A Home With You[Ken Suson FANFIC- COMPLETED]

Chapter 4

"What happened?"

Ken asked. It was raining kaya nandito ako sa kotse ni Ken. Wala akong choice no. Kanina din ay akala ko ay tumila na yung ulan pero may dala palasiyang payong at pinapasok ako sa kotse niya. Ayaw ko nga sana ngunit wala akong choice. Malayo na pala ang nalakad ko mula doon sa waiting shed na kinatatayuan ko kanina. Kung minamalas nga naman

"Anon'g pake mo!?", sagot ko sa tanong niya. Nakahawak siya sa manibela at ako naman ang nasa tabi niya. Hindi niya pinapaandar ang kotse dahil traffic pa. May oras talaga siya para tanungin ako. At ano naman sakanya?

We're not even friends!

"Syempre wala akong pake sa'yo. Tinatanong ko lang", he said it sarcastic. Naiinis na naman ako sakanya. Pero alangan namang sabihin niya na may pake siya sa'kin?mas weird naman yon

"We're not even friends so bakit ko sasabihin sa'yo?", I said. Napansin ko ang paglingon niya ngunit nanatili akong nakatingin sa harapan. Mula ng mapansin kong napaka attractive ng kabuuan niya ay iniiwasan ko nang tumingin ng direkta sakanya. At yon ang hindi ko maintindihan.

"Kung may basehan ang pagsasabi ng problema. Habang buhay mong kikimkimin yang galit", he said.

"So sinasabi mo ba na wala akong kaibigan?", pagtataray ko sakanya.

"Bakit meron ba? Hindi halata", mas nag init ang pisngi ko sa sinabi niya. Para akong bomba rito na konting inis at oras pa ay puputok na dahil sa galit sakanya. Ewan I don't like his vibes. Sobrang yabang.

"Hindi ko naman kailangan ng kaibigan, kaya kong mag isa", sagot ko. I heard him chuckled. Anong nakakatawa? Totoo naman diba?

"Marami kang kaibigan pero hindi 'yon ang turing mo sa kanila. Sobrang independent mo to the point na hindi mo kailangan ng tulong galing sa iba", he looks like reading my personality. May sa maligno ata tong lalaking 'to.

"Hindi mo alam kung kailan sila mag sstay sa'yo. So why did you have to risk yourself for those people who will leave you?", just like sa pinagtatalunan naming proposal. I want to be sure sa lahat. Ayokong mag risk ayokong sumugal subalit siya. Ganon ang perspective niya. Hindi talaga kami magkaasundo nito.

"Atleast minsan mong naramdaman yung maging masaya at magkaroon ng kaibigan", may naalala ako sa huling sinabi niya. It was him . The only person I can trust on pero wala na siya sa tabi ko ngayon. At sa 'twing naiisip ko siya. It feels like my heart broke into pieces. It was 5 years ago,but the pain feels like it was just yesterday.

Natahimik ako sa huli niyang sinabi. Bumibigat ulit yung pakiramdam ko. The fact na nagtiwala ka pero mawawala din pala siya. That's why takot na kong tumaya. Ayokong mag desisyon nang walang kasiguraduhan.

I looked at my right side. I rascally wiped my forming tears through the corners of my eyes. Sinisikap na hind niya mapansin na umiiyak ako.

"Bababa na ko", I said not looking at him. Traffic pa din kaya na naka stop yung kotse sa isang tabi. Bumaba ako sa kotse niya. I'm crying again which made me feel annoyed. Sobrang sama ng araw na 'to. Sobrang sama ng araw ko simula ng makilala siya

I cried again because of him. 

Pinara ko ang taxing paparating at sumakay ako. I told him to drive me home.

"Are you okay? Bakit basa ka?", Mom asked. 

"Where's D-Dad?", I asked and she caressed my hair. 

"Nasa Canada siya for seminar. He told me what happened", malungkot na saad ni Mommy. 

"It's my fault Mom, i-i'm sorry", I replied. 

"Your Dad just wants the best for you. I hope you understand", saad ni Mommy. I felt sad after hearing what she've said. I also expect this. Kakampihan niya si Dad. Dahil in the first place kasalanan ko.

"I'll go to my room. I'm tired", pagpapaalam ko at tinalikuran si Mommy. 

"It's so tiring day for me", ani ko at dumapa sa malambot na kama

Bakit ang daming nangyayari simula ng makilala ko si Ken? Sanay na ko kay Daddy sa mga panenermon niya ngunit mas lumala ata iyon dahil ka kompitensya ko siya. Siguro ay dapat ko nang tapusin ang laban. Ayoko na siyang makita ulit. I will make a way not to cross our world again.

And also kailangan ko na rin palang mag move out sa bahay na 'to. Hanggat wala pa si Daddy. I need to leave this hell house.  I took out my phone and dial Kaye's number.

"Hello Maam, Bakit? Nakauwi na kayo?", she asked. 

"Help me. I need to move out", saad ko, mukhang nagulat pa siya sa narinig niya. 

"Pero maam, hindi pa ganon kalaki ang savings niyo", she replied. 

"I'll find a way. Basta I'll call you na lang ulit", saad ko at binaba ang telepono

I went to my Mom's room. I need to talk to her again "Mom? Are you still awake?", before I enter her room I knocked 3 times. Nakita ko siya na nagbabasa ng favorite novel niya. She's awake pa naman kaya lumapit ako. Liningon niya rin ako. Umupo ako sa kaharap niya. 

"What is it?", she asked. 

"M-Mom, I-I think I need to moveout na, ayokong bigyan pa si Daddy ng disappointment. I need to prove to him na kaya ko nang mag isa", I said.

"So what's your plan?", aniya.

"Kulang pa yung savings ko, so?", hindi ko maituloy ang sasabihin ko. Ang bigat para sa'kin yung ganito. Kailangan kong kapalan yung mukha ko at kainin ang pride ko. 

"Sure ali. I'll buy you a house", lumiwanag ang mukha ko nang makuha niya ang gusto kong sabihin.

"I'll pay you Mom, promise. Wag nalang po sana nating ipaalam kay Dad?", I said then she nodded. I gave her a sweet smile. Masakit man para sakanya na humiwalay ako sa kanila, but It's all the best for me.

Bago pa man ako maglakad palabas ng kwarto niya ay hinawakan ni Mommy ang pulsuhan ko which made me shocked.

 "Why M-Mom?--", tanong ko but I just found myself wearing a bracelet. Silver bracelet na may nakasulat sa gitna. W-wait. Familiar ang bracelet na 'to. I-It w-was from him.

Gaya ng lagi kong nararamdaman. Bumibigat muli ang pakiramdam ko sa t'wing naalala ko siya . Masakit pa 'rin.

Tumingin sa'kin si Mommy patungo sa bracelet na suot ko. "Let him go,accept that he's already gone. I'm sure that someday you will find someone who wouldn't left you", saad niya habang hinihimas ang bracelet na nakasuot sa pulsuhan ko. Linapit ko iyon sa'kin para haplusin ang nakasulat sa bracelet.

"Stell"