Carmen || Choi Soobin

•8•

                            Carmen

Bölüm: 8

Hayat bazen size çok acımasız davranabilirdi. Sizi kırar, en derinden yaralardı. Öyle bir hale getirirdi ki bir daha asla iyi olamayacağınızı düşünürdünüz.

Her şey üst üste gelirdi, sorunların peşini bırakmayacağını düşünürdün. Ancak bu dünyada ne sonsuza kadar sürerdi ki?

Mutluluğumuzun son bulduğu gibi aynı şekilde acılar da bir gün son bulacaktı. Belki bu zaman içinde yorulacaktın, acı çekecektin ancak yine de vazgeçmemeliydin.

Çünkü her şey düzeldiğinde bunların bir öneminin olmadığını anlayacaktın.

                                   ~~~

Duyduğum sesle şaşkın bir şekilde Soobine bakarken o da arkamdaki konuşan kişiye bakıyordu. Ben arkamı dönmeyince o gelmiş ve yanımdaki sandalyeyi çekerek oturmuştu.

Bu yaptığıyla istemeyerek de olsa ona doğru dönmüştüm. Karşımdaki kişi yüzsüzce gülüyor ve bana bakıyordu.

Park Sunghoon.

"Burada ne işin var?"

Sorduğum şeyle gülümsemesini daha da büyütmüş ve konuşmuştu.

"Yemek yemeye geldim ve senin de burada olduğunu gördüm. Yoksa beni gördüğüne sevinmedin mi? Oysaki ben mutlu olacağını düşünmüştüm"

"Hemen git buradan. Seni bir saniye bile olsun görmek istemiyorum Sunghoon"

Sunghoon bana doğru eğilmiş ve konuşmaya başlamıştı.

"Neden? Yoksa tekrar bana karşı bir şeyler hissedeceğinden mi korkuyorsun Suryeon?"

"Saçmalamayi kes ve beni rahat bırak"

Sunghoon tekrar konuşacakken Soobin buna izin vermemiş ve Sunghoona bakarak konuşmuştu.

"Senden gitmeni istedi. Onu rahatsız etmeyi bırak, seninle konuşmak istemiyor, görmüyor musun?"

"Sen buna karışma"

Soobin sinirli bir şekilde bana bakmış ve tekrar Sunghoona bakarak konuşmaya başlamıştı.

"Ne yani onu rahatsız etmene izin mi vereyim? Hemen masamızdan kalk, senin iyiliğin için söylüyorum"

Sunghoon Soobinin söylediklerine alaycı bir şekilde gülmüş ve kolunu rahatca sandalyemin arkasına atarak konuşmuştu.

"Sanırım seni de güzelliğiyle ele geçirmiş. Fakat buna kanma o sadece bundan ibaret"

Kolunu sinirli bir şekilde sandalyemden itmiş ve sesimin yükselmesine engek olamadan konuşm
maya başlamıştım.

"Bu kadarı yeter. Hemen git buradan yoksa ben seni attıracağım"

"Bakıyorum da çabuk unutmuşsun beni Suryeon. Üzüldüm buna, oysaki benim gibi birini unutmak kolay değildir"

Dedikleriyle daha da fazla sinirlenmeye başlarken dediklerine cevap vermiştim.

"Saçmalamayı kes artık. Bir ilişkimiz oldu evet ama bu ilişkide gerçekten seven tek kişi bendim. Sen beni güzel olduğum ve tanındığım için yanında tuttun sadece. Popüler olmak için beni kullandın. Şimdi ise gelmiş burada yüzsüz bir şekilde konuşuyorsun"

Sunghoon dediklerime gözlerini devirmiş ve konuşmuştu.

"Zaten etrafında olan her kes sadece bunun için yanında, bunu hala anlayamadın mı? Güzel olmasan sen bir hiçsin Suryeon"

Daha sonra ne olduğunu anlayamadan Soobin sandalyeden kalkmış ve yanımda oturan Sunghoona yumruğunu geçirmişti.

★o surata vurulmaz ama neyse ajbahsbsj umarım okurken keyif alıyorsunuzdur, beğenmenizi umuyorum. Hoşçakalınnn★
Esi