Winners//Park Jimin

Bilinmeyen Numara

Zarfı çevirip açtım.İçindeki katlanmış kağıdı aldım.

Bu davayı son kazanışın Avukat Hanım.Şu an ki mutluluğunun keyfini çıkar.Yenilgiye hazırlık yap.Sonra tekrar görüşeceğiz.O zamana kadar kendine iyi bak Avukat Hanım:)

Sevgilerimle...

Kocaman bir kahkaha patlattım kendi kendime.Yenilmek ve ben. Yan yana bile duramıyoruz.Belki ego belki özgüvendi içimdeki.İkisi de olabilir ya da sadece gerçeklerdir.

Aklımda bir sürü soru vardı.Ama nasıl?Tedirgin olmaya başlamıştım.Çekmece ve dolaplarımızda otomatik kilit vardı.Evraklar ve özel dosyalar olduğu için böyle bir sistem kurmuşlardı.Dolaplar şifre ile açılıyordu.Kısa bir süre şoktan sonra dosyalarımı kontrol ettim eksik yoktu.İçimde bir tedirginlik vardı.Kendimi rahatlatmak için bahane arıyordum.Kafamda bir sürü soru vardı.

Kim bu ? Ya da bu açık uçlu bir tehdit mi?Anında düşüncelere yeniden boğuldum.Belki de şakadır.Belki de Kai bana şaka yapmak istemiştir.Şifresini bilen sayılı kişilerdendi.Ya onun yaptığı bir şaka değilse? Kaçınca yıldayız? Mektupla tehdit etmek için teknoloji fazlasıyla gelişmedi mi?Bunun bir şaka olduğunu düşündüm.Kendimi rahatlatmak için buna inanmaya çalışıyordum.Bir anda telefonumun çalmasıyla irkildim.Düşüncelerimden sıyrıldım.Kai arıyordu.Telefonda ismini görünce nedensizce rahatladım.Açtım.

+Efendim

-Aşağı in arabada seni bekliyorum.

+Geliyorum

Telefonu kapattım. Çantama bir kaç bir şey koydum.Ve mektubu da koydum.Ona soracaktım.Belki de onun yaptığı bir şakadır.Kendimi rahatlatmak için bunun bir şaka olduğuna inandırmaya çalışıyordum.Aşağıya indim.Kai'nin arabasına yaslanmış bir şekilde beni beklediğini gördüm. Kafasını hafifçe kaldırdığında beni gördüğünü fark ettim.Daha hızlı adımladım.Gülümsedim.

+Hadi gidelim.

-Atla

İkimizde arabayı binince beni restauranta götürdü.Fazla abartısı olmayan ama şık bir yerdi.Tam bizlik.Zevkimiz aynı olan bir arkadaşımın olması ben mutlu ediyordu.O beni mutlu ediyordu.Pek fazla arkadaşım yoktu.O sayılı olanlarındandı.En yakınımdı.Benim için değerliydi.Şu sıkıcı hayatı eğlenceli kılanlardandı.Bir tane masaya geçti. Bende ona eşlik ettim.Oturmam için sandalyemi çektiğinde ona dönüp "Kendim yapabilirim." dedim. Gülümsedi."Bir kere itiraz etmeyip teşekkürler deyip otursan olmaz mı?Kibar insanları severim dememiş miydin?" Evet öyle demiştim.Teşekkür edip sessizce oturdum.Yemeklerimizi sipariş etmiştik.Şu an tam zamanı diye düşündüm. Çantamdan mektubu çıkarıp yavaşça ona uzattım.Biraz şaşırmıştı.Onu tanıyordum.Şaşırmasından anladığım üzere bu onun yaptığı bir şaka değildi.Genede bunun bir şaka olduğunda inandırmakta ısrarcıydım.Eline aldı.Açtı ve göz gezdirmeye başladı.Söze girdim.

+Şakana cidden güldüm.

-Şaka anlayışım böyle değil.Nereden buldun bunu?

+Çekmecemdeydi.

Dediğim şeyle kafasını mektuptan kaldırıp bana baktı.Gözlerinde ki endişeyi fark ettim.Onun bu bakışları üzerine ben daha çok tedirgin olmaya başlamıştım.Yine de rahat davranmaya çalışıyordum.Ona sakin ol bakışları atmaya çalışıyordum ama nafile.

-Peşinde birileri var demek oluyor bu.Seni takip ediyor bile olabilirler.

+Her kimse demek ki karşıma çıkamayacak kadar korkak.Hayal güçlerine hayran kaldım.Böyle mektup falan yollamak.

-Dikkatli olmalısın artık.Hatta evin korumasını iki katına çıkar ya da benim evimde de kalabilirsin.Bir kaç gizli koruma tutabilirim senin için.Ya da seni işe ben bırakırım.

Fazlasıyla endişeliydi.Her halinden belliydi.

+Karşıma çıkamayacak kadar korkaklar bana bir şey yapamazlar.

-Fazla cesaret aptallıktır Chanyeon.

Rahat tavırlarıma sinirlenmeye başlamıştı.Yemeklerimiz çoktan gelmişti ama ikimizde düşüncelerimizden bir lokma bile almamıştık.

+Korkacak olsaydım baştan bu işlere hatta bu mesleğe başlamazdım.Sakin olur musun biraz ?

Yalan.İçten içe korkuyordum.Rahat tavırlarım onu daha da germişti galiba.Arkasına yaslanıp gözlerini kapattı.Derin bir nefes alıp tekrardan bana döndü.Konuşmasına izin vermeden lafa girdim.

+Hadi yemeklerimizi yiyelim.Bu konuyu en azından şimdilik kapatalım.Öğlen molasının bitmesine az kaldı.

-İştahım kaçtı.

Benim içinde durum aynıydı ama onu ikna edecektim.

+Biraz yesen buraya kazanmamı kutlamaya gelmedik mi?

Beni onayladı.Olabildiğince az ve yavaş yiyordu.Üstüne gitmedim.Molanın sonuna yaklaştığımızda büroya dönmek için arabaya bindik.Sessiz bir araba yolculuğu geçirdik.Sanırım bana sinirliydi. Büroya vardığımızda sessizce odalarımıza gideceğimizi düşünürken kısık bir sesle "Yinede dikkat et" dedi.Bende ona kısık bir sesle karşılık verdim."Dikkat edeceğim" dedim. Odalarımıza ayrıldık. Odama girer girmez ceketimi çıkardım. Sandalyeme oturdum.Çantamda ki bir kaç evrağı çıkardım yerleştirdim.Arkama yaslanıp derin bir nefes aldım.

Bir anda telefonuma bildirim geldi.Çantamdan çıkardım telefonumu.Bilinmeyen bir numaradandı.Hadi ama bu kadar olamazdı değil mi?Artık itiraf etmeliyim kendime cidden korkmaya başlamıştım.

Lütfen yorum yapıp vote verir misiniz?