Carmen || Choi Soobin

•1•

                            Carmen

Bölüm: 1

Herkes tarafından sevilmek güzel bir şey olmalı.

Ya da sadece biz öyle olduğunu düşünüyoruz. Belki de o kadar da harika bir şey değildir. Belki de bu insanı gerçekten mutlu eden bir şey değildir.

Fakat bu kimin umrunda ki?

Mutlu ve ya mutsuz olmuşuz bunun bir önemi yok, sadece herkesin bizi sevmesini, bizi beyenmesini istiyoruz. Ne kadar da doyumsuz varlıklarız.

Bir şeyin acı vereceğini bilsek bile onu istemeye devam ediyoruz. Neden peki?

Biz ve bizim o aptal hırslarımız yüzünden.

Ancak bunların bir önemi yok. Sonuçta tek istediğimiz sevilmek, değil mi? Çünkü bu harika bir şey.

Sen öyle san, aptal.

                                  ~~~

"O cidden çok şanslı. Onun gibi olmayı çok isterdim"

"Nasıl yürüdüğünü görüyor musunuz? Cidden onu tanımasam bile manken olduğunu anlardım"

"Kim bilir bu hale gelebilmek için neler yaptı"

"Cidden bunu nasıl becerdi anlayamıyorum. Güzle olabilir fakat nasıl bu kadar çabuk tanınmaya başladı bilmiyorum"

Koridorda yürümeye devam ederken hakkımda söylenen her şeyi çok iyi bir şekilde duyuyordum. Fakat hiçbirini önemsemiyordum. Hakkımda istediklerini söyleyebilirlerdi. Sonuçta bunu yapmalarının tek bir sebebi vardı.

Beni kıskanıyorlardı.

Bu yüzden istediklerini söylemeye devam edebilirlerdi çünkü onlar hep benim arkamda kalacaklardı. Benim için söyledikleri sorun yaratmıyordu, kıskanmaya devam edebilirlerdi.

Sınıftan içeri girdiğimde her kes durmuş ve bana bakmaya başlamıştı. Her gün böyle yapmaları biraz kötüydü fakat bu aynı zamanda hoşuma da gidiyordu. Kim ilgi duyulmasını sevmezdi ki zaten?

Sırama doğru yürümüş ve önüne geldiğimde her zamanki gibi üzerinin hediyelerle dolu olduğunu görmüştüm. Bunu yapmaktan bıkmıyorlardı. Yüzümde alaycı bir gülümsemeyle hediyelere bakmış ve daha sonra sınıftaki birkaç kızın yanıma gelmesini izlemiştim.

"Cidden çok şanslısın Suryeon. Her gün sıranda hediyeler bulmak, her kes tarafından sevilmek, güzel iltifatlar duymak çok güzel bir şey olmalı. Senin yerinde olmayı cidden çok isterdim."

"Fakat değilsin ve olamazsında. Benim yerimde olmayı istemek için yeterince iyi değilsin"

Dediklerimle isimi bilmediğim sınıf arkadaşım bozulurken daha fazla yanımda durmamış ve sırasına gidip oturmuştu. Diğer kızlar hala yanımdalarken öğretmenin içeri girmesiyle hepsi yerine geçmişti. Sonunda gittikleri için rahatlarken bende sırama oturmuş ve olabildiği kadar dersi dinlemeye başlamıştım.

Bu okuldaki herkes aptaldı. Herkesten güzel iltifatlar duymanın yeterli olduğunu düşünecek kadar aptallardı.

★merhabaaa. Sonunda ilk bölüm geldi. Bölümler bu şekilde kısa olacaklar. Güzel bir kitap olacağını umut ediyorum. Umarım seversiniz:3★
Esi