SİYAH KAR

❄ 12. bölüm Part 1 "Çürümüş hayaller"❄

Uzun bir aradan sonra herkese merhaba ^.^ Sizce hikayenin kapağı güzel mi? Multide yeni bir kapak var. Fikilerinizi belirtirseniz sevinirim ^.^ Sondaki açıklamayı okumayı unutmayın. İyi okumalar :D

♚♚♚♚♚♚♚♚♚♚♚♚♚♚♚♚♚♚♚♚♚♚♚♚♚

Hayat aslında bir çeşit labirent oyunu gibi. Hangi yolu seçersen seç bambaşka seçenekler sunuyor sana. Belki iyi, belki kötü olaylarla karşına çıkıyor birden. Eğer iyi bir şey geliyorsa başına "İyi ki seçmişim bu yolu." diyorsun. Ama eğer kötü bir olayla pişmanlık içinde keşkeler de boğuluyorsun. Zaten her seçim bir vazgeçiş değil midir? İki şeye aynı anda sahip olamıyoruz işte. Hayatın adalet anlayışı bu. Seni bir kere mutlu edince "Bu çok mutlu oldu, hadi onu çokça mutsuz edeyim." diyor ve binlerce kez mutsuz ediyor. Belki de bize mutluluğun değerini anlatmak istiyor. Zaten anlasa herkes mutluluğun paha biçilemez bir hediye olduğunu, onu asla bırakmazdı. Fakat insan elindekinin değerini bilmiyor. Hep ulaşamadığı, imkansız ne varsa onu istiyor ve elindekini de kaybediyor. Ben öyle olmak istememiştim. Ben elimdekinin değerini biliyorum sanmıştım ama yanılmışım. En büyük nankörlüğü ben yapmışım aslında. Eğer onu yeterince korusaydım, sımsıkı sarsaydım, mutlu etseydim gitmezdi. Ama gitti işte. Ve beni bir başıma bıraktı bu labirentte. Yoruldum, tükendim artık çıkışı bulmaya çalışmaktan. Ama vazgeçmemeliydim. Belki de bu uçsuz bucaksız labirentimin sonunda beni bekliyordu. Bilemezdim. Vazgeçmek bana göre değildi. Sonunda her ne olursa olsun bu labirentin çıkışını bulacaktım.

♚♚♚♚♚♚♚♚♚♚♚♚♚♚♚♚♚♚♚♚♚♚♚♚♚

"Bazı adamlar incitmeden sevemezdi...

Kırardı, dökerdi, yangınlar bırakırdı arkalarında.

Bazı adamlarsa,

Tüm geçmişi unutturur, parmak uçlarından öperdi... "

-Cemal Süreya

17.12.2012

Hani birisi girer hayatınıza ve tüm geçmişinizi unutturur ya size. Sadece ona odaklanırsınız. Yaşadığınız acıların üstüne merhem sürer, kalbinizi onarır hayatınıza giren O kişi. Dününüz, bugününüz ve yarınınız o olmuştur artık. Hayatınız tek düzelikten çıkar kalbiniz bilmediği ritimleri öğrenir. Bay Gülüş'te benim hayatım olmuştu. Bağlanmamam gerekirken, gün geçtikçe aramızda bağlar sıkılaşıyor, bazı yerler açılmamak üzere kör düğüm oluyordu. Mantıklı yanım içimde panik alarmları çalarak beni uyarmaya çalışsa da ben yine duygularımın sesini dinliyordum. Üzüleceğimi, paramparça olacağımı biliyordum ama kendime engel olamıyordum. Eroin gibiydi Bay Gülüş. İnsan bir kere deneyince bırakamıyordu. Yokluğu çok çabuk hissediliyordu. Yokluğu acı veriyordu.

Bay Gülüş'e yazdığım o nottan sonra hiçbir şey olmamış gibi mektuplarını göndermeye devam etti. Her mektubunda yeni bir sürprizle karşıma çıkan gizemli adamla tanışmak için çıldırıyordum. Nasıl biriydi, nelerden hoşlanır nelerden hoşlanmazdı, gözlerinin rengini, saçlarının rengini, boyunu, huylarını yani Onun hakkında her şeyi merak ediyordum. O benim hakkımda çoğu şeyi biliyordu. Bazen bu beni korkutuyordu. Kimselere anlatmadığım sırlarımı da biliyorsa şayet gerçekten azılı bir iz sürücüydü. Tanıdığım tanımadığım herkese kuşkuyla yaklaşıyordum. Hep çok yakınımda olduğunu söylüyordu, bu yüzden artık daha dikkatli ve daha temkinliydim.