

XI

Revenge

"Ver, tama na!" awat nila sakin matapos kong pag gugupit-gupitin ang mga libro ni Hyacinth.

I stopped as I felt satisfied. It's lunch time, may mga libro siya dito sa room  niya na naiwan. My friends are with me.

"Let's go to the locker area, sa gym" sabi ko sabay ayos ng ginamit ko. I comb my hair with my fingers.

"A-anong gagawin mo don? Veronica! Stop na! Baka makahalata siya, may PE pa tayo mamaya" suway nila sakin. I smirk.

"Good for her" I scoff.

I didn't bother eating my lunch, dali dali akong nagpunta sa gym, tinignan ko muna kung may tao ba sa paligid, may daldala akong isang balde ng tubig na may food coloring. This is what you get, looser!

Iniangat ko iyon sa tapat ng locker niya at tinalian iyon at inayos yung tali na hinilain mamaya para matumba sakanya iyong balde.

My friends took their lunch, I smirk, I feel so alive doing this stunts. I crossed my arms. Aalis na dapat ako ng may narinig akong mga yapak pero bago pa ako maka alis ay may nakita na akong college students, mukang may PE din sila. Dumaan ako sa fire exit at agad na naglakad palabas, nasa pinaka dulo na ako ng hallway malapit sa custodian. Damn, di ko na alam dadaanan ko. Naglakad pa ako ng may nakita akong labasan pero bago pa ako makatakbo ay may humawak na sa pulsuan ko kaya naman napatili ako pero agad din niyang tinakpan ang bibig ko. Bago pa ako makapag react ay pumasok na kami sa isang bodega. Nilingon ko ang humila sakin at halos gusto ko ng manakal sa oras na ito.

"What the fuck are you doing?!" Pagalit kong tanong sakanya. I am wearing my full set uniform for pete's sake napaka init! Ang init pa dito sa bodega.

"Ikaw, anong ginagawa mo sa gym? Mamaya pa tayo mag p-PE a." Paratang niya sakin

This guy, this guy has the guts to look for me after what happened. Damn you , Phoenix Santiago!

"Ano bang pakealam mo ha? Hindi ka pa ba masaya? Ha? Nagcommunity cleaning ako for a week, I got suspended just because I was trying to have some fun!" I said at namewang.

"It's been weeks hindi mo na ako pinapansin" seryoso niyang sabi.

"Para saan pa? Wala naman tayong dapat pag usapan diba? Why do you keep on meddling with my life?"

"Veronica, ganiyan ka na ba talaga katigas?" Tanong niya sakin. Kumunot ang noo ko sakanya.

"You never gave me a chance to explain my side, lagi mo akong iniiwasan o ini-snob, pati sa chat or tawag--"

"Sandali ha! Ano ngayon sayo yon? Kapatid ka ng taong kagalit ko. So natural lang na hindi kita pansinin. Hindi ka ba nag iisip? " I cross my arms.

He smirk, nakabulsa ang pareho niyang kamay. He's not wearing glasses anymore. May piercing na din siya. What the hell? Did I just notice this now?

"Nung umuuwi si Hyacinth na umiiyak, I always knew na nasa dugo na ninyo ang magpaiyak ng kahit sino" aniya na puno ng galit sa boses "Kaya ng nalaman kong kapatid mo ang may pakana ng lahat ng iyon, alam ko na ang gagawin ko" sabi niya. He's like a murderer who's confessing his crime.

"You see, I have a name to sustain. But my plan will not gonna happen If I didn't become your classmate. So I transfer here in your school...became your classmate and tried to make you fall.." he said , smirk and bow a bit.

Sa gulat ko sa mga sinasabi ko ay hindi ako makapag salita. He did all that? Everything was according to his revenge? To a crime I didn't even commit!

I knew for a fact that I have a feeling for him. Sa lahat ng pag aalala niya, sa lahat ng mga salita niya, sa lahat ng concern niya, sa pag tulong niya. I may be a bitch but damn, I know how to love. My eyes started to water.

Galit ako sakanya pero hindi ibig sabihin noon ay wala na akong nararamdaman para sakanya. But all this time...

"Oo Veronica, lahat planado. But trust me, ako mismo nahulog sa sarili kong patibong" sa kaonting liwanag mula sa bintana ng bodega kita ko ang pamumula ng kanyang mata.

Why? Bakit? Tangina.

"You-....you planned all this?" Hindi ko alam kung paano ko nasabi iyon at iyon lamang ang natatanging salita na kaya kong bigkasin.

Unti-unti siyang humakbang papalapit sakin. Umatras ako. Afraid of what's gonna happen.

"Veronica--"

He tried to hold me but I put my hands up, trying to stop myself from crying and to get near to him.

"Parehas ka din pala nila" I said. "Pare-parehas kayo ng paniniwala sakin. A-akala ko....akala ko may kakampi na ako...I fucking trusted you...kahit mahirap...s-sumugal ako sayo....you fucking make me believe....I--"

Hindi ko na kinaya at bumuhos na lahat ng luha ko. Hirap akong huminga. But damn, kasalanan ko din to e. I fucking trusted him.

"Veronica, I love you" he finally said it.

Umiling ako. How can I be so blind. I build my walls up, I tried so hard not to fall but He .....

"I don't believe you!" I shouted at him "Stop saying lies! I'm so fed up! Masaya ka na? Huh?! Finally diba? Nakaganti ka na?!"

Huminga ako ng malalim. Pinunasan ko ang luha ko. Humakbang siya papalapit sakin. Umatras pa ako ng umatras hanggang sa wala na akong ma atrasan. This is the dead end.

"Veronica, believe me please, I regret what I did" he said as tears stream down his face.

"I will...I will never forget what you did. " humakbang pa siya lalo sakin , tatakbo na sana ako sa gilid niya ng naikulong na niya ako sa kanyang bisig at niyakap ng mahigpit.

Sinuntok ko siya ng sinuntok pero hindi siya nagpatinag sa suntok ko. I cried harder.

"Let me go!" I scream.

"No....No Vernica, we'll fix this" bulong niya sakin. "We'll start over again, give me my chance to prove you...hindi ako kagaya nila."

Umiling ako at patuloy na umiyak. How could this man, break my heart but still make me feel like I'm home. Fuck you Phoenix!

I am cursis him inside my head. Ayoko na ng ganito! Ayoko na.

"Love please, let me fix this" hinawakan niya ang pisngi ko at naglebel ang aming tingin. Pulang pula ang kanyang mata, pinunasan niya ang mga luhang lumandas sa mata ko.

Huminahon ako. His eyes...damn those eyes.. umiwas ako ng tingin.

"I will do---"

"No, there's no fixing us. There's no starting over again"

Hinawi ko ang kamay niya at pinatili ko ang galit sa aking loob para maging matibay ako sa bawat salitang bibitawan ko.

"I will never forgive you...you will surely regret this! I promise you, you'll never tame me ever again" I said and run away. Buti nalang hindi naka lock ang pintuan.

"Veronica!" rinig kong sigaw niya pero huli na ang lahat at lumiko ako sa labasan ng hallway.