Asma Kilidin Anahtarı (Echotale) ||frans||

{45}

Hayır hayır hayır.

Böyle birşey olmuş olamaz . Değil mi ?
Kendimi sakinleştirmek için birkaç kere nefes alıp verdim.

Cidden mi ?
Anlamanın tek bir yolu var .
Hemen tuvalete girdim ve testi uyguladım.

İşim bitince dışarı çıktım ve testin olması için ona biraz zaman verdim.
Bir süre sonra ilk çizgi belirdi . Bir süre birşey olmadı testi biraz salladım .

Bir süre sonrada ikinci çizgi belirdi.

Elim istemsizce ağzıma gitti . Şu anda ne tepki vermem konusunda hiç bir fikrim yok.
O an belkide şaşkınlığım beni köşeye sıkıştırdı. Yada sadece inanmak istemedim . Bilmiyorum.

Ama birden birşeyler dank etti . Bu sabahımı bir gözden geçirdim.
Hafif bir sabah bulantısı , yoğun duygular . . . Nasıl anlayamadım ki ?

Bunu G nin görmemesi lazım. En azından şimdilik.
Çantama gittim ve güneş gözlüğümü dışarı çıkartıp testi içine koydum .

Herşeyi geri çantaya koyduktan sonra ellerimi makyaj masasına koyup biraz soluklandım.
Başım dönüyordu . Hemde biraz fazla . Gözlerimi birkaç kez kırpıştırdım . Ama pek işe yaramadı .

Dünyam bulanıklaşmaya ve zor bir şekilde nefes almaya başladım . Ama kendimi ayık tutmaya çalıştım.
Kıpırdarsam düşerdim . Bunu biliyorum .
Böyle bir süre kaldıktan sonra birden kapı açıldı .

"Frisk. İyi misin ? " dedi Chara ve benim yanıma geldi.
Ben zorlanarak konuştum.
"Chara .  .  . Beni oturt. " dedim ve kollarım beni taşımayı bıraktı.

Chara beni havada yakaladı . Beni hemen bir sandalyeye oturttu ve o da yanıma bir tane sandalye çekip bana baktı.
"Frisk bu halin ne böyle?" Dedi Chara endişeyle. Ben kendime biraz daha gelirken ona çantamı gösterdim.
"Şu çantamı versene . " dedim yavaşça.
Chara çantaya baktı ve gidip onu aldı.

Çantayı bana verince ben direk gözlük kutusunu aldım ve içinde duran testi avucumun içine aldım.
Charaya baktım.
Sonrada derin bir nefesle testi ona gösterdim.

Chara öyle bakakaldı .
Şaşkınlığını gizleyemiyordu .
"Frisk sen . . . Nasıl ?" Dedi .
Bende ona baktım.
"Bilmiyorum . Anlamıyorum da . Olsaydı birkaç hafta sonra göstermesi gerekirdi. İki ay sonra değil." Dedim hemen.

Chara bana baktı.
"Şimdi ne yapıcaksın?" Dedi merakla.
Ben gözlerimi ona diktim.
"G bunu bilmeyecek. En azından şimdilik. Ayrıca hamile olununca baş dönmesi hatırlamıyorum o yüzden benim elinden geldiğince yanımda olacaksın. " dedim hemen.

Chara başını salladı ve beni kolumdan tuttu.
"Pekala. O zaman gidelim. G ye de ayakkabılar acıttı falan deriz . " dedi ve beraber içeri doğru yürüdük.

Kalan zamanımız eğlenmek ve şu olayı biraz da olsa unutmaya çalışarak geçti .
En azından biraz da olsa işe yaradı .
Artık sonlara doğru fotoğraf çekimi için bahçeye çıktık.

Birkaç fotoğraftan sonra pasta kesiminin anonsuyla geri içeri girdik .
İçeri girdik ve gelen üç katlı pastayı kesmek için yerlerimize geçtik.
Pastayı kestikten sonra bir dilim çıkardık ve ondan ilk çatalı alıp yedik.

Alkışlar yine yükseldi.
Ama birden alkışlar azaldı ve geriye tek bir alkış duyuldu . Yavaş ve tehditkar .
Birden bakışlarım sesin geldiği yere döndü.

Görmek istediğim son yüzü gördüm.
"Vay be Frisk. Düğünün oluyor ve beni çağırmıyorsun öyle mi ?" Dedi John gülerek.
Ben ona baktım.
"Ne işin var burda ? " dedi G beni arkasına alırken . Sesi çok sinirliydi.
Gözleri de yine sarıydı.