Carmen || Choi Soobin

•2•

                           Carmen

Bölüm: 2

Cidden önemli olan insanın içinin güzel olması mıydı? Dış görünüş önemsiz miydi yani?

Kendimizi kandırmayı bırakalım.

Bu dünyada dışı güzel olmayanın içini merak etmiyorlar. İstediğin kadar iyi biri olabilirsin fakat güzel değilsen kimse bunu umursamaz.

Fakat eğer güzel olsaydın 'içinin güzelliği yüzüne vurmuş, ne kadar da güzel' derlerdi. İşte bu yüzden dış görünüş önemliydi.

Fakat güzel ve ya çirkinsin, bu sadece seni ilgilendirir. Kimse dış görünüşüne göre birine bir şey söyleyemez. Eğer beğenmezseniz birini sadece susun ve o zaman o sevmediğiniz insanla iletişim kurmayın.

Ancak insanlar bunu yapmayı seçmezler. Birini sadece dış görünüşe göre küçük düşürebileceklerini düşünürler. Fakat bilmiyorlar ki bunu yapmakla asıl küçük düşen kendileridir.

                                 ~~~

Okula geldiğimde daha dersin başlamasına biraz vakit olduğu için kafeteryaya gelmiş ve sabah evden hiçbir şey yemeden çıktığım için biraz atıştırmam gerektiğini düşünmüştüm. Öylece oturup atıştırırken bir taraftan da son fotoğrafıma gelen yorumları okuyordum.

Çoğu insan yorumlara hiç bakmadığımı düşünürdü fakat ben neredeyse hepsini okuyordum. İnsanların canımı acıtmak için attığı yorumları okurken daha da hırslanıyordum fakat bu bazen bana fazla geliyordu.

Bazen eğer sıradan bir hayatım olsa nasıl olurdu diye düşünmeden edemiyordum fakat belki de öyle daha fazla mutsuz olacaktım, bunu bilemezdim.

Önümdeki sandalyenin çekilmesiyle başımı telefonumdan kaldırmış ve kimin geldiğine bakmıştım. Adını bilmediğim çocuk gülümseyerek bana bakmış ve konuşmaya başlamıştı.

"Beni hatırlamadın sanırım Suryeon. Ben Taehyun. Geçen hafta tanışmıştık."

"Çok fazla insanla tanıştığım için hatırlaması zor oluyor"

Taehyun hafif bir şekilde gülmüş ve anladığını belirten bir şekilde başını sallamıştı.

"Eğer vaktin varsa okuldan sonra bir şeyler yapmak ister misin?"

"Boş vaktim olmasını isterdim fakat benim kendime ayıracak vaktim bile yok"

Orada daha fazla oturmak istemediğime karar vererek ayağa kalkmış ve Taehyunun bir şeyler söylemesini umursamadan kafeteryadan çıkmıştım.

İnsanların bana bakmasını umursamadan sınıfa gitmiş ve sırama doğru yürümüştüm. Sıramın önüne geldiğimde tekrar hediylerle dolu olduğunu gördüğümde gözlerimi devirmiş ve hepsini sıramdan alarak kenara koymuştum. Sıramın ortasında pahalı bir hediye değil de sadece bir not olduğunu gördüğümde onu elime almış ve açıp okumaya başlamıştım.

'kendini bu kadar zorlamana gerek yok. Sen de sadece bir insansın, bunu unutma'

★yeni bölüm geldii. Umarım hoşunuza gitmiştir. Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın lütfen. Sizi seviyorum:3★
Esi