Carmen || Choi Soobin

•11•

                             Carmen

Bölüm: 11

İnsanlar neden hiç susmuyorlardı?

Neden karşılarındakini umursamadan konuşmaya devam ediyorlardı?

Bazen bu öyle bir hal alıyordu ki, her şeyi bitirmek istiyordun. Tüm olanlara son vermek istiyor, onları bir daha görmek zorunda kalmak istemiyordun.

Fakat göreceğin diğer şeyler ne olacaktı? Ve ya hayallerin, senin için çarpan kalpler?

Bir daha sevdiğin kişileri görmemeyi göze alabilir miydin?

Ne zaman olursa olsun pes etmek için daha çok erken olacaktı.

             
                                   ~~~

Ertesi gün annemin okula haber vermesiyle oraya değil de çekime gitmiştim. Neredeyse akşama kadar sürmesiyle neredeyse yorgunluktan bayılacak gibi hissetmiştim. Fakat annem için bunun bir önemi yoktu. Biraz uyuyacaktım ve her şey geçecekti. Ertesi sabah tekrar uyanacak ve okula gidecektim.

Fakat bu hayatı yaşamaktan yorulduğumu hissediyordum. Belki de daha büyük olsaydım bu kadar zorlayıcı gelmezdi. Ancak tüm bu olanlar benim seçimim değildi. Belki biraz da bu yüzdendi bu kadar bıktığımı hissetmem.

Eğer sevdiğim bir şey olsaydı bu halde olmazdım.

Okula geldiğimde bahçede Soobini görmemle bana bir şey söylemek istediğini hatırlamıştım. Fakat ben bunu unutup gitmiş ve ertesi gün de okula gelmemiştim.

Soobine doğru yürümeye başlamış ve yanına geldiğimde durmuştum. Soobin beni karşısında görmesiyle hemen konuşmaya başlamıştı.

"Dün neden okula gelmedin?"

"Çekimlerim vardı, bu yüzden gelemedim. Sanırım beni özlemişsin"

Soobin bu dediğime gülmüş ve konuşmuştu.

"Seni neden özleyecekmişim? Sadece merak etdim, hepsi bu"

"Peki, öyle olsun. Bu arada bana önceki gün ne söyleyecekdin? Senin yanına gelmem gerektiğini unutmuşum. Şimdi söyle istersen"

Soobinin yüzündeki gülümseme yavaş yavaş solarken konuşmuştu.

"Önemli bir şey değildi, ne söyleyeceğimi unutdum bile"

Daha fazla ısrar etmemiş ve başımı sallamıştım fakat unutmadığını biliyordum. Ancak söylemek istemiyorsa onu zorlayamazdım.

Dersin başlamasına az kaldığı için ikimizde okula girmiştik. Koridorda yürürken başımın dönmesiyle durmuş ve geçmesini beklemeye başlamıştım. Son zamanlarda bu daha da fazla olmaya başlamıştı. Ve bu gittikçe daha da kötü bir hal alıyordu.

"İyi misin Suryeon? Neyin var?"

"Başım döndü sadece. Şimdi geçer"

Fakat başım da ağrımaya başlamıştı ve kendimi hiç iyi hissetmiyordum.

"Hadi gel, seni revire götüreceğim"

Daha ne olduğunu anlamadan Soobin bir anda beni kucağına almış ve revire doğru götürmeye başlamıştı. Buna gerek olmadığını hiç söyleyemeyecektim çünkü yürüyebileceğimi hiç sanmıyordum.

O beni taşımaya devam ederken bense ona bakıyordum. İlk defa yüzünü bu kadar yakından inceliyordum fakat baş ağrım buna daha fazla izin vermeyerek gözlerimi kapatmama sebep olmuştu.

★merhaba(: bölüm nasıldı? Beğenmenizi umuyorum. Görüşürüz:3★
Esi