Doktor Bey Gay +18

38

Normalde bu bölümü yarın atacaktım ama bekletmek istemedim :))

Taksi sitenin önünde durduğunda ne kadar para verdiğime bile bakmadan arabadan çıktım.

Sanki gözüm dönmüştü. Bütün vücudum sinir ve öfkeyle dolmuştu.

Direkt numarasını bildiğim eve doğru yürürken burnumdan soluyordum. Bugün bu iş burada bitecekti !

Kapıya geldiğimde yerdeki kırmızı topuklu ayakkabılara gülerek baktım.

Aferin Eren cidden gidip en yanlış kişiye aşık oldun !

Ayakkabıları ayağımla bir kenara fırlatıp iki elimle kapıyı yumruklamaya başladım.

Bir süre sonra kapı aniden açılınca sırıtarak sinirle bana bakan adama baktım.

Sadece öfkeyi hissediyordum. İçimde ona karşı neredeyse hiçbirşey kalmamıştı.

" Neden geldin Eren ?"

Sanki bilmiyormuş gibi sorduğu soruyla bedenini bir kenara itip evin içine girdim.

" Konuşacağız !"

Salona girdiğimde gördüğüm kadınla kendi kendime güldüm.

" Aaa merhaba bacım, Eren ben memnun oldum !"

Kadın bana itici bir gülümsemeyle karşılık verdiğinde yanımdaki bedene dönüp konuşmaya başladım.

" Eveet, bence artık konuşmanın tam sırası Meriç Bey ?"

Sırıtarak yüzüne baktığım sırada derin bir nefes alıp bana döndü.

" Bak Eren, şu an cidden bunun sırası değ- "

Konuşmasını kahkahamla bölerken kafamı iki yana salladım. Ne bekliyordum ki zaten ?

" Bak Meriç, cidden yoruldum artık lafı dolandırmadan söyler misin. Bana karşı hiçbirşey hissediyor musun !?"

Garip bir ifadeyle yüzüme baktı. Sanki birşey söylemek istiyormuş ama söyleyemiyormuş gibi bir hali vardı.

Bu sırada koltukta oturan kadın ise daha garip bir ifadeyle ikimize bakıyordu.

" Sana en başında senin için doğru kişi olmadığımı söylemiştim. Artık benden vazgeçmen gerek "

Tekrardan daha büyük bir kahkaha atarken delirmiş gibi hissediyordum.

" Tamam o zaman kardeşim ! Madem beni daha fazla görmek istemiyorsun, merak etme sevilmediğim gönülde gölgemi bile bırakmam ben !"

Tam yanından geçecekken kolumu tutup gitmemi engelledi.

" Eren, yanlış anladın !"

Kolumu bir hışımla çekip kurtardım. Bana üzgün bir ifadeyle bakıyordu. Umurumda bile değildi..

" Ha bu arada seni de birkaç güne unuturum hiç şüphen olmasın. "

Bunları gülerek söyledikten sonra kapıya doğru gidip hızla dışarı çıktım.

Artık tamamen bitmiş hissediyordum. Ona karşı hissettiğim bütün şeyler, onun hakkında kurduğum hayaller hepsi birkaç dakikada yok olmuştu.

Geriye sadece kırgınlık ve öfke kalmıştı...

Sokağa çıktığımda Telefonu bile doğru düzgün göremezken aklıma ilk gelen kişiyi aradım.

Daha fazla burada kalmak istemiyordum..

" ...Efendim kardeşim ? "

Bir kere burnumu çektikten sonra boğuk bir sesle konuştum.

"... Alpay gelip beni alabilir misin ?"

Birkaç saniye hışırtılar duyuldu. Sanırım şimdiden hazırlanmaya başlamıştı.

"... Eren !? Bir sorun var değil mi ? yaralı mısın neredesin ?"

Endişeli çıkan sesine gülümsedim. En azından arkadaşlarım konusunda şanslıydım.

"... Hayır hiçbir sorun yok sadece.. söylediğim adrese hızlıca gel "

"... tamam, Adresi ver kardeşim hemen geliyorum !"

Adresi söyledikten sonra telefonu kapatıp kaldırıma oturdum. Ellerimi dizlerime sarıp kafamı ellerime yaslarken, arada yanıp sönen sokak lambasına baktım.

Gözyaşlarım benden habersiz yanaklarımdan akarken, hiçbirşey hissetmiyordum.

😿😿😿😿😿😿😿😿😿😿😿😿😿

Eveeett bu sadece başlangıçtı arkadaşlar Meriçin anasını ağlatacağız 😇

Bölüm hakkındaki düşünceler :3

Kendinize çok iyi bakın 😘

Görüşürüüzz hepinizi çok seviyorumm 💙