Carmen || Choi Soobin

•9•

                             Carmen

Bölüm: 9

Neden hep başkalarını önemsiyoruz ki?

Ve ya neden hep başkalarının dedikleri yüzünden kendimize acı çektiriyoruz?

İnsanlar çok çabuk kırılabiliyorlar. Peki biz bunu bile bile neden hep sözlerimizle onları kırmaya devam ediyoruz? Bizim önemsemeden söylediğimiz tek bir şey bile bir başkasını derinden yaralayabilir. Hatta onu ölüme bile sürükleyebilir.

O zaman niye bunu yapmaya devam ediyoruz?

Tek bir şansımız var ve bunu iyi değerlendirmeliyiz. O zaman neden kendimizi mutlu edib güzelce yaşamaya çalışmak yerine başkalarının dediklerini kafamıza takarak hayatımızı zor bir hale getiriyoruz?

Hayat acı çekmek için çok kısa. Mutlu olmaya ihtiyacımız var. Eğer diğerleri bizi üzüyorlarsa kendi mutluluğumuzu kendimiz yaratmaya çalışmalıyız.

                                   ~~~

Şok olmuş bir şekilde Soobine ve yere düşen Sunghoona bakarken Sunghoon kendine gelerek ayağa kalkmış ve o da Soobinin yüzüne yumruk atmıştı. Soobin bunu beklemediği için birkaç adım geriye doğru sendelemişti.

Daha fazla bir birlerine vurmalarına izin vermeden restorandaki insanlar gelip onları durdurmuşlardı. Sunghoon sinirli bir şekilde bana bakmış ve konuşmaya başlamıştı.

"Oyuncak bebekten bir farkın yok cidden Suryeon. Hep insanları güzelliğinle yanında tutacaksın ve bir gün o da gittiğinde yalnız kalacaksın"

Daha sonra onu tutan insanların elinden kurtulmuş ve son kez Soobinle bana bakarak çıkıp gitmişti.

Dedikleri beynimin içinde yankılanırken Soobin yanıma gelmiş ve eliyle omzuma dokunarak konuşmuştu.

"İyi misin? Söylediklerini düşünme, sadece senin canını sıkmak için böyle söylüyor"

"Aslında haklı. Eğer güzel ve ya popüler olmasaydım kimse beni umursamazdı. Bende onların yerinde olsaydım öyle yapardım"

Soobin dediklerimle kaşlarını çatmış ve konuşmuştu.

"Yanılıyorsun, seni gerçekten sadece sen olduğun için seven insanlar var. Böyle düşünmeyi bırakmalısın"

"Neyse boş ver bunu. Dudağın kanıyor ona bakmamız lazım"

Soobin eliyke dudağını yoklamış ve kanadığını görünce başıyla beni onaylamıştı. Restorandaki ilk yardım çantasını getirmelerini rica etmemle çalışanlardan biri getirmişti. Teşekkür ettikten sonra çantayı açmış ve gerekli şeyleri çıkarmıştım.

İlk önce kanı silmiş ve daha sonra ise dudağına merhemi sürmeye başlamıştım. Bu süre zarfında Soobin gözlerini asla benden ayırmayarak bana bakmaya devam etmişti. Yakın olduğumuz için istemsiz bir şekilde gerilsem de bunu belli etmemeye çalışmıştım.

Mümkün olduğunca en kısa sürede yapmam gerekleri yapmış ve tekrar malzemeleri yerine koymuştum.

"Teşekkür ederim"

"Asıl ben teşekkür ederim. Sen olmasaydın susmaya niyeti yoktu"

Soobin dediğime gülümsemiş ve konuşmuştu.

"Böyle şeyler duymayı hiç haketmiyorsun Suryeon. Sen onların gördüklerinden daha fazlasısın"

★merhaba(: umarım bölüm hoşunuza gider. Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın lütfen. Görüşürüz:3★
Esi