Carmen || Choi Soobin

•10•

                             Carmen

Bölüm: 10

Bu dünyada hiçbir şeyin sonsuza kadar sürmeyeceğini, bu yüzden de acının da bir gün yok olacağını biliyordum.

Hepsi gelip geçecekti, sadece arkamda kalacaklardı. Ancak o güne kadar hala acı çekmeye devam edecektim.

Evet belki bitecekti her şey. Ancak o zamana kadar çekeceğim acılar ne olacaktı? Bende bıraktıkları izler öylece kolay bir şekilde silinebilecek miydiler?

Bunun olacağını hiç sanmıyordum.

                                  ~~~

"İyi misin Suryeon? Yorgun gözüküyorsun"

Sınıfıma girecekken yanıma gelip konuşan Soobinle durmuş ve ona doğru dönmüştüm.

"Evet, iyiyim"

Soobin hiçbir şey söylemeden birkaç saniye sadece gözlerime bakmış ve konuşmuştu.

" Ders bittikten sonra bahçeye gelebilir misin?"

"Neden?"

"Sadece konuşmamız gerektiğini düşünüyorum. Sana söyleyeceğim bir şeyler var"

Ne diyeceğini merak ettiğim için dediğini kabul ederek başımı sallamış ve daha sonra ise sınıfa girmiştim.

Her zamanki gibi sıramın üzerindeki notu görmemle ufak bir tebessüm etmiş ve notu elime almıştım. Pahalı hediyeler vermek yerine sadece not yazarak benim kendimi daha özel hissetmemi sağlıyordu. Kim olduğunu bilmesem de beni anladığını hissediyordum.

'sabaha kadar uyanık kalıyorsun, sadece 18 yaşında olduğunu unutuyorsun'

Bunları nereden bildiğini merak ediyordum. Beni nasıl böyle tanıya bilirdi bilmiyordum.

"Duyduğuma göre Park Sunghoonu aldatmış, bu yüzden ayrılmışlar. Onun gibi birine bunu nasıl yapabilmiş bilmiyorum"

"Sadece kendisinin özel olduğunu düşünüyor işte. Ne yaparsa yapsın sevileceğini düşünüyor"

Sınıfta hakkımda konuşulanları duyduğumda gözlerimi devirmiştim. Hakkımda böyle şeyler düşünüp dedikodu yaratmak yerine kafalarını derse yorsalardı keşke.

"Şimdi de Soobini ele geçirmeye çalışıyor. Görmüyor musunuz yakınında dolanıp duruyor"

Dedikleri şeyler artık sinirlerimi bozmaya başlarken yanlarına gitmiş ve konuşmaya başlamıştım.

"Neden ben gelince sustunuz? Hakkımda yalan şeyler söylemeye devam etsenize. Neler yapmışım öğrenmek istiyorum"

İçlerinden biri dediklerimle alaycı bir şekilde gülmüş ve konuşmuştu.

"Zaten kimse kabulleneceğini düşünmüyordu. Yapmış olsanda inkar edeceksin, yapmasanda"

"Kanıtın var mı? Kimse böyle şeyleri yapmış olduğumu göremez, çünkü bunların hepsi yalan. Kendinize gidip başka bir eğlence bulun. Benim hakkımda konuşmayı kesin, buna hakkınız yok. Eğer sinirlerimi bozmaya devam ederseniz bu sizin için hiç iyi olmaz. Umarım dediğimi anlamışsınızdır yoksa farklı bir şekilde anlatacağım artık"

Diyeceklerim bittikten sonra eşyalarımı toplamış ve sınıftan çıkmıştım. Soobinin beni bekleyeceğini unutmuş bir şekilde eve gitmiş ve onu öylece orada bırakmıştım.

★hellooo, bölüm nasıldı? Düşüncelerinizi belirtirseniz sevinirim. Görüşürüz:3★