Winners//Park Jimin

Sinirli Bakışları

Onun sinirli bakışları ortamı ve beni baya geriyordu.Yine ve yine ona yalan söylemek zorunda kalıyordum.Ama ne diyecektim?Basit bir yalan bu sorudan sıyrılmamı sağlar mıydı?Ne söylesem ikna olurdu ki?Ahh çabuk düşünmem lazım.Hadi ama.Kafasını kolumdan kaldırıp bakışlarını bana yöneltti.Oldukça kızgın bakıyordu.Ürkebileceğim kadar kızgın. Ona fark ettirmemeye çalışarak derin bir nefes aldım burnumdan.O böyle bakarken konuşmaya bile korkuyordum.Yalanıma inanmasını istiyorsam biraz rol yapmam lazımdı.Bana baktığından beri gözlerimi kaçırıyordum.Cesaretimi toplayıp gözlerimi onun bakışlarıyla buluşturdum.Yutkunup konuştum.

+Arabadan indikten sonra eve giderken kapkaççının saldırısına uğradım.Merak etme bir şey olmadı.Onun üstesinden gelebildim.

Lütfen yalanıma inansın.Lütfen inansın.Bakışlarında ki kızgınlık  sanki daha da büyüdü.İnanmadı mı acaba?Gözlerinde ki kızgınlıktan tepkisini bile ölçemiyordum.Gözlerini yumdu.Ağzından derin bir nefes aldı.Sanki kızgınlığını atmak istercesine hızlı bir şekilde ağzından geri verdi ve gözlerini açtı.Ona bakıyordum oda bana bakıp konuşmaya başladı.

-İşten geç saatte çıkıyorsun bu yüzden artık eve dönerken de alırken de ben götüreceğim seni.

Kendimi fazla akıllı sanıyordum.Kahretsin daha düzgün bir yalan atamaz mıydım?İtiraz etme hakkım var.Sonuçta benim hayatım değil mi?Onun bakışları hiçte ikna olmayacak gibiydi.Şansımı denemekten başka yapacak bir şeyim yoktu.

+Taehyung üstesinden geldiğimi söyledim.Ayrıca buna gerek yok kendimi kollayabiliyorum.

Hırkamı sıyırdığı kolumu işaret ederek hafifçe sarstı.Bana olanları hatırlatmak istercesine.

-Kollamış halin bu mu?

Bu konuşmanın sonunun kavga ile bitmemesini diliyordum.Atacağım yalanı s!k!yim ya.Kendi kendime söverken onunla konuşmaya devam ettim.

+Gördüğün gibi iyiyim.Bu yeterli değil mi?Taehyung fazla abartmıyor musun sence de? Bir kaç morluk bugün yarın geçer.Bu tepkinin sebebi ne? İstemiyorum beni kollamanı.

-Neyi anlamıyorsun?Seni korumak istiyorum.Şimdi küçük morluklarla atlatmış olabilirsin her seferinde bu kadar şanslı olamayabilirsin ve ben seni koruyamam.

Bu bakışların da ki ne olduğunu ölçemediğim duygu...

Bu bakışlarında ki şey ne? Ahh onu nasıl tersleyecektim ki.Sen Kim Taehyung beni fazlasıyla zorluyorsun.O bana böyle bakmaya devam ederken onun bakışlarını endişelenmesine yormaya karar verdim.Bana değer vermesi....Hoştu.Fazlasıyla...

Kolumu onun elinden kurtarıp kollarımı boynuna doladım.Çenem köprücük kemiğine değince boynuna doladığım kollarımı sıkılaştırdım.Bunu onu sakinleştirmek için yapmıştım.Ve minnettarlığımı göstermek için.Evet nedenim buydu.Onun tepkisiz kalmasıyla rahatsız olduğunu düşündüm.Geri çekilmeye kalkıştığımda belime dolanan kollarını hissetmemle durdum.Boyum ondan kısa olduğu için omzuma doğru eğilmişti.Kafasını omzuma yaslamış sarılmama karşılık veriyordu.Kulağına  kısık sesle bir kaç şey söyledim.

+Tamam.Benim için bu kadar endişelenme.İşe beraber gidip geliriz.

Yine derin bir nefes aldı ama bu sefer diğerinin aksine yavaşça huzurla veriyordu nefesini.Rahatladığını fark etmem beni mutlu etmişti.Bu sefer ben derin bir nefes aldım.Yüzüm onun boynuna yakın olduğu için onun kokusunu fazlasıyla alıyordum.Onun kokusu tarif edemeyeceğim kadar güzeldi.Bir o kadar tanıdık ama bir o kadar yabancı.Yakınmış gibi hissettiren uzaklık gibi.O benden ayrılıncaya kadar ona sarılmaya devam ettim.