𝓩𝓮𝓱𝓲𝓻.
Kirlenmiş geçmişin ellerinde; hatırlamadığın tek bir isim, şimdi kalbinde bir yara ve açılıyor. Sana senin olanı unutturan o bıçak; artık daha fazla kanatıyor.
LOVE ME LİKE YOU DO /
ELLİE GOULDİNG
YEAT / WANT U WANT
Hiçbir zaman bu kadar stresli ve korku dolu olduğum bir zamanı hatırlamıyordum, aslında korkudan da farklı bir şeydi bu; çabaydı. Kayra gittiğinden beri elimiz kolumuz bağlı oturuyorduk ve buna son veren kişi de ben olmuştum. Kayra Atakan'ı aramak için peşinden gittiğinde ne kadar ısrar etsem de beni yanına almamıştı ve ben de oturmayı red edip bir süre sonra onun peşine takılmıştım, Atakan'ın motoruyla. Aslında gideli kaç dakika ya da kaç saat oldu bilmiyordum ama en azından onun ulaştığı yere ulaşmama az bir zaman kaldığını biliyordum. Kayra'nın motoruna bir takip cihazı yerleştirmiştim çünkü o günden sonra ona hiçbir şekilde güvenmiyordum. Atakan'ın yarasını sardığı o günden beri onunla Atakan'ı asla yalnız bırakmayı düşünmüyordum ve şuan bunun için gittiği yere gidiyordum. Ne kadar kendi beni götürmese de bir şekilde geleceğimi bilmesi gerekirdi. İçimde buna dair kötü hisler olsa da odaklanmaya çalıştığım tek şey yol ve motordu. Bu zamana kadar hiç motor kullanmadım ama göründüğü kadar da zor bir şey değildi, sanırım sürekli Atakan'ın arkasında oturduğum için sürmek kolay geliyordu. Kalça dışarıda, eller önde, beden gerili; saçlar rüzgarda açık ve gözler yeterince ileride, tam da olması gerektiği gibi.
Hafif yağmur çiseliyordu bu yüzden görüş alanım biraz kısıtlıydı. Olabildiğince de hızlı sürmeye çalışıyordum çünkü Aras bir yana, Kayra'ya gerçekten güvenmiyordum; o çocukta beni rahatsız eden bir şey vardı ve ne olduğunu bilmesem de öğrenmek bile istemiyordum. Sanki bir şekilde, hiç dokunmasa bile bana zarar verecekmiş gibi hissediyordum, bana dokunmadan zarar vermenin en kolay yolu da sevdiğim birine verilen zarardan geçiyordu ve o da bunu eminim iyi biliyordu.
Yağmur hızlanmaya yakın nihayet varacağım yere ulaştığımda motorun hızını yavaşlattım ve olduğum yerdeki karanlıktan dolayı avantajla sürmeye devam ettim. Çevremde çok fazla adam vardı ve hepsi bulunduğum yerin solunda kalıyordu. Kayra'nın konumuna bakmıştım, binanın en altında görünüyordu, büyük ihtimalle otoparktaydı ama motorunu otoparka park edecek yeri ve zamanı nasıl bulmuştu? En son düşüneceğim şey sanırım buydu çünkü muhtemelen bende yaptığı şeyi yapıp otoparka gitmeliydim çünkü otopark binaya girmem için en iyi yoldu. Bunun için motoru binanın dışında duran arabaların arkasında giderek sürüyordum ve umarım yakalanmazdım. Yavaş yavaş rampaları geçtiğimde binanın olduğu tarafa daha da yaklaştım ve karanlık bir yere girerek büyük kapıyı buldum, sanırım burası otoparktı. Arka kapıda olduğum için burada öndekine nazaran çok adam yoktu bu yüzden yavaş bir şekilde aşağı doğru indim ve karanlık otoparkta park edecek bir yer bulmaya çalıştım ki bu sandığımdan daha kolay olmuştu, Kayra'nın nasıl park ettiğine şaşmamalıydı. Onun motorunu bulup yanına doğru sakin bir şekilde park ettiğimde motordan indim ve kocaman arabaların arasında küçücük kaldığımı fark ettim.
Bakışlarımı arabalardan çekip telefonu cebimden çıkardığımda motora yaslandım ve içeri girmenin bir yolunu düşündüm. Asabi bir insan olsam da böyle durumlarda oldukça soğukkanlı olmam gerekiyordu ve aniden içeriye dalmak ya da göz göze göre girmek biraz sakıncalıydı. Acaba Kayra nasıl girmişti diye düşünüyordum çünkü motoru otoparka park etse de üst katlara çıkmak oldukça tehlikliydi ve muhtemelen içeriye gizlice girmemişti ya da Aras'tan izin alıp Atakan'ı görmek istemişti. Bu konuda gerçekten çok fazla ihtimal vardı ama Kayra'nın iyi niyetli çıkabileceği ihtimalleri düşünmemeyi daha çok tercih ediyordum. Asıl önemli olan benim içeriye nasıl girebileceğimdi. Aras beni tanımıyordu ve muhtemelen bahsim hiç geçmemişti bu yüzden direkt gidip, Aras Karahan ile görüşmek istiyorum diyemezdim. Diğer bir ihtimal içeriye girsem de, içeride dışarıdan daha fazla adam olacağını düşünmemdi ve o kadar adam muhtemelen beni anında yakalardı. Hiçbir yol mantıklı değildi şuan ve eğer Kayra içeriye gizlice girmişse onu takdir etmem gerekti çünkü bu iş fazlasıyla zeka gerektiriyordu; ama dediğim gibi, Kayra'nın iyi niyetli çıkabileceği hiçbir ihtimali düşünmek istemiyordum. Kişisel.
