Carmen || Choi Soobin

•15• [F]

                            Carmen

Bölüm: 15

Her şey bir gün bitecekti; Biz farkına bile varmadan, nasıl gelip geçtiğini anlamadan. Bu kaçınılmaz bir gerçekti.

Zaman her şey için çok fazla kısaydı. Bizi hep yarım bırakıyordu istemeden. Ve biz asla bitiremiyorduk tam bir şekilde hikayelerimizi. Ne olursa olsun hep bitmeyecek gibi geliyordu ve ya bitmemesi gerekiyormuş gibi.

Fakat sanırım sadece kendimizi kandırıyorduk ve bitmeyeceğini söylüyorduk. Ancak her hikayenin bir sonu vardı ve sanırım bir hikaye daha sona yaklaşıyordu.

                                  ~~~

Soobinin beni çağırmasıyla annemin gitmeme izin vermemesini umursamadan gelmiştim. Çünkü artık böyle yaşamak istemiyordum. İstediğim şeyleri yapmak, mutlu olmak istiyordum. Bunun içinde önce etrafımdaki duvarları yıkmam gerekiyordu.

Soobinle birlikte geldiğimiz parka geldiğimde Soobinin oturup beni beklediğini görmüştüm. Beni gördüğünde ayağa kalkmış ve hemen yanıma gelmişti.

"Seni bu saatte çağırdığım için üzgünüm, eminim annenle benim yüzünden sorun yaşamışsındır. Ancak bunu içimde daha fazla tutamazdım. Çünkü görüyorum ki artık bir şeyler değişmek zorunda"

"Sen neden bahsediyorsun?"

"Belki de daha önceden söylemeliydim fakat nasıl söylemem gerektiğini bilemedim. Ancak şimdi söylemem gerekiyormuş gibi hissediyorum"

Soobin birkaç saniyeliğine durmuş ve gözlerime bakarak tekrar konuşmaya devam etmişti.

"Sana o notları yazan bendim Suryeon"

Dediğiyle şaşırmış bir şekilde ona bakarken ne söylemem gerektiğini bilemiyordum.

"Sana o notları yazarak biraz da olsun seni anlayan birilerinin olduğunu göstermek istedim. Çünkü içinde yaşadığın şeyleri görebiliyordum. İlk önce sadece notları yazmayı düşünmüştüm fakat sonra gerçekten de yanında olmayı istediğimi gördüm"

Soobine birkaç adım yaklaşmış ve kollarımı ona sarmıştım. Soobin bu haraketimle ilk önce şaşırsa da o da kollarını bana dolamış ve sıkı bir şekilde sarılmıştı.

"Her şey için teşekkür ederim Soobin. Belki de o notları yazmasaydın şu an da kötü bir halde olurdum. İstemeden de olsa umutsuz birine dönüşmüştüm. Bundan nasıl kurtulmam gerektiğini bilemiyordum. Ancak sen benim yanımda olduğunu hissettirdin"

Daha sonra Soobinden ayrılmış ve gözlerine bakarak konuşmaya devam etmiştim.

"Ancak artık gerçekten yorulduğumu hissediyorum Soobin. Her şey üstüme geliyormuş gibi hissediyorum ve artık buna dayanamıyorum. Annem için bile bir değerim yok, bu ne kadar zorlayıcı bilemezsin. Her şey bitsin, geride kalsın istiyorum artık"

Soobin anlam verememiş bir şekilde kaşlarını çatmış ve bana bakarak konuşmuştu.

"Bu ne demek oluyor şimdi?"

Son kez Soobine gülümsemiş ve uzanarak yanağına bir öpücük kondurmuştum. Geri çekildiğimde gözlerine bakmış ve sorusuna cevap vermiştim.

"Üzgünüm Soobin. Her şey için üzgünüm"

Diyeceklerim bittikten sonra Soobine sıkıca sarılmış ve olacakları beklemeye başlamıştım. Soobinin ne buraya gelmeden önce içtiğim ilaçlardan, ne de artık her şeyin bitmesini istediğimden haberi yoktu.

Ancak belki de anlamış fakat yine de beni kurtarmaya çalışmamıştı. Çünkü eminim biliyordu ki yaşamak istemeyen birisini hayata döndürmek neredeyse imkansızdı. Eminim böyle daha çok mutlu olacağımı biliyordur.

Çünkü yaşamak istemeyen birisini yaşamaya zorlamak anlamsızdı.

★merhaba. Güzel bir final olmadığının farkındayım. Nedense bu kitabımın diğer kitaplarım kadar güzel olmadığını düşünüyorum. Ancak yine de beğenmenizi umuyorum. Okuduğunuz için teşekkür ederim. Başka bir kitapta görüşmek üzere★
Esi

Eğer okumadıysanız diğer kitaplarımı okuyabilirsiniz.

12:09/05.09.2021