𝓩𝓮𝓱𝓲𝓻.
"Uzun bir aradan sonra fotoğraf atmana ben bile şaşırdım, eminim Atakan belli etmese bile daha çok şaşırmıştır. Ayrıca fotoğrafını beğenmiş, değil mi? Yorumlar bile en son baktığımda dolmuştu. Herkes, Atakan beğenmiş diye çıldırıyordu. İnsanların ağzına laf lazımdı zaten, geçmiş olsun şimdiden."
Serenay, motorun üstünde yüzüme bile bakmadan onu tamir ederken, garajın duvarına yaslandım ve bir ayağımı duvara yaslayarak baygın bir bakış attım. "Yinede bana pek yakın olduğu söylenemez. Bugün beni rahatsız etme çünkü ilgilenmem gereken biri var, dedi. Kafamda kurmam gerek mi bilmiyorum ama niyeyse o birinin bir kız olduğunu düşünüyorum."
Sesli bir şekilde güldü ve omzunun üstünden bana bakarak elindeki tornavidayla beni göstererek, "Sen kafanda kurmuşsun," dedi. "Ayrıca kız olsa bile bu hiçbir şeyi değiştirmez. Dost acı söyler Ada, sen onun hiçbir şeyi değilsin; belki en azından şimdilik ama bu, onu kıskanma hakkını bile sana vermiyor. Mantıklı düşün, kim olsa bu durumdan rahatsız olurdu."
"Umrumda değil Serenay." Dişimi sıktım. "Atakan'dan nefret ediyorum ve bu nefret, bana karşılık vermediği her gün daha da katlanıyor. 20 yaşındayken, onun sayesinde 50 falan hissediyorum. Beni ciddiye bile almıyor. Bunu yaptıkça üstüne daha çok gidesim geliyor, burda da haksız mıyım?"
"Belki de değilsin ama ona gizliden daha ne kadar yazmayı düşünüyorsun? Kendimi ona Nil diye tanıttım diyorsun ama biri yanında olur ve o an Atakan da orda olup yanındaki kişi sana gerçek adınla seslenirse, o da bunu öğrenir. Sonrası?"
Dudağımı yaladım. "Senden başka bir tanıdığım yok zaten Serenay. Beni bir tek sen Ada olarak biliyorsun, Atakan da değil herkes Nil olarak bilecek. Ada, Atakan'ın anonimi ve Nil de gerçek hayattakilerin tanıdığı biri olacak o kadar."
"Anladım," deyip derin bir nefes alarak bana baktı. "Peki gerçek sen hangisi?"
Durdum. Derin bir şekilde yutkunarak gözlerimi başka yere sabitleyip cevap vermekten kaçındım. Ardından ağzımda bir şeyler geveleyerek, "Sadece Ada," dedim. "Ada Altemur."
Cevap vermedi. Motorun üstünden inip tornavidayı kot şortunun arasına sıkıştırdığında arkaya doğru ilerledi ve elindeki tozu bezle silip bana baktı uzaktan. "Aranızda daha önce ne geçti?" diye sordu ardından, meraklı ve itaatkar gözlerle.
Aramızda daha önce ne mi geçti?
Mavi gözlerimi aynı şekilde onun yeşillerine diktim. Bu soruyu aniden beklemiyordum ama cevap vermeye de hiç niyetim yoktu. Aramızda daha önce ne geçmiş olabilirdi ki? Ayrılık? İhanet? Belki de daha fazlası?
Derin bir nefes alarak, "Hiçbir şey," dedim. "Hiçbir şey."
"Öyle mi? Bana hiç öyle gelmiyor ama."
"Doğru olan bu."
Dik dik bakıp kafa salladı. "Doğruları siktir et. Anlatmak istemiyorsan da anlarım ama bir gün içinde birikip anlatmak istediğinde de yanından ben bile olmayabilirim." Motorun üstüne doğru yürüyüp çalışıyor mu diye kontrol ederek gaz verdi. Ardından motor çalıştığında bana vakfı. "Sonuçta doğru olan bu."
